Ξεκινάς με μια απορία για τις πολιτικές επιλογές κάποιων ανθρώπων : δεν ξέρουν άραγε ότι τα social media ασκούν λογοκρισία στον “συντηρητικό” λόγο ; δεν ξέρουν ότι οι big tech companies υποστηρίζουν την ατζέντα των liberals και της παγκοσμιοποίησης; κατά συνέπεια: δεν ντρέπονται να υποστηρίζουν πολιτικούς σχηματισμούς που παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα;
Άμεσα συνειδητοποιείς πόσο αφελής είσαι: οι άνθρωποι που “θα έπρεπε να ντρέπονται” είναι δύο ειδών: 1. Κλασικοί ηλίθιοι που τρώνε ό,τι τους μπουκώνει η προπαγάνδα και 2. Αδίστακτοι πρώην “αριστεροί”, νυν άνθρωποι του χρήματος, οι οποίοι συνάρμοσαν “αξίες” του τούρμπο καπιταλισμού με παραμέτρους της παλιάς ιδεολογίας τους: διεθνισμός, αερολογίες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο ενός επικολυρικού αφηγήματος, και ολοκληρωτικές πρακτικές όπως η …λογοκρισία.

Με την εκλογή Trump, θρήνος και κοπετός έπεσαν στα επιτελεία των social media, ενώ αυτά στοχοποιούνταν απ’ τους liberals, για το ρόλο τους στην ανόσια εκλογή. Πολιτικοί και anchormen πέρναγαν απ’ την εξύμνηση της μέσω διαδικτύου αναβάθμισης της ελευθερίας επικοινωνίας & έκφρασης [my ass…], σε μια απροσχημάτιστη καταφορά εναντίον εκείνων που ασκούν το δικαίωμα σ’ αυτές …με λάθος τρόπο. Ο όρος fake news αντιγράφτηκε από τον Trump, αφού πρώτα ο πρόεδρος κατηγορήθηκε ότι μέσω αυτού προσπαθούσε να καταργήσει την κριτική. Η διαφορά ήταν ότι …ο Trump έλεγε απλώς τη γνώμη του, χωρίς να απαγορεύει τίποτα. Αντίθετα απ’ τους κ.κ. Zuckerberg, Dorsey…
Η τάση άργησε λίγο αλλά έφτασε, πρόσφατα, και εδώ. Πολιτικοί τύπου Χρυσοχοΐδη τρομοκρατούν με τον μπαμπούλα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ενώ “δημοσιογράφοι” πλέκουν το εγκώμιο της λογοκρισίας, [επαν-]ανακαλύπτοντας τον σταλινικό εαυτό τους.
Στις ΗΠΑ η κριτική των social media, εν μέσω “πανδημίας” και προεκλογικής περιόδου πήρε δραματικές διαστάσεις : φτάσαμε στην παραγωγή ντοκιμαντέρ, με πρωταγωνιστές ζωντανούς [για την ακρίβεια νέους ακόμα] θρύλους της Silicon Valley να κριτικάρουν “εκ των έσω”, πλατφόρμες που οι ίδιοι δημιούργησαν, για να εγκαταλείψουν στη συνέχεια. Εικάζεις ότι η εκλογή DT και η αποτυχία των sm που στοιχειοθέτησε, δεν ήταν άσχετα μ’ αυτό. Όπως και ότι δεν αποχώρησαν πριν ενθυλακώσουν κάμποσα εκατομμύρια.
Στο Social Dilemma, ντοκιμαντέρ του Netfix, η κριτική που ασκούν αυτοί οι άνθρωποι περιορίζεται σε κοινοτοπίες: Η απομόνωση, ο εθισμός, η ζημιά στην αυτοεκτίμηση, η αλλοτρίωση από τις μηχανές τoυ surveillance capitalism [τσκ, τσκ], είναι τα θέματα που καλύπτουν τη μισή διάρκεια της ταινίας. Σε ποιους κάνουν εντύπωση; σε όσους περίμεναν τους ανανήψαντες της Silicon Valley για να διαβάσουν μια έγκυρη κριτική γι’ αυτήν.
Η ίδια η ανάνηψη εκτίθεται σε όλο της το fake μεγαλείο: “Υπήρχαν μόνο καλοί σκοποί”, ακούμε στο ξεκίνημα, “οι οποίοι διαστράφηκαν”. “Δεν υπάρχει ‘κακός’ εδώ” συμπληρώνει κάποιος. “Τότε λοιπόν ποιο είναι το πρόβλημα;” αναρωτιούνται κάποιοι άλλοι.
Δεν αργείς να καταλάβεις ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά:
…Υπάρχει κακός εδώ. Και είμαστε εμείς. Οι “χρήστες”.

Στο δεύτερο μισό του Social Dilemma κυριαρχούν αναφορές στα fake news, με εμβόλιμα περάσματα: στρατιώτες του ISIS, white supremacists, αρνητές του κορωνοϊού, αρνητές του εμβολίου, αρνητές της μάσκας, αρνητές του climate change… Όλοι αυτοί χρησιμοποιούν τα social media σπέρνοντας χάος, και εξυπηρετώντας καταχθόνιους σκοπούς.
“Περάσαμε από την εποχή της πληροφορίας σ’ εκείνη της παραπληροφόρησης”…. “Τα social media διαβρώνουν την υφή της κοινωνίας”… κάποιες από τις φράσεις που ακούγονται, ενώ η αμφισβήτηση του climate change ή της “φονικότητας” του κορωνοϊού, εξομοιώνεται περίτεχνα με την πίστη στην …Επίπεδη Γη, ας πούμε.
“Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην μπορούμε να συζητήσουμε… πρέπει να συμφωνήσουμε επιτέλους σε κάποιες παραδοχές περί το τι είναι αλήθεια”.
Η επιλογή βεβαίως της στοχοποίησης αποκλειστικά “δεξιών”, εμφανιζόμενων σαν white supremacists, δεν αφήνει αμφιβολίες για το νόημα της παραπάνω φράσης: καθήκον όλων μας είναι να δεχτούμε σαν αλήθεια …τη δική τους.
“Τα social media είναι ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία πειθούς που έχουν κατασκευαστεί. Φαντάζεστε πόσο επικίνδυνα θα ήταν στα χέρια ενός δικτάτορα;” μας λένε. Τι κάνουν λοιπόν για να αντεπεξέλθουν; προωθούν τη λογοκρισία των “fake news” που διαδίδει ο “δικτάτορας” – “συνωμοσιολόγος” χρήστης.
Σκανδαλωδώς, δεν λένε κουβέντα περί αυτής, αρκούμενοι να κουκουλώνουν τις διαμαρτυρίες για τη λογοκρισία με fake κριτική στους διαμαρτυρόμενους. Η οποία παρουσιάζεται ως …κριτική στα social media.
Γιατί όλα αυτά σήμερα; Γιατί πλατφόρμες σαν το Twitter και το Facebook, από εργαλεία αποβλάκωσης, τείνουν να μεταλλαχθούν σε πολλαπλασιαστές της δυσαρέσκειας του κόσμου για την καταστολή των ελευθεριών του, με αφορμή μια απλή γρίπη. Γίνονται ο Frankenstein που ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο.
Η απάντηση των γκουρού της Silicon Valley είναι: βάλτε τα social media στον πάγο… Στοπ στην αναπαραγωγή, μέσα απ’ αυτά, θεωριών συνωμοσίας.