Για ένα μόνο δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τα τσόλια της δημοσιογραφίας. Πες τους ανίδεους, πες τους αγράμματους, πες τους μίσθαρνα της προπαγάνδας, μόνο αργόσχολοι δεν είναι. Τα άτομα λυσσάνε κυριολεκτικά, 24 ώρες το 24ωρο, για να κρατάνε το κοινό σε ένα είδος ιδιότυπης, εν εγρηγόρσει ύπνωσης. Η τελευταία μεταφράζεται εναλλακτικά σε ετοιμότητα 1. για την αποδοχή αποφάνσεων / εντολών των τεχνικών της εξουσίας, και 2. για το σχηματισμό όχλων κατά βούληση, εναντίον επιλεγμένων στόχων – το μενού περιλαμβάνει από εγκληματίες του ποινικού δικαίου μέχρι εκφραστές απόψεων ασύμφορων για τους παρόχους “στέγης, τροφής και προστασίας” στη δημοσιογραφική οικογένεια.
Ένα δείγμα : για τα “αριστερά” ρετάλια των μίντια, “θέμα” των ημερών δεν είναι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες επί ευρωπαϊκού εδάφους, απότοκο των οποίων ήταν η δεξιά στροφή, αλλά …η στροφή η ίδια.
Άλλο δείγμα : επί τετραετία οι “δημοσιογράφοι” στοχοποίησαν τον ανειδίκευτο πολίτη που τολμούσε να έχει άποψη περί “φονικότητας” του ιού και “αποτελεσματικότητας” των εμβολίων – θέματα τα οποία αφορούσαν εκείνον και τη ζωή του. Οι ίδιοι οι “δημοσιογράφοι” μπορού(σα)ν να εκφέρουν άποψη για ο,τιδήποτε, έως και για δικαστικές αποφάσεις, αφήνοντας υπονοούμενα για δικαστές, μιλώντας ακόμα και για ποινικές ευθύνες (βλ. κάτω *), ενθαρρύνοντας έτσι τη διαδικασία απόδοσης δικαιοσύνης από το “ανεξέλεγκτο” πλήθος. Ένα πρώτο αποτέλεσμα ως προς την υπόθεση της “11χρονης” και του “37χρονου”, το κάψιμο του σπιτιού του καθ’ ομολογίαν δράστη – επ’ αυτού ουδέν δημοσιογραφικόν σχόλιον.
* Ακόμα και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν δίκιο, το στιλάκι και το υφάκι τους, κάνουν το πράγμα τελείως ανυπόφορο.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Την υπόθεση δεν την παρακολούθησα παρά μόνο σε τίτλους, αλλά το πρώτο που σκέφτηκα είναι πώς γίνεται οι γονείς της μικρής να είναι κολλητοί με το συγκεκριμένο άτομο. Κάπου διάβασα μάλιστα ότι το προηγούμενο θύμα του τύπου ήταν πρώτη ξαδέρφη του πατέρα της δύστυχης πιτσιρίκας. Μετά συνειδητοποίησα ότι μιλάμε για γύφτους και ξαφνικά λύθηκαν όλες οι απορίες μου.
“Άστο να πάει άστο” που λέει και ο Πάριος. Πάσα αναφορά σε λεπτομέρειες βάσει απλής λογικής, εγκυμονεί κινδύνους – εδώ έχουμε φτάσει. Το μόνο για το οποίο δεν χωράει αμφιβολία εν πάση περιπτώσει είναι το τι κτηνόπουστας είναι ο εν λόγω.
…Στο σπίτι που κάηκε απ’ την “οργή λαού” βέβαια, δεν έμενε μόνο ο ίδιος, αλλά και η γυναίκα και τα παιδιά του.
Βασικά μόνο η γυναίκα και τα παιδιά του. Αυτός.. μετακόμισε.
