«Η πρώτη φορά που είδα μαύρο άνδρα να οδηγεί αυτοκίνητο, ήταν στις ΗΠΑ. Ήμουν σοκαρισμένος, αναρωτιόμουν τι συμβαίνει εδώ. Με έκανε να αναρωτιέμαι αν η χώρα μου δίνει αρκετές ευκαιρίες σε όσους δεν είναι από εκεί, άρχισα να το σκέφτομαι αυτό», εμφανίζεται να λέει ο σούπερ σταρ του NBΑ Γιάννης Αντετοκούνμπο για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ θα μεταδοθεί στις 03:00 τα ξημερώματα στο TNT. «Η Ελλάδα είναι μια χώρα λευκών, μπορεί να γίνει δύσκολη η ζωή κάποιου με το χρώμα του δικού μου δέρματος. Πηγαίνεις σε πολλές γειτονιές και αντιμετωπίζεις αρκετή αρνητικότητα, ρατσισμό. Οι γονείς μου έκαναν τρομερή δουλειά, πάλευαν για εμάς σε καθημερινή βάση. Μας παρείχαν όσα χρειαζόμασταν σαν οικογένεια ακόμη κι αν έπρεπε να πουλήσουν πράγματα στους δρόμους. Η φτώχεια μπορεί να σε ωθήσει στα όριά σου. Δεν είναι διασκεδαστικά, όμως στο τέλος της ημέρας πρέπει να το αποδεχθείς και αυτό κάναμε ως οικογένεια. Είχαμε ο ένας τον άλλο, κάναμε αυτό που έπρεπε», αναφέρει. Πηγή: www.lifo.gr

Δεν χρειάζεται να πω ότι η περίπτωση “Αντετοκούμπο” μου προκαλεί ένα μείγμα πλήξης και δυσφορίας εξ αρχής. Πλήξης για τον ρόλο του ως ενός ακόμα κρίκου στην αλυσίδα των λαϊκών ειδώλων – προπαγανδιστών politically correct δογμάτων, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος. * Και δυσφορίας για το “αντιρατσιστικό” virtue signaling που πυροδοτήθηκε απ’ αφορμής του. Όχι τυχαία, σε μια ανατροπή που δεν θα έπρεπε να περάσει απαρατήρητη, το σενάριο του “Αντετοκούμπο υποδειγματικά ενσωματωμένου στο ελληνικό τοπίο”, εξευτελίσθηκε από τον ίδιο και τη γλοιώδη προθυμία του να αναπαραγάγει τον “λόγο” των Black Lives Matter, προσβάλλοντας ως “ρατσιστική” τη χώρα που τον είχε αναδείξει [βλ. δηλώσεις προ μηνών, παραπάνω].
Στη διαφήμιση που όλοι έχουν δει, ο Αντετοκούμπο μυεί τον ανύποπτο πολίτη σε μια Ελλάδα την οποία αγνοεί αλλά …θα είναι καλό να συνηθίσει, μια και η Protergia έχει σχεδιάσει, ερήμην του, το μέλλον της: μια Ελλάδα με ανεμογεννήτριες, ηλιακούς συσσωρευτές και όλα τα καλούδια της “πράσινης ενέργειας”. Ένα μέλλον στο οποίο μας οδηγούν με ασφάλεια πρωτοπόροι αφροέλληνες.

* δεν τίθεται θέμα ρατσισμού, ούτε και θα μπορούσε : περιπτώσεις αθλητών παγκόσμια αναγνωρίσιμων, τύπου Πελέ, Μαραντόνα, Μπρους Λι, Μοχάμεντ Αλί, έχουν ανοίξει προ πολλού ένα μονοπάτι στην αντίθετη κατεύθυνση, μαζί με “συνάδελφούς τους” της pop culture.