Άρθρο για το μεταναστευτικό, δημοσιευμένο τον Σεπτέμβριο του 2016 * στο περιοδικό ΗΧΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ, εν μέσω οχετού “ανθρωπιστικών αντιδράσεων” [η συνεργασία μου με το έντυπο έχει τερματιστεί]. 

Οι μουσουλμάνοι που επιλέγουν τη Δύση ως Γη της Επαγγελίας, θα έπρεπε ίσως να αναλογιστούν ότι η Επαγγελία πάει πακέτο με συγκεκριμένου τύπου δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δεν γίνεται να απομονώσεις το ένα απ’ το άλλο… Το ότι στις χώρες τους οι ευκαιρίες (με την έννοια που τους δίνει η Δύση) δεν ευδοκιμούν, είναι συνυφασμένο με το ότι οι πολίτες τους δεν έχουν τέτοιου τύπου υποχρεώσεις / δικαιώματα.
Είναι ενδιαφέρον ότι την ίδια στιγμή που οι Δυτικοί “καλοδεχόμαστε” στοιχεία από αλλότριους πολιτισμούς “πλουτίζοντας” τον δικό μας, στα μάτια των μουσουλμάνων η εκκοσμικευμένη, άθεη κοινωνία μας, δείχνει τελείως ανήθικη και παρακμασμένη. Θα πει κανείς: αυτό αφορά αποκλειστικά τους πολιτικοποιημένους, τους “ισλαμιστές” της υποθέσεως. Όμως αυτό είναι μια υποβολιμαία παρεξήγηση: ο όρος “ισλαμιστής” είναι επινόηση των δυτικών. Για τους μουσουλμάνους είναι απλώς ανύπαρκτος. Γιατί το ισλάμ είναι “δυο σε ένα”, θρησκεία και πολιτικό σύστημα ταυτόχρονα. Οι κανόνες του ιερού βιβλίου που ο αρχάγγελος Γαβριήλ υπαγόρευσε στον Προφήτη Μωάμεθ, διέπουν τη λατρεία του Υπερτάτου Όντος, αλλά και την καθημερινή ζωή του πιστού, με πάσαν λεπτομέρεια. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο μέσος μουσουλμάνος αισθάνεται αποτροπιασμό για την βία των μαχητών της ISIS, το ίδιο αισθάνεται και για τον διαχωρισμό κράτους – θρησκείας, που χαρακτηρίζει τις δυτικές κοινωνίες (ακούω στην τηλεόραση ένα από τους “προοδευτικούς” βουλευτές να αναφέρεται στο υπό κατασκευή Τέμενος, τονίζοντας ότι πρόκειται, όχι για πολιτικό ζήτημα, αλλά για …αυστηρά θρησκευτικό)
Οι διαβεβαιώσεις ότι οι τζιχαντιστές που έχουν εισέλθει στην Ευρώπη είναι ελάχιστοι, πέραν του ότι …ελέγχονται (πώς μπορεί να υπολογιστεί ο αριθμός τους;) είναι και αποπροσανατολιστικές: βασικό πρόβλημα παραμένει η ασυμβατότητα των μουσουλμάνων με τον δυτικό πολιτισμό, period, η οποία αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε γενικευμένο πρόβλημα. Γιατί αν έχεις από τη μία κάποιους να κατηγορούν τη Δύση ως “άθεη” και “διεφθαρμένη” και από την άλλη να μετοικούν μαζικά σ’ αυτήν, ένα και μόνο πιθανό σενάριο μπορεί να ισχύει: το της “ειρηνικής κατάκτησης”. Οι μουσουλμάνοι (οι κεφαλές τους τουλάχιστον) οραματίζονται την σε βάθος χρόνου αναμόρφωση της Δύσης, την ίδια στιγμή που εκείνη βαυκαλίζεται την αφομοίωσή τους.
Η φράση του ανεκδιήγητου Εμάνουελ Βαλς “είμαστε σε πόλεμο και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την τρομοκρατία” δεν αφήνει αμφιβολίες γι’ αυτό που υποψιαζόμασταν: κάποιοι εργάζονται με μέθοδο για να μονιμοποιήσουν ένα κλίμα ανησυχίας, διχόνοιας και κατακερματισμού στην Δύση. Δεν εξηγούται αλλιώς οι παράλληλες εμμονές 1. με την κατατρομοκράτηση του “πολίτη” (εργολαβία των καναλιών με την πολύτιμη συμβολή των social media) και 2. με την πολιτική των ανοικτών συνόρων. Παρεμπιπτόντως, η επίκληση του υποτιθέμενου κοντράστ ανάμεσα στις λέξεις “Βαστίλη” και “τρομοκρατία” θα προκαλούσε ειρωνικά χαμόγελα σε όσους έχουν στοιχειώδη γνώση του τι ήταν η “ημέρα της Βαστίλης” και γενικότερα η “Γαλλλική Επανάσταση”, …αν δεν υπήρχαν τα 84 θύματα του ψυχωτικού νταλικέρη. Παρεμπιπτόντως ξανά, η “κοινωνία” του διαδυκτίου είναι ένα εντυπωσιακά ακριβές αντίγραφο της περιόδου της Τρομοκρατίας (1793 – 1794) …μείον τη γκιλοτίνα.
Είναι δυνατό να αγνοούν πολιτικοί και καναλάνθρωποι ότι, δίνοντας στους μαχητές της τζιχάντ αυτό που θέλουν (παρουσία 24/7 στα δελτία ειδήσεων, ατελείωτες αναλύσεις και συζητήσεις, στρατός στους δρόμους, παραβιάσεις δικαιωμάτων στ’ όνομα της ασφάλειας) τους παροτρύνουν σε όλο και πιο θεαματικές ενέργειες; Βεβαίως και δεν μπορεί να είναι.
Στα καθ’ ημάς, πάντως, μεσούντος του Αυγούστου, ξαναγυρνά δριμύτερη η συζήτηση περί ανέγερσης Τεμένους, η οποία πλέον προωθείται με διαδικασία κατεπείγοντος. Ταυτόχρονα, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (τα “inhumane islands”, όπως τα παρουσίαζαν οι …φίλοι μας οι Ρώσοι, σε ρεπορτάζ του Russia Today) εξακολουθούν να εκτυλίσσονται σκηνές που κανείς πλέον δεν νοιάζεται να δείξει: σε συγκεκριμένες περιοχές και ώρες, υπάρχει πρόβλημα κυκλοφορίας για τους ντόπιους. Ενώ, μεσούντος του Ραμαζανίου, άνθρωποι που κατά τ’ άλλα έχουν έρθει στη χώρα σαν πρόσφυγες, περιφέρονταν στις παραλίες προπηλακίζοντας …γυναίκες με μπικίνι.

*Η φωτό που συνοδεύει το κείμενο είναι πρόσφατη, απ’ τη Σάμο.