Έχω δει εικόνες από τις σφαγές Δρούζων που οι Βεδουίνοι και οι τζιχαντιστές πραγματοποιούν στη Συρία, που δε θα επέτρεπα στον εαυτό μου να αναδημοσιεύσει. Έχω δει κατσαρίδες με αυτόματα να ανεβάζουν έντρομους ανθρώπους στα κάγκελα μπαλκονιού και να τους γαζώνουν ενώ πέφτουν στο κενό.
Το ενδιαφέρον αφορά στους απανταχού τηλεβόες της διεθνιστικής “αριστεράς” του Σόρος : “κοπτόμενοι” όλο αυτό το διάστημα για τη γενοκτονία των Εβραίων στη Γάζα (γενοκτονία όντως – παρά τους όποιους αστερίσκους *), επιλέγουν και σε αυτήν εδώ την περίσταση να στραφούν …εναντίον του Ισραήλ για τη δραστηριοποίησή του υπέρ των Δρούζων / εναντίον του καθεστώτος Αλ Τσογλάνι.
* Δεν εννοώ τις υπαγορευμένες απ’ τη Χαμάς μαρτυρίες των ΜΜΕ, περί αριθμών νεκρών και παιδιών ανάμεσά τους. Εννοώ την “ανάλυση” που προέκυπτε από κείμενα και σχόλια, σ’ αυτό το blog, από τις πρώτες μέρες μετά την παλαιστινιακή επίθεση. Η τελευταία είχε μυστηριωδώς περάσει απαρατήρητη από το πλέον εξελιγμένο σύστημα ασφάλειας παγκόσμια, με το όλο σκηνικό να έχει τα χαρακτηριστικά επιχείρησης μακράς πνοής (τύπου …Covid), στο πλαίσιο της οποίας οι Παλαιστίνιοι ήταν ξεγραμμένοι εξ αρχής …κοινή συναινέσει. Οι λόγοι που εξακολουθώ να υποστηρίζω το Ισραήλ, παρόλα αυτά, είναι δυο : αφενός έχω διαβάσει την ιστορία μου. Αφετέρου, έχω αξεπέραστο πρόβλημα με το Dar – al – Islam (Σπίτι του Ισλάμ), και με τη μετατροπή σε Dar – al – Harb (Σπίτι του Πολέμου) του μέρους του πλανήτη που εννοεί να μην κυβερνάται από το νόμο της Σαρία. Σημαία του αγώνα ενάντια στο Ισλάμ είναι η ιραηλινή, άσχετα απ’ το ποιοί το αντιλαμβάνονται. Από κει και πέρα, αν δε σε πειράζει να χαρακτηρισθείς …”αντισημίτης”, δε σε πειράζει να σε πουν και “σιωναζιστικό γουρούνι”.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Φίλε ανάθεμα κι αν έχω καταλάβει ποτέ τι σκατά γίνεται στη Συρία. Το πιο γαμημένο μέρος του πλανήτη με διαφορά.
Η Συρία της “μετά-Ασαντ” εποχής προβλέπεται (κατά την ερασιτεχνική μου άποψη) να ακολουθήσει πορεία αντίστοιχη εκείνης της Λιβύης με τους 180 φύλαρχους μετά τον Καντάφι : διάλυση. Μεταξύ μας, όπως ίσως θυμάσαι, το της Λιβύης το είχα προβλέψει από τότε (2011) ενώ οι πάντες πανηγύριζαν για το θρίαμβο της αραβικής άνοιξης και των …σόσιαλ μίντια!
