Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Φ. Κρανιδιώτη, ούτε και σχέση έχω με τις πολιτικές του δραστηριότητες. Δεν μου καίγεται καρφί αν κάποιοι τον θεωρούν “ρατσιστή” ή “φασίστα”, πράγμα που ασφαλώς δεν πιστεύω ότι είναι. Διαβάζοντας ένα κείμενο σαν το παρακάτω, δεν μπορώ να μην εκτιμήσω τη διαύγεια, την ευθυκρισία και το λογοτεχνικό ταλέντο του. Και το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να το αναδημοσιεύσω [από το site Υστερόγραφα]. Τα τονισμένα σημεία είναι από τον ίδιο:

Αδέρφια, τα μάθατε τα νέα. Στη Μενάνδρου διάφορα πολυπολιτισμικά αδέρφια μας, κυρίως Πακιστανοί, διαβάζω, την πέσανε σε έναν Αφγανό που πούλαγε λαθραία τσιγάρα.
Είχαν μια πολιτισμένη συζήτηση για το αν θα τους πληρώνει προστασία δύο με τρία χιλιάρικα την εβδομάδα για να συνεχίσει την εμπορική του δραστηριότητα ο απόγονος της Ρωξάνης και φαίνεται ότι έγινε μια παραξήγησις, διότι μάλλον είχε αντιρρήσεις.
Στη φιλότιμη και ειρηνική προσπάθεια να κάμψουν τις αντιρρήσεις του, προεκλήθη μια τόση δα μεγαλύτερη παραξήγησις μεταξύ διάφορων εκατέρωθεν ματσουλαραίων που συγκεντρώθηκαν, η οποία επελύθη με κουμπούρια, χασαπομάχαιρα, κάμες και ομαδικά γιούργια στα παλιούρια των κολλητών εκάστου. Απάνω στη δημοκρατική, διεθνιστική επιχειρηματολογία του Αφγανού τού έκοψαν τους δίδυμους αδένες κι αντί έπειτα από αυτό με ψιλή φωνή να γίνει καστράτος σε χορωδία του Βατικανού, επειδή ο μουνουχιστής ήτο λίγο άγαρμπος, με βαρύ χέρι, δεν τον προλάβανε και πήγε, ο τάλας, να φάει μόνο πιλάφι, αλλά κοκό γιοκ, διότι αι εβδομήντα δύο παρθέναι θα μείνανε μπουκάλα, αφού πρέπει να τα κακαρώσεις ακέραιος.
Πώς γίνεται αυτό, μη με ρωτάτε, τα λένε οι σούρες και τα κιτάπια κι οι ερμηνείες, και δεν είμαι ιμάμης να σας το κάνω ψιλά. Ρωτήστε σε καμιά ΜΚΟ. Του τα κόψανε τα καρύδια πάντως και καπούτ το καλό το παλικάρι, που κρίμα που δεν έχουμε αδερφή της παντρειάς να του τη δίναμε. Γύρω του σφαχτήκανε και πυροβοληθήκανε κι άλλοι, έγινε της Κορέας και του Ιντλίμπ με τον ήλιο ντάλα στο κούτελο, αλλά γίνανε Λούης προτού έρθει η Αστυνομία, η οποία έκανε μετά μια παλαιοημερολογίτικη επιχείρηση, ήτοι με χρονοκαθυστέρηση.
Ακούω διάφορα, μέχρι για «πολιτισμικούς διαμεσολαβητές» κ.λπ., και θέλω να πιάσω τον βούρδουλα, όπως όταν άκουσα ότι στους 17 αλητάμπουρες μαθητές στείλανε, λέει, σχολικούς συμβούλους, ψυχολόγους κ.λπ. για το λιντσάρισμα που έκαναν σε έναν (1), ο οποίος υπερασπίστηκε την αδερφή του, την οποία επίσης βασάνιζαν για πλάκα. Την παραμέληση εποπτείας την ξέρουν στην Εισαγγελία; Ευθύνη μηδέν στις οικογένειες και στο σχολείο; Θα σας σοκάρω, αλλά αυτή η τσογλαναρία της αυθάδειας και του τραμπουκισμού θέλει ξύλο αλύπητο, όπως αυτό που έριχνε ο Μπαρμπα-Γιώργος στον Βεληγκέκα και στον Χατζηαβάτη.
Αντί να φάνε μερικές ανάποδες, δηλαδή, τους κρατήσανε το χεράκι και τους ρώτησαν για τα παιδικά τους τραύματα, αν ήταν πολύ σκληρή η κρέμα της κρεμ μπρουλέ; Μην απορείτε για το ποιοι αύριο θα συνεχίσουν να βανδαλίζουν αγάλματα ηρώων, να καίνε σημαίες και να δέρνουν και να βανδαλίζουν ομαδικά. Εσείς τους ανατρέφετε: οι οικογένειες, η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ, χωρίς πειθαρχία, χωρίς ιεραρχικό έλεγχο, χωρίς σεβασμό στον συνάνθρωπο, χωρίς εθνική συνείδηση, χωρίς αίσθημα καθήκοντος και, κυρίως, χωρίς φιλότιμο.
