Άσχετα απ’ το τι πιστεύει κάποιος για τη δραστηριότητα της Καρυστιανού, άσχετα απ’ το ότι τα αφορώντα στην αναλγησία και την αλαζονεία του κράτους ισχύουν στο πολλαπλάσιο απ’ αυτά που διαπιστώνει, άσχετα απ’ την αιτία της αφύπνισής της (ένας αληθινά υπεύθυνος πολίτης όφειλε να έχει αφυπνιστεί χωρίς την “βοήθεια” ενός προσωπικού δράματος) το σίγουρο από τον τόνο της φωνής και τα λεγόμενά της είναι ένα : Βρισκόμαστε στα προκαταρκτικά στάδια της δημιουργίας πολιτικού φορέα με πρωταγωνίστρια την ίδια και, πιθανώς, άλλες “προσωπικότητες” αναδειγμένες ως “συγγενείς θυμάτων”.
Ο τρόπος ανάδειξης, υπαγορεύει και το όνομα που προτείνω για τον υπό εκκόλαψη φορέα. Δεν πρόκειται φυσικά να εισακουστεί, αν και – ή μάλλον ακριβώς γιατί – είναι το αρμόζον : Κ.Σ.Ε. (Κίνημα Συναισθηματικού Εκβιασμού). Το από ποιον θα καπελωθεί, αν δεν είναι εξ αρχής καπελωμένο, μέλλει να αποτελέσει “βασικό διακύβευμα” για τους κινούμενους υπόνομους του ελληνικού πολιτικού συστήματος.