Σε μια φυσιολογική, ευνομούμενη κοινωνία, ο “υπεύθυνος καθηγητής” κύριος Διαλλινάς θα είχε προωθηθεί εκεί που του αξίζει : στον σκουπιδοφάγο της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Αντ’ αυτού αισθάνεται ελεύθερος να απειλεί και να ειρωνεύεται από το ύψος της καθέδρας του, συναντώντας, υποθέτω, μηδενική αντίδραση από την λαλίστατη όταν πρόκειται για ζητήματα …Πανεπιστημιακού Ασύλου φοιτητική κοινότητα. Το τελευταίο έχει να κάνει, να θυμίσω, με την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα Πανεπιστήμια.

2