Μπορεί ως ένα βαθμό να συνέβαινε πάντα. Σήμερα όμως αποτελεί όχι απλώς κανόνα, αλλά νόμο: το ενδιαφέρον για ένα καλλιτέχνη, η “αίγλη” που τον περιβάλλει, δεν αφορούν στην καλλιτεχνική του αξία, αλλά στην Ισχύ που αντιπροσωπεύει, όντας νέος, πλούσιος και επιτυχημένος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι φυσικά ότι ο σταρ …θα παραμένει απλός και αυθεντικός, ο “δικός μας άνθρωπος”. Ο σταρ είναι το αναβαθμισμένο είδωλό μας στον καθρέπτη: κάποιος με τις ατέλειες και τα δικά μας “λάθη”, αλλά, πλέον, στην αντίπερα όχθη, εκεί όπου η κριτική [και ο νόμος] δεν μπορούν να τον αγγίξουν.
Η ιστορία του Jay – Z αποτελεί κλασικό παράδειγμα, όντας η επιτομή της κοινοτοπίας. Ο πρώην περιθωριακός, drug-dealer από το Brooklyn, σήμερα πλέον τα έχει όλα: επιτυχία, λεφτά, Grammy, την Beyonce, την φιλία του πρώην προέδρου Ομπάμα… μην ξεχνώντας όμως ποτέ [πώς θα μπορούσε;] τις ρίζες του στους δρόμους…
Όπως ανακοινώνεται από τον “πάντα συναρπαστικό”, στ’ αχνάρια της τηλεόρασης, διαδικτυακό Τύπο, ο Jay -Z …έγινε, σύμφωνα με το Forbes, ο πλουσιότερος ράπερ στον κόσμο, σπάζοντας το φράγμα του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων… Ακολουθεί απαρίθμηση των περιουσιακών στοιχείων του και των αμέσως επόμενων σε εισόδημα ράπερ [Dr. Dre, Diddy (Puff Daddy)] που συναποτελούν μαζί του την τριπλέτα των πλουσιότερων μουσικών στην Αμερική.
Απαραίτητη γαρνιτούρα σε ένα τέτοιο κύριο πιάτο αποτελούν πικάντικες λεπτομέρειες του έγγαμου βίου του με μια larger than life καλλιτεχνική persona, οι απιστίες, η δημόσια συγνώμη που ζήτησε κτλ. κτλ.. Το γεγονός όμως που θέλω να θυμίσω είναι διαφορετικό. Μπορεί να μην “έγινε viral” όπως εκείνες, είναι όμως πολύ πιο εύγλωττο για το ποιόν του ανδρός. Πάμε 6 χρόνια πίσω, στην εποχή της κυριαρχίας του Barrack Obama, και στην τότε κυκλοφορία του Jay – Z, Magna Carta:
Το 2013, στο πλαίσιο ευνοϊκής συμφωνίας με τον καλλιτέχνη, η Samsung αγόρασε ένα εκατομμύριο downloads του άλμπουμ του προς 5 δολάρια το ένα και τα διέθεσε στις …4 Ιουλίου [the “4th of July”…] ως εφαρμογή που μπορούσαν να κατεβάσουν οι κάτοχοι συγκεκριμένων μοντέλων κινητών δικής της κατασκευής [Galaxy S III, Galaxy S4 και Galaxy Note II]. Η εφαρμογή ζητούσε, κατά το κατέβασμα, πρόσβαση στο status και την ταυτότητα του κινητού, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας εντοπισμού του μέσω GPS. Επίσης …συγκέντρωνε λογαριασμούς, διευθύνσεις email, διευθύνσεις χρηστών των social media συνδεδεμένων με τον χρήστη, απαιτώντας κατ΄ αρχήν από αυτόν, λογαριασμό στο Facebook ή το Twitter [όπως το είχε θέσει ο εκπρόσωπος Τύπου του Jay-Z: “είναι επιθυμία μας οι φαν να μοιραστούν το υλικό μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης!”] Προκειμένου να ξεκλειδώσει άλλωστε ο χρήστης τους στίχους του άλμπουμ [περνούσαν από την οθόνη του κινητού ενώ ακούγονταν τα τραγούδια], έπρεπε να κάνει ένα post στο Facebook ή το Twitter…
Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων αναφορικά με το Facebook, μπορούμε να αποδώσουμε στον Jay-Z τον τίτλο του πρωτοπόρου σε ένα πεδίο διαφορετικό από εκείνο του Gangsta Rap.
Ο Jon Pareles, κριτικός των NY Times το είχε θέσει εύστοχα:
“Αν ο Jay-Z επιθυμεί να αποκτήσει ακόμα περισσότερα στοιχεία για μένα και τις συνδιαλέξεις μου, δεν έχει παρά να κάνει μια αίτηση προσλήψεως στην NSA!”