Τελικά συνειδητοποίησα, αυτό το οικείο, με την αρνητική έννοια, στην αύρα και τα χαρακτηριστικά της κυρίας Σακελλαροπούλου, πού ακριβώς οφείλεται: θα μπορούσε να είναι συγγενής του αλήστου μνήμης κυρίου Μουζάλα. Του ανθρώπου που στο πλαίσιο της “επιτυχημένης” θητείας του στο υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής, ζητούσε “να πάψουν οι διακρίσεις προσφύγων – μεταναστών, γιατί οι μετανάστες είναι κι αυτοί άνθρωποι που αξίζουν καλύτερη τύχη”. Με δεδομένη άλλωστε την εμμονή του απερχόμενου Παυλόπουλου στην έκφραση φιλομεταναστευτικών αισθημάτων, * με δεδομένο επίσης ότι, στα βασικά [“προσφυγικό”, “ισότητα φύλων”, “κλιματική αλλαγή”], υπάρχει διακομματικό consensus, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για εύγλωττες προεδρικές δηλώσεις / παρεμβάσεις… Δεν είναι απλό virtue signaling. Είναι ο τρόπος του / της σημερινού / – ής πολιτικού να δηλώνει πίστη και υπακοή στους “εταίρους μας”.

*”Ευχαριστούμε εκείνους που επιλέγουν την Ελλάδα για να ζήσουν μαζί μας” έλεγε ως υπουργός Εσωτερικών – κατόπιν εορτής, φαίνεται αυτό να ήταν το password για την είσοδό του στο Προεδρικό Μέγαρο… Υπό παρεμφερή έννοια, η οικολογική ευαισθησία της κυρίας Σακελλαροπούλου φαίνεται να έχει μετρήσει όσο και η γυναικεία της ιδιότητα…