Χρόνια τώρα, σε φωτογραφίες και βίντεο απο ρεπορτάζ, ουδέποτε θυμάμαι να έχω δει “παιδιά μόνα τους”. Τα ελάχιστα παιδιά που υπήρχαν, είχαν πάντα δίπλα μια μαμά, στην οποία, όπως και σε κείνα, μανιωδώς ζούμαρε η κάμερα, σκανδαλωδώς αγνοώντας άπειρες, men-only παρουσίες. Τί σημαίνει αυτό; ότι τα “ασυνόδευτα προσφυγόπουλα” αποτελούν εύρημα-αντιπερισπασμό μπροστά στις έκτακτες, ή μάλλον εφιαλτικές συνθήκες που διαμορφώνονται. Η ΝΔ δίνει τις δικές της εξετάσεις “ανθρωπιάς”, όπως τις είχαν δώσει προ τετραετίας εκείνοι απ’ τους οποίους, με ψέματα, άρπαξε την ψήφο.
Κάνει ταυτόχρονα “γυριστή” στην ψηφοθηρική λαθρομεταναστολαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνοι φρόντιζαν για το παρόν. Αυτοί εδώ, πιο επαγγελματίες, μέσω των “ασυνόδευτων προσφυγόπουλων”, επενδύουν στο μέλλον.
Ενδιαφέρουσα είναι η αποστροφή του Πρωθυπυργού της χώρας για τα 4.000 παιδιά που “σήμερα βιώνουν άθλιες συνθήκες”. Υποσχόμενος να πράξει ως προς αυτά “τα δέοντα”, δεν αντιλαμβάνεται προφανώς την έμμεση παραδοχή ενοχής: ότι εγκαταλείπει σε άθλιες συνθήκες όλους τους υπόλοιπους….
Παραμερίζοντας την “συγκινησιακή” παράμετρο και φτάνοντας στο οικονομικό, ακούμε εκπληκτικά πράγματα όπως “…το σχέδιο θα χρηματοδοτηθεί εν πολλοίς από το ταμείο AMIF της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο ήδη στηρίζει πολλές από τις υπάρχουσες δομές μακροχρόνιας φιλοξενίας, αλλά και από ιδιωτικά φιλανθρωπικά ιδρύματα, μερικά από τα οποία ήδη στηρίζουν κάποιες υφιστάμενες δομές”. Το περίφημο “εν πολλοίς” δεν σημαίνει τίποτα άλλο από “σε σημαντικό ποσοστό”. Το πόσο σημαντικό θα είναι αυτό το ποσοστό και, κυρίως, το ποιού συνολικού ποσού ποσοστό θα είναι, παραμένει αδιευκρίνιστο. Έχω υπόψη μου πολλούς ανθρώπους που θα ήθελαν να ξέρουν, πόσα λεφτά από εκείνα που δεν έχουν για να ταΐσουν τα παιδιά τους, πρέπει να ξοδέψουν για τα “ασυνόδευτα προσφυγόπουλα”.
Η προσωπική ανάληψη της ευθύνης από τον Κυρ. Μητσοτάκη δείχνει το είδος των προτεραιοτήτων του, και των συμφωνιών που έχει κάνει. Το concept, όπως και άλλα [τσιγάρο, μπαχαλάκηδες κλπ.] εντάσσεται στη φουριόζικη “στοιχηματολογία” της κυβέρνησης στην ανάγκη της να παρουσιάσει γρήγορα έργο στους “εταίρους”, και σ’ ένα κοινό διψασμένο για απτά αποτελέσματα. Μόνο που εδώ την πάτησαν. Το κοινό, σύσσωμο, τους γιουχάρει.
Η κυρία Αγαπηδάκη είναι μια intellectual Τασία Χριστοδουλοπούλου. Διόλου γραφική όπως εκείνη, πολύ πιο επικίνδυνη. Σε κείμενό της που διάβασα στην Athens Voice περιλαμβάνονται φράσεις όπως οι παρακάτω:
“Στο Προσφυγικό δεν υπάρχει προς το παρόν λύση, γιατί το μόνο που συνιστά πράγματι λύση είναι να μπορεί, αυτός που φεύγει, να ζήσει καλά στη χώρα του”. [Άκου να δεις φίλε μου, δηλαδή…]
Αλλά και:
“Θα μου πείτε: αν μείνουν στην Ελλάδα όλοι αυτοί, δεν θα φτάσουν να γίνουν Έλληνες πολίτες; Ναι. Δε θα φτάσουν να ψηφίζουν στο μέλλον; Ναι. Να βρεθούμε δηλαδή με μουσουλμάνο πρωθυπουργό; Να το αντιστρέψω: να γίνουμε δηλαδή ακραίοι; Να ψηφίσουμε στο μέλλον ένα νέο κόμμα που θα υπόσχεται να θεσμοθετήσει την οπλοφορία και την οπλοχρησία για κάθε πολίτη για λόγους αυτοπροστασίας και φωνάζει «θάνατος στους ξένους»;
Ανατρίχιασε κανένας; Εγώ πάντως ναι. Και επειδή αφενός το κείμενο [ο τίτλος του: “Θάρρος ή Αλήθεια”] φαίνεται να αποτελεί είδος μανιφέστου της μεταναστευτικής πολιτικής της ΝΔ, ξεκαθαρίζοντας την απάτη με την οποία ήρθε στην εξουσία, και επειδή ο χρόνος μου σήμερα είναι πολύ περιορισμένος, θα επανέλω σ’ αυτό, Θεού θέλοντος, αύριο…

Στη φωτό, ένα δείγμα του τι εννοεί η Κυβέρνηση με τον όρο “ασυνόδευτα προσφυγόπυλα”