Πηγαίνοντας πίσω, στις πηγές του infotainment, βρίσκουμε τις φυλλάδες του 19ου αιώνα : πηγή ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, δημοσίευαν ιστορίες σε συνέχειες διάσημων συγγραφέων [Ντίκενς, Δουμάς, Ζολά, Μαρκ Τουαίην, Άρθουρ Κόναν Ντόυλ…] κρατώντας με “κομμένη την ανάσα” το αναγνωστικό κοινό και διαιωνίζοντας την κυκλοφορία τους – συχνά επεκτείνοντας τη δημοσιευόμενη ιστορία …επ’ άπειρον.
Χάρη στην ανανέωση των επικοινωνιακών μέσων [ραδιόφωνο, κινηματογράφος, τηλεόραση…] και στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που ολοκληρώνεται ήδη περί τα μέσα του 20ου αι. θα γίνει φανερό ότι οι ιστορίες με …καθημερινούς ανθρώπους μπορούν να είναι εξ ίσου καθηλωτικές. Η μίξη αυτή τελειοποιεί, τρόπον τινά, την φόρμουλα του infotainment : Ο “συγκλονισμός” συνυπάρχει με την ερευνητική διάθεση του δημοσιογράφου – ντέτεκτιβ, καθώς το κείμενο διανθίζεται με “αυθεντικές”, ανατριχιαστικές, έως και γαργαλιστικές λεπτομέρειες.
Υπάρχει ένα στοιχείο σε όλα αυτά, διαχρονικά αναλλοίωτο : …κάθε “συγκλονισμός” αποτελεί μια απόσπαση απ’ τα σοβαρά και τα επείγοντα.
Η ανενδοίαστα φασιστικών προδιαγραφών λογοκρισία που διέπει σήμερα τον δημόσιο “διάλογο”, δεν θα ήταν τόσο αποτελεσματική χωρίς την πλημμύρα αυτών των “ανθρώπινων ιστοριών”, οι οποίες καλύπτουν τεράστιο μέρος του, διαμορφώνοντας τον τρόπο προσέγγισης σε όλα τα ζητήματα, ακόμα και στα πιο σοβαρά [σχέσεις υποταγής πολιτικών με οικουμενικά διευθυντήρια, κλιματική αλλαγή και ενεργειακή πολιτική, πανδημίες και τρόποι διαχείρισής τους…], και προσκαλώντας τον “πολίτη” να ανέβει στη σκηνή, διηγούμενος τη δική του ιστορία.
Καλό είναι κάπου-κάπου να θυμόμαστε τον θείο Μαρξ, κάπως βιαστικά και με μη-επιχειρήματα “απομυθοποιημένο”. Γιατί για την περιγραφή του μενού το οποίο μας σερβίρεται, 24/7, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από την κλασική αποστροφή του : “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”.
Άσχετα απ’ το τι πιστεύει κανείς για τη συγκεκριμένη φράση βαλμένη στο χωροχρονικό της πλαίσιο [εισαγωγή στην ‘Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου’, 1848], η εφαρμογή της στις σημερινές συνθήκες λειτουργεί με απόλυτη ακρίβεια : Αν …οντότητες όπως “το Twitter”, ο Επιστήμονας με κεφαλαίο “Ε”, “η ομάδα σου”, ο σταρ του NBA και του Hollywood, ο influencer – προωθητής γελοίων προϊόντων, συνθέτουν το εκσυγχρονισμένο πάνθεον, τότε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα : αυτή η θρησκεία είναι όντως το όπιο του λαού. Και διακινείται σε μεγαδόσεις μέσω αυτοματοποιημένης διανομής, από Big Tech και [social] media.