Ξεκινώντας από μια αναφορά στην υπόθεση Watergate για την οποία ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε παραιτηθεί στα early ‘70s, ο Jesse Watters του Fox News προχωράει σε μια γλαφυρή, περιεκτικότατη παρουσίαση του σκανδάλου με τα email στο laptop του Hunter Biden, τις δοσοληψίες του με Ουκρανούς και Κινέζους παράγοντες, αλλά και την προκύπτουσα εμπλοκή στην υπόθεση του «Big Guy» – πατρός Biden, τότε αντιπροέδρου. Είχαμε αναφερθεί σ’ αυτά τον καιρό που είχαν πρωτοέρθει στην επιφάνεια [προεκλογική περίοδος 2020] για να κουκουλωθούν άμεσα ως «Russian disinformation» από τους συνήθεις ύποπτους των liberal media και φυσικά τους ολιγάρχες των social media platforms. Ο εξ αυτών, παραιτημένος σήμερα CEO του Twitter, Jack Dorsey, έχει ομολογήσει ότι η κίνηση υπήρξε τεράστιο λάθος.
Το πράγμα άρχισε πρόσφατα να γίνεται ενδιαφέρον [και κάποιες διαδικασίες, να κινητοποιούνται] όταν οι …New York Times, από τους πρωτοστάτες της τότε συγκάλυψης αποφάσισαν να «αναγνωρίσουν» το γεγονός. Χτες, ακολούθησε ο έτερος Καπαδόκης, Νο 2 προπύργιο των liberals, Washington Post.
Εξ αυτού, χωρίς σοβαρή πιθανότητα λάθους, ένα μόνο σενάριο προκύπτει. Πίσω από κλειστές πόρτες στην Ουάσινγκτον, ως αποτέλεσμα των «εντυπώσεων» που άφησε η επίσκεψη Biden στην Ευρώπη, εκτυλίσσονται συζητήσεις όπως η παρακάτω :
«Ώρε τι ‘ν’ τούτος. Αυτός έχει βαλθεί να μας καταστρέψει»
«Ώρα να τον τελειώνουμε».
Στην καλύτερη για τον Joe περίπτωση, πρόκειται για ωμό εκβιασμό, προκειμένου να ακολουθήσει συγκεκριμένες εντολές απ’ τις οποίες …αποκλίνει – να μην ξαναβάλει υποψηφιότητα, ας πούμε.
Επαναλαμβάνω, η εξιστόρηση του Jesse Watters είναι υποδειγματική. Σε 10 λεπτά μαθαίνεις όλα όσα θες να ξέρεις, για μια υπόθεση που θα έχει [;] ενδιαφέρουσα συνέχεια.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εχει γουστο αντι για τον Πουτιν να πεσει στο τελος μπαρμπα Tζο ! Θα κανομε πολυ γελιο ..
Εν τω μεταξυ αναλωνομαστε σε εμβριθη ψυχογραφηματα του “Κακου Λυκου”
https://hellasjournal.com/2022/03/sto-mialo-tou-vlantimir-poutin-den-ine-paranoikos-alla-paschi-apo-sindromo-ivreos/
Καλά τώρα. Και μόνο που μιλάνε για “σύνδρομο ύβρεως” [=αλαζονεία, αυθάδεια, υπεράνω του νόμου] στον …Νέβιλ Τσάμπερλεν, τον “ενδοτικό” πρωθυπουργό της Αγγλίας στην περίοδο πριν τον Β’ΠΠ, και μάλιστα από το 1938 και μετά [χρονιά “ντροπιαστικής” συνθήκης του Μονάχου!] καταλαβαίνει κανείς ότι μιλάμε για ανθυποτσαρλατάνους.
Όσο για την “τοξική αρρενωπότητα” : για αιώνες και χιλετηρίδες κανείς / καμμία δεν είχε διαμρτυρηθεί γι’ αυτήν, μια και εξ αιτίας της εξασφαλίσθηκαν εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις ευημερίας, όπως η επικράτηση στα στοιχεία της φύσης και το βαρβαρικό στοιχείο του ανθρώπου, η οργάνωση κρατικών δομών και οικονομιών, οι τέχνες κτλ.
Η φιλολογία περί τοξικής αρρενωπότητας εμφανίζεται την περίοδο που “πρωτοδιαφαίνεται” η ανάληψη της εξουσίας από της μηχανές [τέλη 19ου αι.], και κορυφώνεται σήμερα μαζί με την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Εν ολίγοις …τον χρησιμοποιήσαμε πρώτα μια χαρά τον “τοξικό” άντρα, και τώρα τον ξεφορτωνόμαστε, γιατί δεν τον χρειαζόμαστε πιά.
Και για να εξηγούμεθα: οι φεμινίστριες ειναι οι χρήσιμες ηλίθιες της υποθέσεως. Το κόλπο πηγάζει από “άνδρες” που αισθάνονται ότι τα σχέδιά τους απειλούνται από την “τοξική αρρενωπότητα” [βλ. κριτική σκέψη και αντίσταση]