Υπάρχει στη Συρία ένα πλέγμα πληθυσμιακών μειονοτήτων * και χωρών συνδεόμενων μ’ αυτές, άλλες εκ των οποίων (μειονοτήτων/χωρών) επιθυμούν τη διάλυσή της και άλλες το αντίθετο. Ένα από τα μεγαλύτερα φάουλ του Τραμπ, και ένα από τα στιγμιότυπα όπου “χαλάστηκα” με την πάρτη του ήταν το applause στον Αλ-Τσογλάνι, τζιχαντιστή – αρχηγό κράτους – εγγυητή της σταθερότητας και πουλέν των βρωμότουρκων, οι οποίοι φυσικά είναι οι Νο 1 ενδιαφερόμενοι για τη σταθεροποίηση της χώρας, καθότι σε αντίθετη περίπτωση γίνεται αυτό που απορρίπτεις ως γραφικό αφήγημα – δεν είναι τόσο : η αυτονόμηση των Κούρδων.
* πχ. οι Δρούζοι, εκπληκτικά ενδιαφέρουσα ιστορικά θρησκευτική κοινότητα, διαπλέκονται στενά με το Ισραήλ, εντός του οποίου διατηρούν μεγάλο και ιδιαίτερα loyal minority – εξ ου και η επέμβαση.
Καλά τα περί αποτυχίας της αραβικής ανοίξεως έχουν γίνει πλέον καραμέλα στο στόμα του κάθε πικραμένου. Κρίμα που δεν πρόλαβες τότε να το πατεντάρεις!
Άμα αρχίσουμε με το τι θα μπορούσαμε να έχουμε πατεντάρει και από πότε, θα μας πάρουν με τα λεμόνια, και θα έχουν και το δίκιο τους – άσχετα αν θα έχουν ταυτόχρονα και άδικο. 🤪
Θυμάμαι απλώς καμιά φορά αυτό το τσόλι τον Κούλογλου (μετέπειτα …ευρωβουλευτή) να παρουσιάζει ντοκιμαντέρ υμνώντας τη “λιβική επανάσταση” σαν “επανάσταση των νέων και των σόσιαλ μίντια”, και με πιάνει ένα κάτι τις μέσα μου.
Το απορίας άξιον, λέμε τώρα, είναι ότι ο κόσμος δε φαίνεται να συγκρατεί / διδάσκεται από τίποτα. Οι ίδιοι που τον τάιζαν φούμαρα χτες γίνονται μπροστάρηδες της διαφάνειας σήμερα και …η φάρσα συνεχίζεται.
Αυτό που έχω πάρει πατριωτικά (almost literally) είναι το θέμα Σαμαρά. Ελπίζω κάτι κάπως να γίνει γιατί η φάση με Τούρκους, Λίβυους, καλώδια, ΑΟΖ etc etc πάει χοντρά κατά διαόλου. Και κάτι που δεν αντιλαμβάνομαι είναι η …διακριτικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η κυβέρνηση από τους δημοσιολογούντες : “η κυβερνητική αδράνεια ειναι ενετελώς ακατανόητη” …“δεν μπορώ να καταλαβω τι έχουν στο μυαλό τους” …κοκ.
Θέλω να πω …οι τύποι είναι ξέκωλα, αγορασμένοι, “Τούρκοι εσωτερικού”, τι δεν καταλαβαίνουνε;
Αυτό που λέγαμε επί Covid, περί κεντρικής εντολής σε κατά τόπους κυβερνήσεις για υποβάθμιση των χωρών & μετατροπή τους σε failed states κλπ. ισχύει τώρα ακόμα περισσότερο. Άλλωστε όλα έχουν γίνει πιο εύκολα γι’ αυτούς με την εκπληκτική “διαχείριση της πανδημίας” την προηγούμενη περίοδο.
Είμαστε, δηλ., ως χώρα, υπό διάλυση, και αυτό σε πλαίσιο …συνολικής διάλυσης, σε ευρωπαϊκό επίπεδο τουλάχιστον.
