Όχι ότι έχω άποψη περί Τεμπών, ή ότι θα εκπλησσόμουν αν αποδεικνύονταν εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης, ή ότι θα στενοχωριόμουν ακόμα και αν έπεφτε όντας αθώα (αυτού ειδικά) του αίματος. Μπάη δε ουαίη, ο Κώστας Αχ Καραμανλής μου προκαλεί αηδία, όχι τώρα, αλλά απ’ τη στιγμή που τον πρωτοείδα / άκουσα.
Απλώς καλό είναι να έχεις μια ιδέα του τι είδους άνθρωποι ζητούν την “τιμωρία των ενόχων“. Πάνω, η ιστοριογράφος του “αντιδικτατορικού αγώνα του λαού”. Κάτω, ο σιδηρούς πολέμαρχος – μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας.
(Visited 80 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Για κάτσε ρε παιδιά. Επί Σύριζα δεν πουλήθηκαν οι σιδηρόδρομοι για μια μπουκιά ψωμί σε ιταλική εταιρία? Πάντα ζημιογόνα ήταν από οικονομικής απόψεως τα τρένα στην Ελλάδα, σε γενικές γραμμές όμως μια χαρά λειτουργούσαν με τις πλάτες του ελληνικού κράτους. Το προσωπικό του ΟΣΕ ήταν ίσως η μοναδική κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων που ήταν συνειδητά φορείς μιας ορισμένης εταιρικής παράδοσης και κουλτούρας. Ιδιωτικοποίηση my ass. Και για να λέμε τώρα και του στραβού το δίκιο, στο δημόσιο υπάρχει ένα ποσοστό εργαζομένων που έχουν διοριστεί ας πούμε αξιοκρατικά. Στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει κανένας.
Couldn’t agree more. Η στρεψοδικία της αριστεράς υπήρξε πάντα παροιμιώδης. Η μόνη που την ξεπέρασε ήταν εκείνη της γιαλαντζί αριστεράς, όπως του ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ το οποίο προαλείφεται για επόμενη κυβέρνηση.
Από αισθητικής απόψεως, αυτό που “δεν υπάρχει” είναι ο πολέμαρχος με το μπερέ και το κατακεραυνωτικό ύφος στο πρωτοσέλιδο της EFSYN – item για το μουσείο του κιτς. Ο λόγος που το έβαλα στο post είναι για να το διαφυλάξω από τη λήθη.
Κορυφαία στιγμή του νεοελληνικού κιτς. Τολμώ να πω μάλιστα ότι ξεπερνάει με άνεση τα εξώφυλλα του Μακελειού, από την άποψη ότι ο Χίος το κάνει τουλάχιστον με μια δόση σαρδόνιου χιούμορ. Αυτοί εδώ φαίνονται να το εννοούν.
Ως προς τον Χίο, ούτε συζήτηση. Εννοείται ότι ώρες ώρες η αθλιότητα και αυτού χτυπάει κόκκινο, αλλά το “κόκκινο” για την ΕΦΣΥΝ είναι η βάση (…εκτοξεύσεως, για υπερβάσεις τύπου Κασσελάκη).
Φαντάζομαι ότι ο λόγος που ο παραπάνω elephant in the room δεν χρησιμοποιείται ως αντεπιχείρημα εκ μέρους της κυβέρνησης, είναι ότι με τον τρόπο αυτό η τελευταία θα παραδεχόταν 1) ότι συνεχίζει την επί Σύριζα κακοδιαχείριση των σιδηροδρόμων και 2) ότι το νεοδημοκρατικό credo των ιδιωτικοποιήσεων μπάζει νερά. Η στρεψοδικία επομένως αυτή αποτελεί εκ μέρους των επιτιθέμενων μια κίνηση ρουά ματ.
Σωστά. Μιλάμε για τη γνωστή “ό,τι να’ναι” επιπέδου διαχείριση λέξεων και φράσεων διεπόμενη απ’ το μοτίβο (έχω ακούσει στο απώτατο παρελθόν την παρακάτω φράση, στο πλαίσιο διαπληκτισμού λασπάνθρωπων, εκτοξευμένη με φωνή Αντώνη Παπαδόπουλου:) “Ιγού είμι μαλάκας; ΙΣΥ είσι μαλάκας!”
🦍🦧😁👍