Με ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού να περισπάται απ’ τις πολιτικές εξελίξεις, χάριν θεμάτων σχετικών με τον αθλητισμό, τη “showbiz” & τα ριάλιτι …οι ίδιες οι πολιτικές εξελίξεις αποτελούν περισπασμό από τα πραγματικά σπουδαία, στο χώρο της AI τεκταινόμενα.
Δεν μιλάμε για αληθινές, ground breaking τεχνολογικές προόδους, αλλά για πρόοδο των τεχνικών πειθούς περί την ύπαρξή τους. Η συζήτηση για τη δυνατότητα προσομοίωσης …εν όλω “στο προσεχές μέλλον” της ανθρώπινης κατάστασης, είναι η επικοινωνιακή virtual reality γύρω απ’ τη virtual reality “με σάρκα και οστά”.
Το παρακάτω βίντεο είναι αξιοπρόσεκτο.
Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα στοιχεία του : η γαλήνια ηρεμία που αποπνέει το “εμπιστεύσιμο” …θηλυκό ρομπότ, * αντίθετα με το ανησυχητικό, ελαφρώς πλην σαφώς διαταραγμένο …αρσενικό της υποθέσεως.
Τί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε;
Πρώτον, το περί “υπερπληθυσμού” αφήγημα, με τον οποίο έχει εμμονή η κάστα των πολιτικών / επιστημόνων που θα πλημμυρίσουν τον πλανήτη με androids. Δεύτερον, την ίδια την επιλογή προσομοίωσης του ανθρώπου, “body and soul”, αντί απλώς μηχανημάτων κατάλληλων για εργασίες που ο άνθρωπος αδυνατεί να εκτελέσει.
Τρίτον, το αληθινό (=αξιοθρήνητο) επίπεδο μίμησης των εκφράσεων που λανσάρεται εδώ ως “μη απέχον απ’ τις εκφράσεις ενός ηθοποιού”. Του οποίου “ηθοποιού” παρεμπιπτόντως η επιλογή ως σημείου αναφοράς, μόνο τυχαία δεν είναι.
Τέταρτον, το πρότυπο που το ρομπότ έχει αποστολή να μιμείται, και το οποίο αφορά εκφράσεις και συμπεριφορές μεταλλαγμένων (…συστηματικά αποανθρωποποιημένων) ατόμων… εκείνων που ξημεροβραδυάζονται στα σόσιαλ μίντια για παράδειγμα. Όπως το casual τυπάκι ** – που απολαμβάνει τη συναναστροφή του artificial φίλου.
Την οποία, αργά ή γρήγορα …θα απολαύσουμε όλοι : Όπως προβλέπει ο αφηγητής, σύντομα θα πάψουμε να βλέπουμε την AI όπως τη βλέπουμε τώρα (;!) Θα αντιμετωπίζουμε πλέον τα ρομπότ σαν όντα με ευαισθησίες, τα οποία αλληλεπιδρούν σε βάθος με μας, και μεταξύ τους. Και συνεχίζει με το όραμα ενός κόσμου όπου η AI είναι μέρος της ζωής μας, και όπου το προσωπικό σου ρομπότ μπορεί να εντοπίσει ότι έχεις απομακρυνθεί απ’ το σύντροφό σου, προτείνοντας εναλλακτική λύση με τη μορφή ενός ραντεβού (!)
Το τελευταίο section (από 07:58) είναι όλο το χαρτί : εδώ αρχικά ενημερωνόμαστε ότι τα ρομπότ έχουν αληθινά αισθήματα. Η “απόδειξη” …παρέχεται εκ του ότι η ‘Ameca’ δείχνει προσβεβλημένη από μια φράση που της απευθύνεται : “you stink”. Λίγο μετά, θα εξομολογηθεί την απογοήτευσή της για το ότι …”η αγάπη δεν περιλαμβάνεται στον προγραμματισμό της”.
Όμως …να, με τον ερχομό του αρσενικού ρομπότ, “αυτό μπορεί να αλλάξει”.
“Μήπως παρακολουθούμε κάτι περισσότερο από κώδικες και κυκλώματα;” Ρωτάει με νόημα ο αφηγητής.
Και αναθέτει την απάντηση στον ψηφοφόρο – θεατή – σχολιαστή του βίντεο.