Μακάρι κι εγώ να είχα κάπου να στηρίξω τις ελπίδες μου κι ας ήτανε φρούδες. Αλλά δε μου βγαίνει..🙄
Όλο και περισσότερο αισθάνομαι αυτό που ο Παπαγιώργης ονόμαζε “πρώην”.. και ο Snakefinger “a manual of errors”😉
Εγώ πάλι, ελπίζω να μη σοκαριστείς, και με όλη τη (σχεδόν) αγάπη μου για τον Παπαγιώργη …δεν επικοινωνώ μ’ αυτό. Πάντα καλά ξηγιόμουνα, και τα όποια πρόβληματα οφείλονται στη μαλακία των γύρω μου! Now that I’ve said it, I feel liberated, που λέει κι ο mr. Lowery! 😇😊😎
Το γεγονός ότι την αδιαμφισβήτητη αυτή αλήθεια😋 τη συνειδητοποίησα μεγάλος, κατέχει περίοπτη θέση στο προσωπικό μου manual of errors. Παρομοίως και ο νεαρός μεμψίμοιρος εαυτός μου στον κατάλογο των.. “πρώην”😁
Εντωμεταξύ γιατί έχω την εντύπωση ότι πολλοί θα προτιμούσαν στη θέση του Σαμαρά.. τον Κασιδιάρη?
Πολλοί ναι, αλλά όχι και …τόσο πολλοί. Προφανώς γίνεται ντόρος με τον ΗΚ, αλλά αφορά την υπόθεση της εισαγγελέως που ζήτησε την αποφυλάκισή του. Προχτές η αίτηση απορρίφθηκε (μιλάμε για δικαστικό σύστημα, όχι παίξε-γέλασε). Οπότε μια αναμπουμπούλα είναι εύλογη.
Η άποψή μου ήταν εξ αρχής ότι η υπόθεση “ΧΑ – εγκληματική οργάνωση” αποτελεί πρόβα ολοκληρωτισμού. Για την οποία κανένα “αριστερό” πουστάκι δε έβγαλε μιλιά – το αυτό και για τους υπόλοιπους του “δημοκρατικού τοξου”.
Η πλάκα είναι ότι οι της ΧΑ μου είναι από αντιπαθείς έως αδιάφοροι. Αλλά μιλάμε για …πρωτοποριακό διασυρμό της ελληνικής δικαιοσύνης.
Δια να εξηγούμεθα : τον Σαμαρά δεν τον προκρίνω ως …λύση για το μέλλον της χώρας. Το λέω γιατί βγαίνουν σιγά-σιγά διάφοροι απολογητές της κυβέρνησής του και δημιουργούν κλίμα εξωραϊσμμού εκείνης και του ιδίου.
Εδώ το πράγμα, επαναλαμβάνω, έχει στραβώσει άσχημα ιδίως στην εξωτερική πολιτική. Τα άτομα είναι απολύτως επικίνδυνα, τρώμε πλέον σφαλιάρες από τον κάθε ανύπαρκτο, χωρίς καμία αντίδραση, για να μη μιλήσουμε για το “μεταναστευτικό”. Χρειάζεται ένα φρένο, μια μεταβατική κατάσταση, κάποιος να βάλει μια στοιχειώδη τάξη σ’ αυτά τα θέματα τουλαχιστον.
Το θέμα είναι ότι ο Ερντογάν τα έχει καλά σχεδόν με όλες τις χώρες της περιοχής – και όχι μόνον με αυτές – ενώ εμείς με καμία. Και δεν ξέρω αν οι δικοί μας “πατριώτες” διαθέτουν το χιλιοστό έστω της πολιτικής του ευφυίας.
Και όχι μόνο φυσικά οι πατριώτες..
Στο βαθμό που έχω καταλάβει πάντως, οι “πατριώτες” πιστεύουν ότι θα λύσουν το πρόβλημα με τον τσαμπουκά. Έτσι απλά.
Δεν είναι θέμα τσαμπουκά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να το πιστεύει αυτό. Υπάρχουν στάνταρ διπλωματικές διαδικασίες οι οποίες “για κάποιο λόγο” απλώς δεν ακολουθούνται. Ο λόγος είναι, επαναλαμβάνω, ότι έχουμε να κάνουμε με Τούρκους εσωτερικού. Όσο χοντρό και αν ακούγεται. Τόσο ηλίθιος / ανίκανος δεν είναι κανένας.
