BARRY WHITE : TOGETHER BROTHERS OST [1974]

Ακούμε αποσπάσματα από το κινηματογραφικό tour-de-force του Barry White, το soundtrack που έγραψε για το blaxploitation film των middle ‘70s “Together Brothers” – σκην. William A. Graham, πρωταγωνιστές Ahmad Nuradin, Anthony Wilson.

We hear excerpts from
Barry White’s cinematic tour-de-force, the soundtrack he wrote for the middle ‘70s blaxploitation film “Together Brothers” – dir. William A. Graham, starring Ahmad Nuradin, Anthony Wilson.

00:00
Theme Form Together Brothers
02:53 So Nice To Hear
05:33 Find The Man Bros
07:51 Do Drop In
10:24 People Of Tomorrow Are The Children Of Today

3
(Visited 116 times, 1 visits today)

Discover more from OANNES

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

10 Comments

  1. stcigar November 19, 2022 at 11:25 am

    Ψιλοάσχετο, αλλά μια τάση που παρατηρώ να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία δεκαπέντε-είκοσι χρόνια στο εμπορικό σινεμά, είναι ότι παρά την εντυπωσιακή τους τεχνική αρτιότητα οι ταινίες δε βγάζουν κανένα νόημα. Τα σενάρια – τα πρωτότυπα κυρίως, αλλά και οι διασκευές από βιβλία και κόμικς – βρίθουν αντιφάσεων, ανακολουθιών και downright παραλογισμών. Και δεν πρόκειται φυσικά για κάποια “σπουδή στο παράλογο” ή επανάσταση ενάντια στις παραδεδομένες συμβάσεις: πρόκειται για προκλητική αδιαφορία που αγγίζει τα όρια του εσκεμμένου. Και μιλάμε υποτίθεται για τέχνη, που από τη φύση της αποτελεί τον κατεξοχήν τόπο του νοήματος. Τι να πει κανείς μετά για την “πραγματική” ζωή που το νόημα και η λογική δεν ενδιαφέρουν πια κανένα.

    Reply
    1. Oannes November 19, 2022 at 12:10 pm

      Και περισσότερα χρόνια θα έλεγα. Το μοτίβο που μπορώ να διακρίνω πίσω από σύσσωμο το χολιγουντιανό …εκπαιδευτικό πρότζεκτ, ορίζεται από έννοιες όπως “survival”, “world saving” και …”world domination”, με τα δυο τελευταία αποτελούντα δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Αυτό φυσικά συμπληρώνεται από το κόνσεπτ “όλοι με μπιστόλια”, το οποίο κάποια στιγμή από το Χόλιγουντ διαχύθηκε σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη : ακόμα και τα κουραδοτυπάκια των ελληνικών σίριαλ άρχισαν κάποια στιγμή να σημαδεύουν και να πυροβολούν.
      Το πράγμα συνάδει με τη μουσική : αν ήθελα να δώσω ένα γενικό χαρακτηρισμό αυτού που ακούγεται τα τελευταία …30 + χρόνια είναι “μουσική αναμονής για κάτι Μεγάλο”. Διακλαδούμενη αφενός σε θέματα ιδιωτικής έως …οικουμενικής αγαλλίασης, τύπου εκείνου με τα ακόρντα του Passenger [έχω αναφερθεί σ αυτό με δυο posts, τα οποία απ’ ότι έχω καταλάβει αποτελούν φωνή βοώντος εν τη ερήμω ως προς το, διόλου ασήμαντο αυτό θέμα] και φυσικά στον ορυμαγδό του techno-trance-metal-you name it που απασχολεί μέγα μέρος της νεανικής κουλτούρας. Σκοπός της οποίας φαίνεται να είναι η συντήρηση αυτού του αόριστου, εσχατολογικής μορφής μπριζώματος.
      Τα παραπάνω συνάδουν φυσικά με τη διαπίστωσή σου, καθότι αυτό θα έλειπε, ένα τέτοιο μπρίζωμα να εξυπηρετείται από σεξπιρικού επιπέδου πλοκές και διαλόγους.
      Οι ίδιοι οι “σταρ” κυκλοφορούν στα έργα αποκλειστικά ως pin-up boys & girls: ρόλος τους δεν είναι να εξυπηρετούν κάποια δραματουργία, που άλλωστε είναι ανύπαρκτη, αλλά να σουφρώνουν τα χειλάκια τους, να κουνούν αισθησιακά τα κορμάκια τους και γενικώς να μας φωνάζουν “κοιτάχτε τι ωραίοι που είμαστε”.
      Εντάξει ακόμα και ο …Όρσον Ουέλλες είχε τον νου σ’ αυτή την παράμετρο, ακόμα και ο Ταρκόφσκι, αλλά τον είχαν και σε χιλιάδες άλλες.

      Reply
      1. stcigar November 19, 2022 at 12:43 pm

        To ζήτημα του passenger δεν θα το είχα προσέξει αν δεν το είχες επισημάνει επανειλημμένα. Θεωρείς ότι πρόκειται για κάτι εσκεμμένο ή μήπως κάτι που ήρθε και κόλλησε ασυνείδητα?

        Reply
        1. Oannes November 19, 2022 at 1:46 pm

          Σιγουρα εσκεμμένο. Κάτι περίεργο παίζεται με αυτό το πράγμα : ίσως προκρίθηκε απλώς για λόγους που αφορούν τη συγκεκριμένη “ψυχική ανάταση” αλλά …what the hell.
          Η κεντρική ιδέα αφορά πιστεύω στην τοποθέτηση ενός θέματος σε “λούπα”, και στη σταδιακή συρρίκνωση της μουσικής σε …αυτό [άντε και άλλα 5-6] το οποίο θα χρησιμοποιείται πλέον κανονικά σαν εργαλείο.
          Κάτι αντίστοιχο με το φαινόμενο Hoover = ηλεκτρική σκούπα, αλλά σε ακραία βερσιόν.

          Reply
  2. Liz Gauffreau November 19, 2022 at 6:47 pm

    Thank you for this very pleasant interlude!

    Reply
    1. Oannes November 19, 2022 at 11:23 pm

      Thank you for appreciating it! It was very pleasant to me also.

      Reply
  3. Resa November 21, 2022 at 8:43 pm

    Wow, that went by fast! Adore Barry White’s music.
    “blaxploitation film”, haven’t heard that term in awhile. I think this sub-genre made a point, in its way.

    Reply
    1. Oannes November 22, 2022 at 8:19 pm

      Of course it did. And a great point in terms of music also.
      I GOT THE VIDEO!Thankyouthankyouthankyou! 😊😊😊

      Reply
      1. Resa November 22, 2022 at 8:47 pm

        Yayayayayayayay!!!!! 😊😊😊

        Reply

Leave a Reply