Εντωμεταξύ μόλις μου ήρθε στο μυαλό κάτι ανατριχιαστικό: σου είχα ζητήσει το βράδυ της Δευτέρας να βάλεις το Young Girl Sunday Blues, χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο πέραν του ότι εκείνη τη στιγμή άκουγα το συγκεκριμένο κομμάτι – που δεν είχα παίξει για χρόνια – και (πράγμα πολύ ασυνήθιστο για μένα) έκλαιγα χωρίς να ξέρω γιατί. Μόλις διαπίστωσα ότι το φρικιαστικό σκηνικό έλαβε χώρα την αμέσως προηγούμενη μέρα. Κυριακή.
Η “πληροφορία” μεταδίδεται μέσω διόδων μυστηριωδών. Ή όχι τόσο, άμα το ψάξει κάποιος.
Είναι πάντως εξοργιστικό αυτό που επισήμανες παρενθετικά ως προς την “άνοδο της ακροδεξιάς”, ότι δηλαδή τα ερπετοειδή ομόφωνα και κατηγορηματικά τη θεωρούν ως το κατεξοχήν πρόβλημα που χρήζει αντιμετώπισης και όχι ως το αναμενόμενο σύμπτωμα των αυτοκτονικών πολιτικών τους. Λες και ο κόσμος ξύπνησε μια μέρα και αποφάσισε να γίνει φασίστας.
Και που, επαναλαμβάνω, δεν είναι καν (αναγκαστικά τουλάχιστον) φασίστας. Και στο φινάλε οι τελευταίοι που δικαιούνται “δια” να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη είναι τα φασισταριά που καμώνονται τους φιλελέφτ, δεκαετίες τώρα. Οι τύποι έχουν βρει το μήνα που θρέφει τους έντεκα. Σου βάζουν εξ αρχής ένα “Χ” ως φασίστα, ακυρώνοντας έτσι ο,τιδήποτε έχεις να απαντήσεις, συμπεριλαμβανομένου του ότι …δεν είσαι φασίστας. Είναι το αντίστοιχο κάποιου που θέλει να κλέψει την περιουσία σου φροντίζοντας πρώτα να σε βγάλει τρελό ας πούμε.
Εν τω μεταξύ, η μοίρα το έφερε, την πρώτη νυχτερινή μου έξοδο εδώ και ένα χρόνο περίπου, να την κάνω χτες, εν μέσω …κορύφωσης καύσωνα. Για να βεβαιωθώ 100% γι’ αυτό για το οποίο ήμουν βέβαιος κατά 90 : η όλη υπόθεση είναι για να ‘χουμε να λέμε. Άφθονη κίνηση απόγευμα στην Κηφισίας, χαμός από κόσμο στς περιοχές κάτω απ’το Σύνταγμα – το ραντεβού ήταν για φαΐ στον Μπαϊρακτάρη – ευχάριστη ατμόσφαιρα για βόλτα (ζεστή βέβαια, αλλά so what), ακόμα και το βράδυ, κατόπιν κτηνώδους κατανάλωσης γύρων, κρασιών και αναψυκτικών. Δεν θυμάμαι ούτε δευτερόλεπτο να βλέπω κάποιον να βαρυγκομάει απ’τον …καύσωνα. Including τα άτομα με τα οποία ήμασταν μαζί, προερχόμενα απ’ το Ohio των ΗΠΑ.
Βασικά μια μέρα καύσωνα είχε όλο κι όλο μέχρι στιγμής. Ώδινεν όρος κλπ. Έχει αρχίσει μάλιστα να μου λείπει.
Μια άλλη εφιαλτική διαπίστωση είναι ότι, είναι αδύνατον να περάσει / σταματήσει σε φανάρι δίπλα σου αυτοκίνητο, απ’ τα παράθυρα του οποίου να ξεχύνεται κάτι άλλο από …ελληνικό ραπ (ως βασικός κορμός, με various γαρνιτούρες). Το μήνυμα που στέλνει στον ακροατή είναι μη επιδεκτικό παρερμηνείας : “γίνε χοντράνθρωπος, εδώ και τώρα”.