Η “διπλωματία” και οι “διαπραγματεύσεις” δεν προσφέρουν το παραμικρό, αν δεν μπορείς να τις υποστηρίξεις με κάτι πραγματικό. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι η Ουκρανία. Θα έλεγα κάτι και για τον Τραμπ, αλλά είπα να μην το χοντρύνω😇😁
Εν ολίγοις time and again επανέρχομαι στη μόνη κατά τη γνώμη μου “βιώσιμη” πρόταση. Τουτέστιν δύο δεκαετίες τουλάχιστον σκληρής δουλειάς για ξεκίνημα σε όλους τους τομείς χωρίς να σηκώσουμε κεφάλι και ύστερα βλέπουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.
Το περί 20 χρόνων σκληρής δουλειάς ισχύει. Αλλά ώσπου να περάσουν αυτά τα 20 χρόνια, τι πρέπει να κάνουμε δηλ., να τρώμε σφαλιάρες …όλοθεν, να γίνουμε ο Τζανετάκος του Χαφτάρ ας πούμε;
There is no substitute for time😐
Μια χαρά μπορούμε να τα υποστηρίξουμε και με πραγματικές κινήσεις, συμπεριλαμβανομένης της σύσφιξης σχέσεων με Εβραίους στον άξονα 3+1. Εδώ έχουμε τους …Λίβυους που αμφισβητούν τις θαλάσσιες ζώνες μας και εμείς το παίζουμε “υπεράνω”.
Παρεμπιπτόντως το Ισραήλ έχει τη μεγαλύτερη αναλογία επί του ΑΕΠ για R&D από κάθε άλλη χώρα του κόσμου. Εμείς πάλι έχουμε τη μεγαλύτερη αναλογία επί του ΑΕΠ.. στη ζητιανιά!😅
Κορόιδα ειναι οι Εβραίοι; Πρότυπά μας έπρεπε να είναι.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το πράγμα είναι απλό : στη …ζώνη επιρροής του (Μεγάλου) Ισραήλ θα είμαστε ούτως ή άλλως. Και αυτό σύμφωνα με το καλό σενάριο, εκτός αν προτιμάμε τους κωλότουρκους – εγώ σίγουρα όχι. Είναι προτιμότερο επομένως να είμαστε σαν σύμμαχοί του παρά σαν …κι εγώ δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους τα κουλόπουλα.
Το ότι κανένας εν Ελλάδι δε διαθέτει την πολιτική ευφυία του ΡΤΕ εννοείται. Το πρόβλημα είναι, στο καπάκι αυτού που λες (“ο Ερντογάν τα έχει καλά με όλες τις χώρες ενώ εμείς με καμία”), ότι οι μόνοι με τους οποίους τα έχουμε καλά υποτίθεται είναι …οι Τούρκοι! ότι εμμένουμε δηλ. σαν υπνωτισμένοι στο παραμύθι των “ήρεμων νερών”, τα οποία στην πράξη σημαίνουν για μας πλήρη ακινησία και για τους Τουρκαλάδες πλήρη ασυδοσία. Ενώ ταυτόχρονα (τα ήρεμα νερά) αποτελούν την τέλεια παραπλάνηση για τους “φίλους και εταίρους”. Οι οποίοι όταν τους ζητείται ξαφνικά να μας υποστηρίξουν στο τάδε και το δείνα θέμα απαντούν : μα καλά εσείς δεν τα έχετε βρει; τι θέλετε τώρα στα καλά καθούμενα;
Αμφιβάλλω αν υπάρχει μετά το θάνατο του Κονδύλη μεγαλύτερος οπαδός της realpolitik από μένα😊 Και με τη Ρωσία πρέπει να τα έχουμε καλά και με το Ισραήλ και με όλους – και με την Τουρκία εννοείται αν χρειαστεί – ασχέτως αν συμφωνούμε με την πολιτική τους ή όχι. Με τον εαυτό μας δεν ξέρω πώς θα τα βρούμε!
