1. Δεν θα έμπαινα στον κόπο να ασχοληθώ με τέτοιου είδους “ρεπορτάζ”, αν δεν άκουγα ανθρώπους δικούς μου, συγγενείς και φίλους, να μηρυκάζουν με τρόπο ακατανόητο και ανησυχητικό, τίτλους όπως ο παραπάνω.
2. Το να πείσεις κόσμο για τη φοβερή θνησιμότητα ενός ιού όπως ο Covid 19 (στην πραγματικότητα μικρότερη απ’ της γρίπης) δεν ήταν δα σπουδαίο κατόρθωμα. Ο ανειδίκευτος πολίτης * δεν ήταν σε θέση να υποψιαστεί το μέγεθος του ψέματος που σέρβιραν οι “ειδικοί”, ή τα συμφέροντα που εκόντες-άκοντες, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, υπηρετούσαν. Άσχετα αν δεν απαλλάσσεται απ’ την προσωπική του ευθύνη συμμετοχής στη νεοναζιστικού τύπου διαδικασία απομόνωσης των “αρνητών της επιστήμης”.
Ωστόσο, και επιστρέφοντας στο βράσιμο του πλανήτη : το να πείσεις κόσμο για κάτι για το οποίο η μαρτυρία προκύπτει άμεσα, απ’ τις ίδιες τις αισθήσεις και από μια στοιχειωδώς λειτουργούσα μνήμη – αντιπαραβολή της μαρτυρίας με αντίστοιχες άλλων εποχών, αυτό είναι …πρόοδος των προπαγανδιστικών μηχανισμών, σε επίπεδο αναβάθμισης.
3. Μεγάλο ποσοστό των περιγραφομένων “ακραίων” φαινομένων (το πλήρες κείμενο του in.gr εδώ) αφορούν σε περιοχές για τις οποίες ο αναγνώστης κωλύεται να έχει προσωπική μαρτυρία (Μαρόκο, Καραϊβική, Σουδάν etc.) Ο προσεκτικός παρατηρητής θα δει την αντιστοιχία της παραπάνω διαδικασίας με “ρεπορτάζ” παρουσιάζοντα την …Ελλάδα σε αλλοδαπούς τουρίστες ως τόπο αβίωτο, βλ. απωθητικό, όπως το κατάπτυστο δημοσίευμα του CNN σε αναπαραγωγή …in.gr στο οποίο είχαμε αναφερθεί πρόσφατα. (εδώ)

Η “παγκοσμιοποίηση” (μιντιακή κατ’ αρχήν, εν όψει του real thing που σχεδιάζεται στο πρότυπό της) έχει, εκτός άλλων, τα αβαντάζ : 1. Της δημιουργίας / επιβολής εσχατολογικού σασπένς σε πλανητική κλίμακα, συντηρημένου από μια ανεξάντλητη ροή (μη επαληθεύσιμων) ειδήσεων …απ’ όλο τον κόσμο, μόνιμα αναφερόμενων σε “οικολογικές καταστροφές”, μαζικά εγκλήματα και δυστυχήματα. Και 2. Της προβολής ως θέσφατου της αλληλοεξάρτησης των πάντων απ’ τους πάντες, πράγμα που οδηγεί στην ανάγκη λήψεως, παντού, ενιαίων αποφάσεων.

* Στο “ανειδίκευτος” μπορεί να συμπεριληφθεί η δικαιολογημένη άγνοια γύρω απ’ την ουσία που περιέχεται σε ποσοστό εξοβελισμένων απ’ το δημόσιο διάλογο “συνωμοσιολογικών” αφηγημάτων.