Το τραπ είναι ολόκληρη κουλτούρα με τη δική της γλώσσα. Έχω ακούσει επανειλημμένα σε ΜΜΜ ανήλικα τυπάκια που αποκαλούν τις γκομενίτσες τους “πουτάνα” σε casual ύφος, του στυλ “είδες πουτάνα το βίντεο του τάδε στο tiktok” κλπ. Και αυτές απαντούν χαμογελώντας.
Το “ηθικόν” σκέλος είναι άλλου παπά ευαγγέλιο – η συγκεκριμένη ιδιότητα περιφέρεται ως τίτλος τιμής από διάφορες, πράγμα το οποίο προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Μερικές απ’ τις καλύτερες φίλες που είχα στα νιάτα μου ήταν “τυπικά” εξώλης και προώλης. Και μια χαρά ξηγημένες ήτανε, και “ψυχούλες” άμα λάχει και καμία κριτική δεν τους έκανα. Απλώς είναι άλλο πράγμα να ακούς … (συμπληρώνει καθένας ό,τι θέλει) και άλλο να ακούς το ούγκανο να “τα χώνει” πάνω από ένα κουραδομπιτάκι. Επαναλαμβάνω ότι το project έχει να κάνει με εκστρατεία συρρίκωνσης εγκεφάλων, εν όψει συγχώνευσης 1. πληθυσμών και 2. ανθρώπου με AI. Η τελευταία σε λίγο θα είναι όντως πιο έξυπνη απ’ τον ακροατή του trap ας πούμε.
Εντωμεταξύ πληροφορούμαι ότι σύμφωνα με διάφορες “επιστημονικές έρευνες” κλπ ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει πράγματι συρρικνωθεί σε σύγκριση με τους μακρινούς μας προγόνους. Μάλλον φτάσαμε στο σημείο που τα συμπτώματα έχουν αρχίσει να γίνονται ιδιαίτερα εμφανή.
Δεν το ήξερα αλλά όπως καταλαβαίνεις κάθε άλλο παρά εκπλήσσομαι.
Η μουσική είναι καθρέπτης της κοινωνίας και όποιος έχει μια εικόνα της πορείας της στο χρόνο, όλο και κάποια αντίληψη έχει των κοινωνικών εξελίξεων, αν δεν είναι αδιάφορος γι’ αυτές.
Εδώ βλέπεις κανονικά τον γάμο της χουλιγκάνικης με τη …μαύρη κουλτούρα ( = το εξάμβλωμα που λανσάρεται σαν μαύρη κουλτούρα από τα ’90s). Οι ομοιότητες των δυο αφορούν σε πολύ περισσότερα απ’ το status που απολαμβάνει η μουσική σ’ αυτές ας πούμε.
Εν τω μεταξύ …red alert!
Μόλις άκουσα ότι προωθούμενος ως διάδοχος του Klaus Schwab, παραιτουμένου από το WEF αρχές 2025, είναι ο …ιδιοφυής (τύφλα να’χει ο Λυγερός) YUVAL HARARI!
Δεν ξέρω ρε φίλε, όλο και περισσότερο κλίνω προς την κατεύθυνση της απομόνωσης. Καλύτερα να κοιτάω τον τοίχο παρά να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Απομόνωση it is και για μένα, ούτε συζήτηση. Ο μόνος τρόπος να διατηρήσει κανείς επαφή με ό,τι έχει μείνει απ’ τον εαυτό του.
Καλά τα περί απομόνωσης και wall gazing τρόπος του λέγειν εννοείται. Αυτό ακριβώς είναι το δυσκολότερο στην εποχή μας. Ουτοπία.
Πλήρης απομόνωση και wall gazing εννοείται ότι δεν γίνεται – δεν ξέρω αν είναι καν χρήσιμο σε μια εποχή …διαρκών εξελίξεων οι οποίες μπορεί άμα λάχει να σε πιάσουν και στον ύπνο. Τουλάχιστον όμως να μπορείς να το κάνεις όποτε “επιλέγεις”.