Να πω την αμαρτία μου πάντως, δεν έχω καταλάβει με ποια λογική αποφάσισαν οι δικοί μας να ξεκινήσουν έρευνες από μια διαφιλονικούμενη περιοχή. Χάθηκαν δηλαδή άλλες περιοχές όπου δεν θα μας ενοχλούσε κανένας? Προσωπικά δεν γνωρίζω τη νομική διάσταση του ζητήματος – και είμαι σίγουρος ότι δεν την γνωρίζουν ούτε όλοι αυτοί που φωνάζουν – αλλά για να πάει το θέμα στον ΟΗΕ η Λιβύη, προφανώς θα έχει κάποια νομική βάση. Αν θυμάμαι καλώς από πράγματα που μου είπες παλιότερα, η θεωρία ήταν ότι, αφού μια μεγάλη αμερικανική εταιρία δέχτηκε να ερευνήσει για λογαριασμό μας, πρέπει να θεωρούμε ότι έχουμε την Αμερική στο τσεπάκι μας. Αλλά φαίνεται ότι δεν την έχουμε. Υποπτεύομαι ότι ο Κούλης προσπάθησε με την ενέργειά του αυτή να ηρεμήσει τους ανήσυχους τελευταία πατριώτες. Αλλά πήρε ταρχίδια του. Τι περισσότερο θα έκαναν λοιπόν οι πατριώτες themselves? Θα έβαζαν το Ισραήλ να καθαρίσει για πάρτη μας? Και γιατί δηλαδή να κάνει κάτι που αρνούνται να κάνουν τόσο οι Αμερικανοί όσο και η ΕΕ?
Προφανώς οι Αμερικανοί δεν καίγονται τόσο πολύ για τα πολυθρύλητα κοιτάσματά μας, ώστε να τα χαλάσουν με την Τουρκία. Οι πατριώτες υποθέτουν βέβαια ότι μια δική τους κυβέρνηση που θα δήλωνε παντοιοτρόπως την αμέριστη αγάπη της για τον Τραμπ, θα τους άλλαζε γνώμη. Αν όχι, θα τους άλλαζε γνώμη μια σύσφιξη των σχέσεών μας με τους Εβραίους, λες και δεν έχουμε ήδη τις καλύτερη σχέση με το Ισραήλ. Αν πάλι δεν κάτσει και η φάση με το Ισραήλ, never mind. Dream on. Αρκεί να μη χρειαστεί να δουλέψουμε!
Με τους ανερμάτιστους “πατριωτισμούς” μας εντωμεταξύ τα έχουμε χαλάσει με όλες τις χώρες τις περιοχής. Το σεβασμό των γειτόνων δημιουργεί μόνο η πολιτική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη, καθώς και το αμοιβαίο συμφέρον. Πράγματα δηλαδή άγνωστα στους εγχώριους πολιτικούς μας φωστήρες, πατριώτες και μη, για τους οποίους υπάρχουν μόνο φιλέλληνες, ανθέλληνες, ιδεολογικές αγκυλώσεις και από μηχανής θεοί.
Υπάρχει ένα πρόσθετο στοιχείο : το μητσοτακέικο είναι αναφανδόν “κατά” των παραδοσιακών μορφών ενέργειας. Έχει δηλωθεί ευθέως από τον καθυστερημένο στις Βρυξέλλες ότι “οι υδρογονάνθρακες είνα καύσιμο του προηγούμενου αιώνα”!. Αυτό κατόπιν παρόμοιας αναφοράς της αδελφής του στην τηλεόραση (“οι έρευνες δεν αποτελούν προτεραιότητα, αυτά τα πράγματα είναι ξεπερασμένα”) – θυμάμαι να την ακούω και να γίνομαι …Τούρκος. Τα όντα μέχρι μια στιγμή τουλαχιστον σαμποτάριζαν κάθε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω όι το κάνουν ακόμα.
