Σκοπός της ηχογράφησης ήταν η αναβίωση του πνεύματος της πρώτης εκτέλεσης του Requiem (Ιανουάριος 1793), βασισμένη στην κριτική έκδοση από τον David Black του χειρογράφου του Franz Xaver Sussmayr – ο μαθητής του Mozart που ολοκλήρωσε το έργο μετά το θάνατό του.
Η υποδοχή της οποίας έτυχε το άλμπουμ των Dunedin Consort (υπό τον John Butt) υπήρξε ομόφωνα ενθουσιώδης, συμπεριλαμβανομένης της ανακήρυξης του σε χορωδιακό άλμπουμ για το 2014 από το περιοδικό Gramophone.
Σε ό,τι με αφορά, εντυπωσιάσθηκα από αυτούς τόσο, ώστε να λησμονήσω προς στιγμήν ακόμα και τη μνημειώδη ερμηνεία του Karl Bohm με τη Φιλαρμονική της Βιέννης (για τους ενδιαφερόμενους, εδώ δυο αποσπάσματα από αυτήν).
Ακούμε 3 μέρη του έργου : Requiem Eternam / Dies Irae / Lacrymosa

The purpose of this recording was the revival of the spirit of Requiem’s first performance (January 1793), based on David Black’s critical edition of Franz Xaver Sussmayr’s manuscript – Mozart’s pupil who completed the work after his death.
The reception to the Dunedin Consort album (dir. John Butt) was unanimously enthusiastic, including the Choral Album of 2014 Award by Gramophone magazine.
I personally was so impressed by their performance that, for a moment, I forgot the monumental one by Karl Bohm with the Vienna Philharmonic (for those interested, here are two excerpts from it).
We hear 3 parts of the work : Requiem Eternam / Dies Irae / Lacrymosa