Που είναι οι άνθρωποι του πνεύματος, να πουν μια κουβέντα για τον στρατιωτικό νόμο που επιβάλλεται στη χώρα, με εντολές λοιμωξιολόγων;
Υπάρχουν άλλοι, πέρα από τους Θεδωρόπουλο, …Τατσόπουλο;
Ό,τι μέχρι στιγμής διασώζει την τιμή του πνευματικού κόσμου είναι κάτι ανακοινώσεις ‘τραγουδοποιών’, τύπου Θαλασσινού και Μάλαμα και, αν θυμάμαι καλά, Μιχάλη Δέλτα. Δηλώσεις συγκινητικές μεν, αυτοϋπονομευτικές δε, εν τη ανεπαρκεία τους. Το πρόβλημα είναι ότι …το δημοσιογραφικό προσωπικό, δεν φάνηκε επικεικές μ΄αυτή την ανεπάρκεια, όσο είχε φανεί μ’ εκείνην του ταλέντου τους [Οι “εντολές άνωθεν” έχουν μεγαλύτερη ισχύ απ’ τα κολλητηλίκια και τις λυκοφιλίες]
Αλλά …που είναι ο Μίκης Θεοδωράκης;
Που είναι ο …Λαζόπουλος;
Που είναι οι “ψυχολόγοι” και οι “ψυχίατροι”; Τους θυμάμαι στα κανάλια μια ζωή, λαλίστατους, να διυλίζουν τον κώνωπα για ψύλλου πήδημα… για την εμπειρία που αντιπροσωπεύει για ένα παιδί 6 χρονών το φόρεμα της μάσκας, δεν έχουν τίποτα να πουν;
Θα μπορούσαν άραγε να έχουν γλυκαθεί, εν όψει αθρόων προσλήψεων που ανακοινώθηκαν στα σχολεία της χώρας; – “ο εφοδιασμός των σχολείων με ψυχολόγους ήταν κάτι που έπρεπε να έχουμε κάνει προ πολλού”, τόνισε η κυρία Κεραμέως.
Άλλο ένα κενό που ήρθε να καλύψει ο Covid…