Ασχέτως με το τι λέει ο Κούλης και η Ντόρα – χωρίς πλάκα μέχρι μια ηλικία νόμιζα πως είναι μάνα του – θα επαναλάβω κάτι που θα χαλάσει τα όνειρα (εμένα μου λες!) πατριωτών τε και λοιπών αιθεροβαμόνων. Ευτυχώς που δεν έχουμε αξιόλογο φυσικό πλούτο. Αν είχαμε πραγματικά, η χώρα μας θα είχε γίνει στην καλύτερη περίπτωση Ουκρανία, για να μην πω Νιγηρία. Το μόνο καλό στη περίπτωσή μας είναι ότι δεν ενδιαφέρουμε κανέναν. Ο Κονδύλης είχε προφητεύσει από τον καιρό ακόμα των παχιών αγελάδων τους “πολέμους κατανομής που θα συγκλονίσουν τον 21ο αιώνα”. Οι πόλεμοι αυτοί έχουν ήδη αρχίσει. Και καλό είναι να μην αποτελούμε αντικείμενο προς κατανομή. Γιατί για τίποτε άλλο δεν είμαστε ικανοί.
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να ακολουθήσουμε τα “παραδείγματα” της Ουκρανίας ή της …Νιγηρίας και όχι της Νορβηγίας ας πούμε. Θέμα πολιτικού προσωπικού είναι κατά βάσιν. Ούτε προκύπτει ότι δεν έχουμε αξιόλογο φυσικό πλούτο, τουλάχιστον από πηγή πιο αξιόπιστη από τις συγκεκριμένες πετρελαϊκές εταιρίες οι οποίες επενδύουν πακτωλούς χρημάτων (οι τύποι δεν είναι ακριβώς ερασιτέχνες).
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το θέμα δεν άπτεται μόνο των υδρογονανθράκων. Η έμπρακτη αμφισβήτηση των θαλασσίων ζωνών οδηγεί σε ποικίλα αποτελέσματα, μεταξύ των οποίων στο να έχουμε κωλότουρκους που ψαρεύουν έξω απ’ τις δικές μας παραλίες – δεν είναι ούτε αστείο ούτε έλαφρό όσο ίσως φαίνεται.
Και κυρίως βέβαια το λαθρομεταναστευτικό. Ένας κατσαπλιάς όπως ο Χαφτάρ γεμίζει τη χώρα Βουσμάνους, και τα άτομα δεν κάνουν τίποτα απ’ όσα μπορούν, όπως πχ. να απειλήσουν με διακοπή ροής των εκατοντάδων εκατομμυρίων απο Ευρώπη που καρπώνεται η Λιβύη ετησίως.
Γενικώς το επίπεδο ανικανότητας αυτής της “κυβέρνησης” έχει καταστεί προ πολλού κοινός τόπος – το θέμα είναι αν μπορεί να δοθεί λύση μέσω κινήσεων όπως οι 91 με τ’ όνομα. Πιστεύω ότι μπορεί, και ότι τα επιχειρήματα εναντίον της είναι από σαθρά έως ασυνάρτητα. Και δεν έχω καμιά αδυναμία στους “επώνυμους” που την αποτελούν, εκτός ίσως απ’ το Μάζη και αυτό για συναισθηματικο-αναμνησιακούς λόγους (διάβαζα τα βιβλία του πολύ πριν γίνει …τηλεπερσόνα και influencer).
Κάποια πράγματα που έχω ακούσει να λέει ο φερειπείν Μελετόπουλος, Πρώτος Ομιλητής της κίνησης, “ελέγχονται” για την ευθυκρισία και την ιστορική τους ακρίβεια, άσε τη διαρκή επίκληση των διδακτορικών του, τα οποία επί της ουσίας, μαζί με την αναγνωρισιμότητα, αποτελούν και το βασικό επιχείρημα των 91. Άσε δε και τη γελοιότητα περί “μη σχέσης” της κίνησης με το Σαμαρά, τον οποίο παρόλα αυτά “κάποιοι από μας γνωρίζουμε σε κοινωνικό επίπεδο” (αλλά δεν μπήκαμε στον κόπο να συζητήσουμε μαζί του την κατάσταση, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας για ενεργοποίησή του), και ο οποίος …”δεν ξέρω καν αν θα δεχτεί να συμμετάσχει” (άκου να δεις δηλ.)
