Στη διάρκεια της διακυβέρνησης Μουαμάρ Καντάφι (1969-2011), όλα τα δυτικότροπα είδη μουσικής, ως σύμβολα καπιταλιστικής διαφθοράς, τελούσαν υπό εξαφάνιση. Από τη δρακόντεια λογοκρισία ξέφυγε αποκλειστικά η ρέγκε, χάρη στην παναφρικανική – αντιαποικιοκρατική θεματολογία της, συμβατή με την ιδεολογία του καθεστώτος.
Ο Ibrahim Hesnawi κατέχει (επάξια θέλω να πιστεύω) τον εκπληκτικό τίτλο του “Πατέρα της Λιβυκής Ρέγκε”. Η ζωή του μουσικού άλλαξε, όπως και άλλων όταν, στα mid-70s ήρθε σε επαφή με το έργο του Bob Marley, οπότε και ξεκίνησε μια καριέρα που θα έφτανε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2010.
Ακούμε 3 θαυμάσια τραγούδια του.

During the rule of Muammar Gaddafi (1969-2011), all westernized music genres, being symbols of capitalist corruption, were banned. Reggae was the only to escape the draconian censorship, thanks to its pan-African – anti-colonialist themes, compatible with the regime’s ideology.
Ibrahim Hesnawi holds (deservedly, I’d like to believe) the astonishing title of “Father of Libyan Reggae”. The musician’s life changed, as did others’ when, in the mid-70s, he came into contact with the work of Bob Marley, at which point he embarked on a career that would last until the early 2010s.
We hear 3 splendid songs of his.

00:00 Never Understand 03:54 Watany Al Kabir 09:41 Enti