Η ζωή και το έργο της [αυτοδίδακτης] Αγγλίδας πρωτευοντολόγου Jane Goodall είναι ουσιαστικά ταυτόσημα με τη μελέτη της οικογενειακής / κοινωνικής των χιμπατζήδων – κάτι αντίστοιχο με της συναδέλφου της Dian Fossey, στην ιστορία της οποίας βασίσθηκε το σενάριο του “Gorillas In The Mist”.
Δεν είναι η στιγμή για αναφορά στα πορίσματα των ερευνών της JG, η σημαντικότητα των οποίων οφείλεται εν μέρει στην εκπληκτική έλλειψη εμβρίθειας της επίσημης [‘60s-‘70s] “επιστημονικής κοινότητας” με την οποία είχαν αντιπαρατεθεί.
Περιορίζομαι σε μια απόπειρα μετάφρασης του σημερινού μηνύματός της [βλ. βίντεο], ως spokesperson του World Economic Forum. Γιατί σ’ αυτό, κατά την άποψή μου, βρίσκεται συμπυκνωμένη η ουσία του κινήματος για την κλιματική αλλαγή:
“Πάνω απ’ όλα πρέπει να αλλάξουμε τον μη βιώσιμο [unsustainable] τρόπο ζωής μας. Είμαστε πολύ άπληστοι”.
Αυτό που εννοεί η σεβαστή κυρία, αν τη διαβάζω σωστά, είναι ότι η απληστία δεν ανήκει στα υπό προστασία “δημοκρατικά” μας δικαιώματα. Ότι θα πρέπει να περιοριστεί κατ’ αποκλειστικότητα, ως τρόπος ζωής, στους κύκλους των ανθρώπων που την χρηματοδοτούν & προστατεύουν.