Η κοινωνία στο σύνολό της πάσχει από έλλειψη πειθαρχίας, ατιμωρησία και πρωτοφανή διαστρέβλωση ή απόκρυψη της κραυγαλέας πραγματικότητας. Στην εκπαίδευση κυριαρχούν οι μηδενιστές και το κέντρο, γύρω από την Ομόνοια, η Πατησίων, η Λιοσίων και τα πέριξ στενά, έχουν γκετοποιηθεί από παρανόμους. Υπάρχουν γειτονιές που και την ημέρα δεν είναι ασφαλείς. Το έργο της Αστυνομίας δεν είναι δύσκολο μόνο λόγω της φύσης της εγκληματικότητας, αλλά γιατί οι δράστες είναι πάρα πολλοί. Κάθε καρυδιάς καρύδι έχει μαζευτεί εδώ και ο μεγάλος αριθμός τους σε ορισμένες περιοχές τούς δίνει μια αίσθηση υπεροχής και ατιμωρησίας, νιώθουν ότι «είμαστε πολλοί και θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε».
Μας έχουν ψωνίσει κιόλας πως είμαστε για… τον γάιδαρο καβάλα, ότι οι νόμοι μας λειτουργούν υπέρ του κακοποιού, οι αστυνομικοί μας συχνά φοβούνται να δείξουν ζήλο, μη θεωρηθεί υπερβάλλων και μπλέξουν. Εδώ ζούμε την εγκληματική γελοιότητα να πηγαίνουν αστυνομικοί να αφοπλίσουν επίδοξο ληστή, που πεθαίνει από παθολογικά αίτια και πηγαίνουν κατηγορούμενοι, ενώ ξεσηκώνεται επικοινωνιακή θύελλα περί «ρατσιστικού εγκλήματος». Μάθημα πρώτον, λοιπόν, πριν από την καταστολή, συνέντευξη από τον δράστη για τα γούστα του. Αν είναι ετεροφυλόφιλο μίασμα, τσακίστε τον, μπαγλαρώστε τον με χρήση της αναγκαίας βίας. Αν όμως κολυμπάει ανάμεσα στα «62 φύλα», είναι παρενδυτικός, ακτιβιστής, κλεπτομανής και χρήστης κ.λπ., όπα, κράτει, με το γάντι, διότι είναι κοινωνικό πρότυπο της «ελίτ» μας και θα τον κάνει και βιβλίο καμιά ψυχή να κονομήσει, όσο θα τραβιέστε στους ανακριτές.
Για να μη σας κουράζω: η καταστολή του εγκλήματος, όταν αυτό πια έχει ξεσπάσει, οφείλει να είναι ανελέητη και χωρίς διακρίσεις. Ντόπιοι, παράνομοι ξένοι, στρέιτ, παραδείσια πουλιά, βάζελοι, γάβροι ή ΠΑΟΚ, ψηλοί ή κοντοί, είναι αδιάφορο και το χέρι του Νόμου, η Αστυνομία και μετά η Δικαιοσύνη πρέπει να μη χαρίζει κάστανα. Να διώκονται και να τιμωρούνται οι παράνομες πράξεις, και όχι να μπαίνει πρώτα στο προσκήνιο το ποιος και από πού είναι. Κι όταν μπήκες παράνομα στη χώρα κι έχεις πάρει τη χαντζάρα και πουλάς προστασία, δεν δικαιούσαι κανένα άσυλο, καμία προστασία, γιατί τάχα διώκεσαι πολιτικά, εθνικά ή θρησκευτικά σε άλλη χώρα.
Οι νόμοι μάς δίνουν το δικαίωμα όταν θεωρεί η Αστυνομία κάποιον επικίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια να του επιβάλλει το διοικητικό μέτρο της απέλασης. Η Αστυνομία λοιπόν να κυνηγήσει ασταμάτητα οποιουσδήποτε μετέχουν σε οποιαδήποτε παράνομη πράξη και σε όσους είναι αλλοδαποί να εφαρμόσει αυτό το μέτρο και να τους μεταφέρει σε απομονωμένο χώρο κράτησης, π.χ., στη Μακρόνησο, μέχρι την απέλασή τους. Διαρκής «σκούπα» παντού.
Και να το κάνω ακόμη πιο ψιλά για πωρωμένους διεθνιστές: η μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί ή εγκληματικότητα κατσαπλιάδων σαν αυτών που έκοψαν χθες τα @ρχίδι@ του άλλου στη Μενάνδρου και κουβαλάνε μαχαίρες και κουμπούρια είναι απλά να ΜΗΝ είναι εδώ.