Από AFTODIOIKISI.GR :
Προβληματισμό προκαλούν οι μετρήσεις στο νερό που πίνουμε σε 15 περιοχές της Ελλάδας, καθώς ανιχνεύθηκαν υπερβάσεις και υψηλές συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων.
Ο “ένοχος” φαίνεται πως είναι η υπερβολική χρήση λιπασμάτων τα οποία έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε νιτρικά ιόντα και προκαλούν νιτρορρύπανση. Μάλιστα δεν πρόκειται για καινούριο φαινόμενο.
Όπως αναφέρουν τα ΝΕΑ, ως οριακή τιμή έχει καθοριστεί από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία η συγκέντρωση των 50 ml/g, ωστόσο ακόμα και σε μικρότερες συγκεντρώσεις, όπως των 25 mg/l δημιουργείται πρόβλημα για μακροχρόνια χρήση του νερού για πόση.
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης όπου οι μετρήσεις χτύπησαν κόκκινο. Για παράδειγμα στη Λητή Συγκρότημα Καμάρη έφτασαν τα 113 mg/l, στο Μελισσοχώρι τα 74,3 mg/l.
Υψηλές συγκεντρώσεις καταγράφονται στην Ορεστιάδα, στον Έβρο καθώς μέτρηση στα Ρίζια έδειξε 42,2 mg/l. Επίσης στα 42 mg/l είναι οι συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων και στον Άγιο Μάμα Μυλοποτάμου Ρεθύμνης και στην Κομοτηνή στη ΔΕ Νέου Σιδηροχωρίου Παγούρια 40,3 mg.
Οι ευπρόσβλητες περιοχές από την νιτρορρύπανση είναι οι εξής:
Δυτική και Ανατολική Θεσσαλία, Κωπαϊδικό και Αργολικό πεδίο, λεκάνη Πηνειού Ηλείας, κάμπος Θεσσαλονίκης – Πέλλας – Ημαθίας, λεκάνη Στρυμώνα, περιάδα Άρτας – Πρέβεζας, λεκάνη Ασωπού Βοιωτίας, νότιο τμήμα ποταμού Έβρου, περιάδα ανατολικά και δυτικά της λίμνης Βιστωνίδας, λεκάνη απορροής Αγγίτη, Βόρεια Κορινθία, οροπέδιο Τρίπολης, Λιλιατρά Κυπαρισσίας, λεκάνη απορροής ποταμού Λαρισσού Αχαΐας, Μαραθώνας Αττικής, Μεσόγεια Αττικής, βόρειο τμήμα ποταμού Έβρου, Σπερχειός Φθιώτιδας, Πάμισος Μεσσηνίας, Τροιζηνία, Άστρος – Άγιος Ανδρέας Αρκαδίας, Μέγαρα Αλεποχώρι Αττικής, Αταλάντη Φθιώτιδας, Αλμυρός Μαγνησίας, Πτολεμαϊδα Κοζάνης, Επανομή Μουδανιών Χαλκιδικής, υπολεκάνη Γεροποτάμου Μεσσαράς Κρήτης Αρτάκη Εύβοιας.
Μάλιστα σημειώνεται ότι τον περασμένο Ιούλιο δημοσιεύτηκε σχετική δράση για τις περιοχές που είναι ευάλωτες σε νιτρορρύπανση. Οι υποχρεώσεις των δικαιούχων ξεκίνησαν από την 16η Φεβρουαρίου 20 22 και λήγει στις 15 Φεβρουαρίου του 2024.
Οι γεωργοί μεταξύ άλλων απαγορεύεται να χρησιμοποιούν αζωτούχα λιπάσματα ή κτηνοτροφικά απόβλητα κοντά σε υδάτινους όγκους ή να προβαίνουν σε υδροληψίες υπόγειου νερού. Επιπλέον, απαγορεύεται η απευθείας απόρριψη αζωτούχων λιπασμάτων και κτηνοτροφικών αποβλήτων σε επιφανειακά και υπόγεια νερά ενώ σε κτηνοτροφικά απόβλητα απαγορεύεται να διατίθενται στους εδαφικούς αποδέκτες σε ανεπεξέργαστη μορφή.
Στο πλαίσιο της δέσμευσης οι δικαιούχοι δεσμεύονται ετησίως να θέτουν σε αγρανάπαυση γεωργική έκταση η οποία αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 30% της συνολικά ενταγμένης έκτασης στη δέσμευση. Ωστόσο το ποσοστό αυτό δύναται να αυξηθεί ετησίως έως 50%.

Τα ανωτέρω εντάσσονται, με ασφάλεια θα έλεγα, στο πλαίσιο της γενικής εφόδου της Επιστήμης με κεφαλαίο έψιλον. Αυτό, για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η επιχείρηση που ξεκίνησε τρία χρόνια πριν με την “πανδημία”, είναι περιστασιακή, ή θα οδηγήσει σε μια “κανονικότητα”. Λες και δεν το έλεγαν εξ αρχής τα ερπετά των global media : επιστροφή σ’ αυτήν αποκλείεται.
Διαβάζοντας για μετρήσεις, θυμάται κανείς τη φερεγγυότητα των μοντέλων του κυρίου Σαρηγιάννη – του ιδίου πιθανώς που κρύβεται πίσω απ’ αυτές εδώ. Στο κάτω-κάτω αν δυόμισι χρόνια τώρα δηλητηριάζει τη ζωή του κόσμου μιλώντας για …εμβόλια, ποιος θα τον σταματήσει, όταν πρόκειται για θέματα της αρμοδιότητάς του;
Αυτό που προοιωνίζονται οι εξαγγελίες δεν διαφέρει από αυτό που αντιμετωπίζουν ήδη οι Ολλανδοί και άλλοι Ευρωπαίοι αγρότες.
Το σχέδιο, όπως αχνοφαίνεται στο νοσηρό μυαλό ενός συνωμοσιολόγου : ο κόσμος χωρισμένος σε ζώνες, αποκλειστικής η κάθε μία παραγωγής συγκεκριμένων προϊόντων. Στο πλαίσιο αυτό, πάσα απόκλιση από τα προκαθορισμένα, οπουδήποτε και από οποιονδήποτε, κηρύσσεται “αυτόχρημα” παράνομη και καταχρηστική.
Για την εκ φύσεως αγροκτηνοτροφική, δυνάμει ως εκ τούτου αυτάρκη “χώρα” όπου ζούμε, ο σχεδιασμός [έχει φανεί από παλιά…] δεν περιλαμβάνει ασχολίες αγροκτηνοτροφικής φύσεως. Περιλαμβάνει αποκλειστικά σχετικές με τη “βαριά μας βιομηχανία”.