* Όχι ακριβώς αδιόρατη σε ρόλο μοντέλου του εξαμβλώματος, είναι η …τέλεια γυναίκα Αντζελίνα Τζολί – μια από τις αντιπαθέστερες imho κινηματογραφικές φιγούρες ever.
** Gareth Edwards, “Human Director/Writer/Producer “The Creator” – ό,τι και αν σημαίνουν τα ανωτέρω.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Τόσος χρόνος και χρήμα για να φτιάξουν κάτι παντελώς άχρηστο.
Μακάρι να ήταν απλώς άχρηστο. Αλλά και άχρηστο να είναι, ο συνδυασμός αχρηστίας / χρήματος και χρόνου που ξοδεύονται γι’ αυτό, το μετατρέπει αυτομάτως σε επιζήμιο.
Ένα απ΄τα πράγματα που “με ξεπερνάνε” από τότε που το πρωτοείδα (δεν μειώνεται με τα χρόνια) είναι οι ομάδες φοιτητών και μαθητών λυκείου, οι οποίοι πανηγυρίζουν για τα βραβεία που κέρδισαν σε διαγωνισμούς ρομποτικής, δοξάζοντας τη χώρα μας.
Χαρούμενοι κατασκευαστές εκείνων που θα τους αντικαταστήσουν.
Σε μεγάλο βαθμό τα μηχανήματα – και όχι μόνο τα “έξυπνα – μας έχουν ήδη αντικαταστήσει. Αλλά οι εν λόγω ρέπλικες είναι απλώς ακριβές κούκλες για μεγάλους.
Πιθανότατα οι δημιουργοί τους υλοποιούν φαντασιώσεις από τα βιβλία και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας με τα οποία διασκέδαζαν μικροί.
Με το αζημίωτο βέβαια, και σε πλαίσιο “ανάγκης για μείωση του πληθυσμού της Γης”.
Το ιδεολογικό υπόβαθρο του εν λόγω σκηνικού έχει τεθεί ενάμιση αιώνα πίσω, με τις μηχανές που θα αναλάμβαναν το dirty job, αφήνοντας τον Άνθρωπο να ασχολείται …με τα μεγάλα και σπουδαία, μακριά απ’ την τύρβη της καθημερινότητας.
Με την AI να έχει εκτοπίσει / πρόκειται να εκτοπίσει τους πάντες ανεξαιρέτως από κάθε είδους επαγγελματική ασχολία, των πνευματικών (καλλιτεχνικών κλπ.) μη εξαιρούμενων, αναρωτιέται κανείς ποια είναι τα “μεγάλα και τα σπουδαία” που απομένουν για να ασχολείται ο Άνθρωπος. Υποθέτω, το να μαλακίζεται όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη, ροκανίζοντας το κρατικό επίδομα και συμμετέχοντας “εθελοντικά” σε υγειονομικά κ.ά. πειράματα, αν θέλει να συνεχίσει να το παίρνει.
Δεν ξέρω αν πρόθεσή τους είναι η μείωση του πληθυσμού, αφού η αντικατάσταση του ανθρώπου από τις μηχανές είναι μεγαλύτερη στις δυτικές χώρες, όπου ο πληθυσμός έχει από καιρό συρρικνωθεί λόγω προϊούσας υπογεννητικότητας και όπου σε γενικές γραμμές δεν παράγεται τίποτα. Εκεί που πραγματικά υπάρχει θέμα υπερπληθυσμού και όπου παράγεται ο πραγματικός “πλούτος των εθνών” – Αφρική και Ασία κυρίως – μια χαρά εκμεταλλεύονται ακόμα το ανθρώπινο δυναμικό. Σε χώρες χωρίς παιδιά, χωρίς μετανάστες (αν καταφέρουν τελικά να τους διώξουν) και χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο εργασίας, η τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί μονόδρομο.
Η καταστροφή πάντως της πληθυσμιακής ισορροπίας “ανεπτυγμένων” και “αναπτυσσόμενων” χωρών εξυπηρετεί το σχέδιο της αθρόας μετανάστευσης, η οποία “στοχεύει” στην έτι περαιτέρω αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και την κατασκευή de facto συναίνεσης. Και φυσικά στην εξαφάνιση κάθε πιθανότητας για ανάνηψη. Υπό συνθήκες σαν αυτές η AI όντως γίνεται μονόδρομος.