Οι πληκτικές [έως αηδιαστικές] λεπτομέρειες για την εξέλιξη της αγοράς του Twitter από τον EM βρίσκονται παντού, ως εκ τούτου δεν έχει νόημα κανείς να τις αναπαραγάγει. Ή να τις σχολιάσει, όταν, φανερά, το φαινόμενο ανήκει στον αστερισμό του πρωϊνάδικου. Με αυτού το επίπεδο άλλωστε έχει ταυτιστεί το σύνολο των «δημοσιογραφικών σχολίων και αναλύσεων».
Κανείς [;] δεν είχε υποψιαστεί, όταν οι πάντες αναφέρονταν στην «πρωινή ζώνη» σαν σε αντίπαλο δέος της σοβαρής δημοσιογραφίας / ενημέρωσης, ότι τελικός στόχος ήταν η πρώτη να αποτελέσει πρότυπο της δεύτερης, «απόλυτο» εργαλείο ιδεολογικής καθοδήγησης του θεατή-«πολίτη».
Μια μικρή αναδρομή : Πριν τις αμερικανικές εκλογές του 2020 είχε ξεκινήσει «συζήτηση» μεταξύ πρωτοπόρων, γκουρού και επιφανών του διαδικτύου, με θέμα την παρέκκλιση των social media από το στόχο τους. Οι «διαλεγόμενοι» εξέφραζαν ανησυχίες για το ότι τα μέσα γίνονταν όχημα έκφρασης …ακραίων στοιχείων και παραπληροφόρησης.
Τα εισαγωγικά αφορούν στο ότι επρόκειτο, φυσικά, για παρωδία – κατά παραγγελία διάλογο με προσυμφωνημένη ατζέντα : την «ιδεολογική» νομιμοποίηση, μέσω «αυτοκριτικής», του οργίου λογοκρισίας που επρόκειτο να επακολουθήσει. Για περισσότερες λεπτομέρειες βλ. post
TA SOCIAL MEDIA ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ, 19/10/2020.
Η συνέχεια είναι γνωστή, με τεράστιο αριθμό συντηρητικών λογαριασμών [βαφτισμένων «ακροδεξιών» και «white supremacists»] να καταλήγουν μπλοκαρισμένοι μέσα από μια διαδικασία που έφτασε να ακυρώσει εκείνον του εν ενεργεία προέδρου των ΗΠΑ.
Κάποιοι θα είδαν, δεν μπορεί, με ενδιαφέρον, τη δυναμική του μέσου να παραμένει αμείωτη. Αυτό αντίθετα απ’ ότι ήλπιζαν, δικαίως ταυτίζοντάς το με τον φασισμό των neo-liberals. Η πλατφόρμα που ο Trump εγκαινίασε τον Οκτώβριο βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση ημι-ζωής, ενώ το αντίστοιχο σχέδιο του Musk έδωσε τη θέση του όπως όπως σ’ εκείνο της εξαγοράς του Twitter.
Ο λόγος που το Twitter διατηρεί αμείωτη τη δύναμή του είναι αποκαλυπτικός του προβλήματος που αντιπροσωπεύει. Αυτό προϋπήρχε της λογοκρισίας, θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα κι αν αυτή «καταργηθεί» με τη θεϊκή παρέμβαση των δισεκατομμυρίων του ιδιοκτήτη της Tesla και της Space X.
Το πρόβλημα περιέχεται στο ίδιο το μήνυμα του Twitter : «Είναι ό,τι συμβαίνει». Γιατί …αυτό που συμβαίνει δεν έχει σχέση με καμία διαδικασία δημιουργική του ο,τιδήποτε. Αλλά με τη μετατροπή ενός πλήθους [συνειδητά] ανωνύμων σε κομπάρσους «με άποψη», στο πλαίσιο μιας πραγματικότητας σκηνοθετημένης απ’ τους κάτοχους του μέσου. Αυτή [είναι απαραίτητο να] περιέχει δίπολα τα οποία μεγιστοποιούν το ενδιαφέρον, ανεβάζουν τη θερμοκρασία και απομακρύνουν την πιθανότητα συνειδητοποίησης της ύπαρξης ενός κοινού παρονομαστή πίσω από όλα.
Η κατ’ αρχή μετατροπή του ανώνυμου πολίτη σε μηχανή παραγωγής «απόψεων» αποτελεί διαστροφή, της ίδιας τάξης με τη «συγκίνηση» που του εκμαιεύεται μέσω μιας καταιγίδας «ανθρώπινων ιστοριών», γεμάτων δυστυχήματα, αναξιοπαθούντες και παιδάκια.
Με το πλήθος αποτελούμενο κυρίως από ανθρώπους αδαείς και ανενημέρωτους [ας ειν’ καλά το «πρωϊνάδικο» των ειδήσεων] οι «απόψεις» δεν εξυπηρετούν παρά την ψευδαίσθηση ελευθερίας εκείνου που τις διατυπώνει. Η υποχρεωτική «λακωνικότητα» και η πυρετώδης «διάδραση», οι προσβολές, οι βρισιές και οι …καρδούλες, ολοκληρώνουν την εικόνα μιας εφιαλτικής γελοιογραφίας αυτού που κάποτε εννοούσαμε λέγοντας «επικοινωνώ με τον συνάνθρωπο».
Αίφνης, όταν τα πράγματα σκουραίνουν, το Twitter [όχι μόνο αυτό] «ανακαλύπτει» τη διάκριση ανάμεσα σε ενημερωμένους – ολίγους εκλεκτούς και ανενημέρωτους. Στους πρώτους δίνεται το όνομα «Η Επιστήμη». Οι δεύτεροι είναι a priori «ψεκασμένοι συνωμοσιολόγοι» και «διακινητές ψευδών ειδήσεων». Αυτό, ακόμα κι όταν πρόκειται για επιστήμονες πρώτης διαλογής που απλώς διαφωνούν με το κυρίαρχο αφήγημα.
Και …guess what : τα πράγματα πρόκειται να σκουραίνουν συνεχώς, βάσει σχεδίου. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης γίνεται ο κανόνας που θα διέπει τις ζωές όλων μας.
Με δεδομένο όμως ότι η λογοκρισία είναι …λίγο δύσκολο να προβληθεί σαν νέα κανονικότητα, πρέπει επειγόντως να βρεθεί μια τέτοια για το Twitter, η οποία να αντιστοιχεί στη νέα κανονικότητα της …μόνιμης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Αυτή δεν μπορεί παρά να αφορά σε μια «αναβαθμισμένη» επιστροφή στην προ – Covid ατμόσφαιρα, απαλλαγμένη απ’ την επάρατο λογοκρισία.
Ο συντηρητικός, ανώνυμος κομπάρσος πρέπει πάση θυσία να επανακτήσει την «ελευθερία του».
Άνθρωποι όπως ο Elon Musk έχουν αντιληφθεί / εμπεδώσει το παμπάλαιο δόγμα : ελέγχεις καλύτερα τον κόσμο καλλιεργώντας του την ψευδαίσθηση ότι έχει αυτός τον έλεγχο.