«Οι καταστάσεις που απαιτούν γρήγορες, μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές κινήσεις σπάνια ανακοινώνονται εκ των προτέρων», αναφέρει η ανακοίνωση, προσθέτοντας ότι χωρίς καλύτερους κανόνες στρατιωτικής κινητικότητας, η αποτροπή ενός αντιπάλου παραμένει «θεωρητική».
Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ προσπαθούν να διευκολύνουν τη μεταφορά στρατευμάτων, όπλων, πυρομαχικών και καυσίμων από τη Δυτική Ευρώπη προς τις πρώτες γραμμές μιας πιθανής σύγκρουσης με τη Ρωσία στα ανατολικά, όπως αναφέρει το Politico.
Τις τελευταίες εβδομάδες τέτοιες αναφορές πληθαίνουν στα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ, προκαλώντας εύλογη ανησυχία.
Στην ανακοίνωση της Κομισιόν σημειώνεται ότι ορισμένες χώρες απαιτούν προειδοποίηση 45 ημερών πριν επιτρέψουν τη διέλευση στρατιωτικού εξοπλισμού από το έδαφός τους.
«Συνεχίζουν να υφίστανται σημαντικά εμπόδια στην αποτελεσματική στρατιωτική κινητικότητα στην ΕΕ», σημειώνεται στην ανακοίνωση.
«Οι εθνικοί κανόνες είναι συχνά αποκλίνοντες, κατακερματισμένοι και μη εναρμονισμένοι», αναφέρεται.
Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους υποστήριξε το Σαββατοκύριακο ότι η Ρωσία ενδέχεται να είναι σε θέση να εξαπολύσει επίθεση εναντίον κράτους μέλους του ΝΑΤΟ ήδη από το 2028-2029.
Η δήλωση του Πιστόριους είναι στο ίδιο μήκος κύματος με πρόσφατα σχόλια υψηλόβαθμων Ευρωπαίων αξιωματούχων.

Διαβάζοντας το απόσπασμα του ρεπορτάζ από το in.gr, παίρνουμε μια ιδέα : πρώτον, του πώς λειτουργεί το αποκλειστικά αφιερωμένο στις δυνάμεις του Σκότους πολιτικομιντιακό σύστημα. Δεύτερον, κατά προέκταση, του πόσο θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε την επίσημη εκδοχή της παγκόσμιας ιστορίας, φιλοτεχνημένης απ’ τη …σωστή πλευρά, απ’ την πλευρά δηλ. των νικητών κατ’ αποκλειστικότητα : Αν κάποιοι εδώ αισθάνονται ότι μπορούν να ψεύδονται σε τέτοιο σημείο κοιτώντας μας κατάματα, περί ρωσικής επιθετικότητας την οποία αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ως εκ τούτου πρέπει να πραγματοποιήσει περικοπές στο σύνολο του κοινωνικού τομέα εν ονόματι του επανεξοπλισμού της, * ένας Θεός μόνο γνωρίζει το μέγεθος των τερατολογιών που επαναλαμβανόμενες από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας (των “ιστορικών”) έχουν αποτελέσει κοινό τόπο.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, επειδή το πράγμα “χοντραίνει και πάει”, όπως λένε στο χωριό μου, αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά στην πρόσφατη δήλωση του Νίκου Δένδια, Υπουργού Άμυνας και φερόμενου ως δελφίνου – αντίπαλου δέους του Αντώνη Σαμαρά (έχω αρχίσει να ξανασυμπαθώ τον καημένο το Βελόπουλο…) :
«Το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών και η επιστροφή σε πνεύμα αυτοθυσίας που ο Ευρωπαίος θα έχει μέσα στη συνείδησή του, ότι μπορεί να χρειάζεται να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα τα οποία απολαμβάνει. Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή σημαία. Οι ΗΠΑ είναι εθισμένες σε αυτό το θέαμα. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε μια σοβαρή και ειλικρινή συζήτηση στο πλαίσιο της Ευρώπης, μέχρι πού είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε».
Σημειώνουμε ότι η ανατριχιαστική ούτως ή άλλως δήλωση του χαμηλού IQ δημοσίου ανδρός, είναι και διαστρεβλωτική της πραγματικότητας. Γιατί, ιδίως μετά τις παράλογες και αχρείαστες ανθρώπινες απώλειες σε Αφγανιστάν και Ιράκ τις τελευταίες δυο δεκαετίες, το τελευταίο πράγμα που είναι έτοιμη να ακούσει η κοινή γνώμη / ζητήσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι …boots on the ground, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

* …αλλά και χαλάρωση των “μη εναρμονισμένων” εθνικών κανόνων, προς ταχύρρυθμη διέλευση στρατευμάτων / πολεμικού εξοπλισμού από τα εδάφη των χωρών.