Κουραστικό ομολογουμένως το σίριαλ “media vs Trump”. Δεν θα άξιζε να ασχοληθείς [θα αργήσω μάλλον να το ξανακάνω] αν δεν υπήρχαν δυο θέματα: α’ ο βαθμός εμμονής των μέσων στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και β’: το ότι μιλάμε για ένα άνθρωπο που, θεωρητικά, είναι ο ισχυρότερος του πλανήτη, γνωστός και ως …πλανητάρχης [λέξη που ακούγεται όλο και πιο σπάνια, έως καθόλου]. Τι ελπίδα θα είχε ο οποισδήποτε, πλην αυτού, απέναντί τους;
Aυτό που πρότεινε κατ’ αρχήν ο DT, η αγορά της Γροιλανδίας, δεν είναι περίεργο ή ασυνήθιστο. Αγοραπωλησίες εδαφών γίνονται εδώ και αιώνες – κλασικό παράδειγμα η αγορά της Αλάσκας εκ μέρους των ΗΠΑ από τη Ρωσία, το 1867, προς 7.2 εκατομμύρια δολάρια [109 σημερινά]. Αυτό που είναι περίεργο και συνήθιστο, είναι το ύφος της Δανέζας πρωθυπουργού, η οποία φαίνεται να εξασφαλίζει λαμπρό μέλλον με τη λήξη της πολιτικής της σταδιοδρομίας, έχοντας στο βιογραφικό της την περγαμηνή “της γυναίκας που …αντιμετώπισε τον Donald Trump”.
Θέλω να πω …τί ακριβώς σημαίνει: “Η Γροιλανδία δεν είναι για πούλημα, η Γροιλανδία ανήκει στη Γροιλανδία. Ελπίζω ότι δεν το εννοούσε”, και ότι “η ιδέα αγοράς της Γροιλανδίας είναι παράλογη…” Ο DT έχει δίκιο όταν λέει ότι η απάντηση ήταν αγενής, κι ότι αρκούσε η κα Πρωθυπουργός να πει απλώς ότι δεν ενδιαφέρεται. Έχει επίσης δίκιο όταν λέει: “δεν μιλάει σε μένα. Μιλάει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δεν μιλάς έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όσο τουλάχιστον είμαι εγώ πρόεδρος”.
Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν κάποιοι;
Το ενδιαφέρον για την απόκτηση της Γροιλανδίας μόνο αστείο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Πρόκειται για περιοχή που η γεωπολιτκή της σημασία την φέρνει στο κέντρο ενδιαφέροντος παγκόσμιων παικτών, μεταξύ των οποίων …η Κίνα.
Από τον εσμό των δημοσιογράφων βεβαιως, η υπόθεση παρουσιάζεται όπως πάντα, με όρους κουτσομπολιού, ως ένα ακόμα δείγμα του “χαρακτήρα” του Trump, ο οποίος [άλλο γελοιωδέστατο κλισέ] …διοικεί τη χώρα με νοοτροπία businessman.
Στ’ αυτιά μου αντηχεί ακόμα, 11 χρόνια μετά, η φράση του Obama από συνέντευξη στην προεκλογική περίοδο: “Σκοπός μου ειναι να διοικήσω τη χώρα σαν μια επιχείρηση”. Όσο για τα [όντως] καουμποϊλίκια του Trump, με την εξαίρεση των εκφραστικών μέσων, δεν διαφέρουν σε τίποτα από εκείνα όλων των προέδρων των ΗΠΑ.
Και οι επιφανέστεροι εκείνων του Δημοκρατικού κόμματος [Obama, Clinton, Kennedy], οι οποίοι χρησιμοποιώντας φιλελεύθερη, ανθρωπιστική ρητορική, καταχωρήθηκαν ως “φωτεινές περιπτώσεις”, σε μια πολιτική ιστορία γραμμένη απο ανθρώπους των …media, είναι εκείνοι που ευθύνονται για τις μεγαλύτερες αιματοχυσίες στη διάρκεια του 20ου και [των αρχών] του 21ου αι.