Έχει αποδειχτεί ότι …επιστημονική κοινότητα, δημοσιογραφική κοινότητα και “social media πλατφόρμες” κορόιδευαν σύσσωμες τον κόσμο επί ενάμιση χρόνο ως προς την προέλευση του ιού, δημιουργώντας τείχος ανοσίας απέναντι στην επιστημονική περιέργεια και, εν τέλει, την αλήθεια.
Απορίας άξια είναι μετά από αυτό δύο πράγματα:
1. Πώς διατηρούν το παραμικρό ποσοστό φερεγγυότητας ως προς οτιδήποτε.
2. Aπό που κι ως που, σαν να μην τρέχει τίποτα, εξακολουθούν να ενημερώνουν, να διατυπώνουν απόψεις, να συμβουλεύουν και να αποφασίζουν μέτρα, λες και τα ψέματά τους ως προς την προέλευση του “φονικού ιού” ειπώθηκαν σε μια περαστική στιγμή αδυναμίας. Ανάμεσα στα χιλιάδες περιστατικά που μου έρχονται στο νου είναι η βαρυσήμαντη συνέντευξη που ο κύριος Παπαχελάς είχε “εξασφαλίσει” με τον κύριο Fauci, προ τριμήνου. Ποιος κώδικας δεοντολογίας προστατεύει σήμερα τον δημοσιογράφο από την υποχρέωση να “τοποθετηθεί”;
Η απάντηση στην ερώτηση – κλισέ “είναι δυνατόν, χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο να είναι συνεννοημένοι ώστε να λένε ακριβώς τα ίδια ψέματα;” έχει απαντηθεί απ’ τη ζωή: φαίνεται ότι είναι και παραείναι.
Η τεχνικής φύσεως απορία τώρα, “πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο”, απαντιέται επίσης εύκολα : η συνεννόηση δεν αφορά χιλιάδες. Αυτοί που συνεννοούνται / συναποφασίζουν είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Πρόκειται για τους ανθρώπους πίσω απ’ τα τεράστια conglomerates, μέσω των οποίων διασυνδέεται το σύνολο των φαρμακευτικών και των media.
Οι υπόλοιποι, “ειδικοί” και “δημοσιογράφοι” είναι, με την ευρεία έννοια, υπάλληλοί τους.

Κάτω, ένα μικρής διάρκειας, κατατοπιστικό βίντεο [αναρτημένο πολύ προ κορωνοϊού] για την σχέση φαρμακευτικών και media.