Τούτων δοθέντων, οι …91 είναι κατά την άποψή μου το καλύτερο έμψυχο υλικό που έχουμε στα χέρια μας, και μ’ αυτούς πορευόμαστε. Οι αντίπαλοί τους είναι …συμπαθείς στην καλύτερη περίπτωση. Όπως ο Γ. Κοντογιώργης, στον οποίο κάποιοι έχουν αποδώσει status ημιθέου, και ο οποίος όταν ρωτήθηκε επέλεξε να επαναλάβει τα θεωρητικά του σχήματα περί εκλεγμένης μοναρχίας και “ανατροπής του συστήματος” που χωρίς αυτή τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
Στους ευσεβείς πόθους του ΓΚ θα πρόσθετα και μερικούς ακόμα, όπως το να μπορούμε να πετάμε, να είμαστε αθάνατοι και κατά βούλησιν αόρατοι.
Δεν επιμένω, πόσο μάλλον που τα ονόματα που αναφέρεις (πλην του Μάζη) μού είναι ουσιαστικώς άγνωστα και θα παραμείνουν έτσι. Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς προτείνουν πέραν της υποτιθέμενης αγάπης τους για την πατρίδα, but it’s probably my fault. Το να γίνεις Νορβηγία πάντως αντί Νιγηρίας δεν είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Είναι θέμα τεχνογνωσίας. Και αυτή δεν αποκτάται μόνο με λόγια.
Σιγά την τεχνογνωσία που είχαν οι ίδιοι οι Νορβηγοί in the first place. Οι Αμερικανοί τους εφοδίασαν με τέτοια, μετά την ανακάλυψη των πετρελαίων της Β. Θάλασσας. Εννοείται φυσικά ότι σαν σοβαροί άνθρωποι έσπευσαν να αποκτήσουν και δική τους.
Και εδώ ακριβώς (πλην άλλων) είναι το θέμα : τί σόι τεχνογνωσία του είδους θα αναπτυχθεί από μια κυβέρνηση ο πρωθυπουργός της οποίας λέει αυτά που ανέφερα προηγουμένως, και η οποία αφήνει τη χώρα να καίγεται, αν δεν την καίει η ίδια δηλ., για να τη γεμίσει με ανεμογενήτριες; Η πολιτική των τύπων είναι κυριολεκτικά το Last Stand της Πράσινης Ανπάτπυξης. Προχτές ακόμα το ανθρωπάριο – Greek PM στο πλαίσιο συνάντησης εδώ με ευρωπαίους αξιωματούχους ξεκίνησε το λογύδριό του λέγοντας : Η κλιματική κρίση είναι εδώ. Οι θερμοκρασίες θα αυξηθούν, θα έχουμε περισσότερες δασικές πυρκαγιές.
Και οι κινέζοι αρχίδια τεχνογνωσία είχαν πριν από λϊγες δεκαετίες και κοίταξε πού βρίσκονται τώρα. Εμείς αντιθέτως βρισκόμαστε σε χαμηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του 70. Οι προϋποθέσεις απόκτησης ουσιαστικής τεχνογνωσίας βρίσκονται παντελώς έξω από τις δυνατότητες αντίληψης του σύγχρονου Ελληνα, γιαυτό και το θέμα έχει αποκλειστεί από τη δημόσια συζήτηση. Άσε κιόλας που δεν εξάπτει τα πλήθη όπως τα Τέμπη για παράδειγμα ή τα ελληνοτουρκικά και ως εκ τούτου δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση.
Ισχύει αυτό δυστυχώς. Αλλά ισχύει και το ότι συνεχίζουμε να υπακούμε τυφλά σε εντολές …ευρωπαϊκών κέντρων τα οποία, ούτε με την ελληνική πραγματικότητα έχουν σχέση, ούτε με την “πραγματικότητα” ως έννοια.
…meaning : όσο εφικτοί είναι οι δικοί μου ευσεβείς πόθοι, άλλο τόσο εφικτό είναι και το να …ανατραπεί το σύστημα της “εκλεγμένης μοναρχίας” πριν ανατραπεί η ίδια η χώρα.
Καλά τέτοια πράγματα συζητάνε!? Σοβαρά τώρα!?
Μωρέ καλά κάνω εγώ και σκοτώνω το χρόνο μου με βιντεοπαιχνίδια!
Την καλύτερη δουλειά κάνεις, κι εγώ “εκτός κόσμου” είμαι κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Απλώς το κουσούρι με την πολιτική έτυχε να το αποκτήσω σε πολύ τρυφερή ηλικία (“όμως οι συναναστροφές μου βγάλανε το μάτι” που λέει και ο Ζαμπέτας) και …μου έμεινε.
Αν συζητάνε τέτοια λέει; see for yourself, από το “έγκυρο” in.gr, 18/7/2025
https://www.in.gr/2025/07/18/politics/politiki-grammateia/mitsotakis-klimatiki-krisi-einai-edo-oi-thermokrasies-tha-ayksithoun-tha-exoume-perissoteres-dasikes-pyrkagies/
Μη φανταστείς πάντως ότι έχω στην πραγματικότητα τίποτα εναντίον της κίνησης των 91 (θυμίζει βέβαια λίγο τους 29 κατασκευαστές πλυντηρίων..) ή άλλων δεξιών και αριστερών εθνοσωτήρων. Απλά μου φαίνεται πλέον αστείο που πιστεύουν ότι με τα μυαλά που κουβαλάνε θα “σώσουν” τη χώρα. Good luck with that!
Από την άποψη αυτή ένας “από μηχανής θεός” αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική προοπτική. Στην πραγματικότητα χάρη σε αυτούς επιβιώνουμε τόσα χρόνια σαν (και όχι “ως”) χώρα [και χάρη στο brand name “Ελλάς” – εξ ου και η δικαιολογημένη ροπή μας προς τα λόγια του αέρα]. Το πρόβλημα είναι ότι το αν θα επέμβει ένας τέτοιος τελευταία στιγμή βρίσκεται στη διακριτική του ευχέρεια. Εμείς απλά.. προσευχή και νηστεία!
Που ξέρεις, μπορεί ο Σαμαράς να έχει ραντεβού με το πεπρωμένο του ως από μηχανής Θεού στα 75.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση η κατάσταση είναι τόσο οριακή, που ο “από μηχανής Θεός” δε χρειάζεται σκηνικά εφέ και …αιωρήματα. Δυο απλές κινήσεις αρκούν, κι αυτοί εδώ οι λασπάνθρωποι αρνούνται να τις κάνουν.
Τα πράγματα με τις εταιρίες (-κολοσσούς) είναι πολυ πιο απλά : υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις τεραστίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Η απεύθυνσή τους λοιπόν γίνεται σε μας, αναγνωρίζοντας την κυριότητά μας στις συγκεκριμένες περιοχές. Οι Τουρκόχοιροι προσπαθούν, όπως και με άλλα θέματα να “τορπιλίσουν” τη διαδικασία, με εργαλεία τους Λίβυους και τη δική μας “αβελτηρία”, δειλία και αναβλητικότητα. Κάποια στιγμή (έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις) οι εταιρίες της υποθέσεως “τα βλέπουν όλα” και απλώς αποσύρονται. Γιατί μιλάμε για μεγάλο μπέρδεμα που δημιουργείται με τους χάρτες και τα “αμφισβητούμενα” και “διεκδικουμενα” τεμάχια. Ως προς το πόσο καίγονται οι Αμερικανοί για τα κοιτάσματά μας δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα.