Από την ανακοίνωση της καθηγήτριας ανοσολογίας του ΕΚΠΑ κας Τσιτσιλώνη – παραθέτω το λιγότερο τεχνικό της μέρος:
“Η σάρωση του ελληνικού πληθυσμού για την παρουσία αντισωμάτων έναντι του κορονοϊού, αποτελεί την αμέσως επόμενη φάση για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Ο ευρύς αλλά και ορθολογικός έλεγχος με τεστ αντισωμάτων από διαπιστευμένα εργαστήρια με χρήση διεθνώς αδειοδοτημένων (κατά προτίμηση ποσοτικών) δοκιμασιών, παράλληλα με τη γενικευμένη ανάλυση δειγμάτων με μοριακό διαγνωστικό τεστ, που ήδη έχει ανακοινώσει ο ΕΟΔΥ, θα δώσει αξιόπιστα επιδημιολογικά στοιχεία, για τον επιπολασμό και τη διείσδυση του κορονοϊού στη χώρα μας, την ταχύτητα εξάπλωσής του, καθώς και το ποσοστό των ατόμων που εκτέθηκαν στον SARS-CoV-2, αλλά παρέμειναν ασυμπτωματικά και έχουν αναπτύξει ανοσία. Ο ευρύς έλεγχος θα επιτρέψει επίσης τον προσδιορισμό του διαστήματος μεταδοτικότητας του κορονοϊού, την εξέλιξη της κλινικής πορείας των ασθενών, αλλά και τη δυνατότητα παραγωγής και διάθεσης πλάσματος από αναρρώσαντες ασθενείς που έπασχαν από COVID-19 και έχουν ικανό τίτλο αντισωμάτων έναντι του SARS-CoV-2, με στόχο τη θεραπευτική χορήγησή του, στο άμεσο μέλλον, σε σοβαρά νοσούντες. «Ίσως όμως, η πιο σημαντική συνεισφορά αυτών των διαγνωστικών ελέγχων (μοριακών τεστ και τεστ αντισωμάτων) είναι ο σε βάθος χρόνου έλεγχος και η επιτήρηση της πανδημίας, ώστε η σταδιακή επάνοδος της κοινότητας στην κοινωνική αλλά και την οικονομική της κανονικότητα να γίνει ομαλά, εξασφαλίζοντας υψηλό επίπεδο προστασίας και ασφάλειας της δημόσιας υγείας.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ: https://www.newsbeast.gr/health/coronavirus/arthro/6194860/kathigitria-ekpa-sarosi-toy-plithysmoy-me-test-antisomaton-gia-na-exasfalistei-i-epistrofi-stin-kanonikotita?utm_medium=onesignal&utm_source=notification&utm_campaign=alert&utm_content=post

Μπορεί κανείς από τα παραπάνω να εικάσει ότι τα λεγόμενα περί τέλους Απριλίου, αρχών Μαΐου κτλ. είναι λόγια – απλώς δεν ξέρει κανείς πότε θα λήξει αυτή η κατάσταση. Αρχίζει άλλωστε να αμφιβάλλει για το αν πρέπει να δίνει βάση στις εκάστοτε νέες εκτιμήσεις ειδικών, όταν η μια μετά την άλλη οι προηγούμενες βγαίνουν λάθος.
Παρατηρείται εδώ μια κατάσταση εξαιρετικά ανώμαλη: από τη μια ως “μη ειδικοί” δεν δικαιούμαστε να έχουμε άποψη περί τα τεκταινόμενα. Από την άλλη, φιλοδωρούμαστε με κείμενα βρίθοντα “τεχνκών όρων”, αιτιολογούντων αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην μας. Όμως αν ως “μη ειδικοί” δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την ακρίβεια/εγκυρότητά τους, γιατί κατ’ αρχήν μας δίνονται; μια πιθανή απάντηση: για το θεαθήναι, στο πλαίσιο μιας παρωδίας δημοσίου διαλόγου, όπου ο επιστήμων κάνει επίδειξη διαλεκτικής φιλοτιμίας, παραθέτοντας στοιχεία εν γνώσει ακατανόητα στον “συνομιλητή” του. Ο τελευταίος, άλλη επιλογή δεν έχει από το να τα καταπιεί αμάσητα, κάνοντας πως καταλαβαίνει. Εν πάση περιπτώσει, η μόνη επιλογή που οφείλει να ξεχάσει, είναι η της απόρριψης, ή και της κριτικής ακόμα.
Ένα ερώτημα είναι: πόσο διαφέρει το “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” – doctor’s orders, από το original “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”; Διότι και στη δεύτερη περίπτωση, ο δικτάτωρ θα συγκατένευε ότι είναι άσχημα τα μέτρα, προσθέτοντας ότι …αναγκαστικά λαμβάνονται, για λόγους που δεν κατανοεί ο “ανειδίκευτος” πολίτης [ο αδαής περί τα της διακυβερνήσεως υπό εκτάκτους συνθήκας]. Άλλωστε το κλασικό περί “ασθενούς στο γύψο” αφήγημα, αυτό το νόημα είχε εξ αρχής: να εντυπωθεί στο μυαλό του πολίτη ότι το θέμα είναι μη επιδεκτικό συζήτησης.
Ένα ακόμα πιο σημαντικό ερώτημα αφορά στο κατά πόσο μπορούμε να επιστευτούμε τις προθέσεις, όχι των ειδικών, αλλά εκείνων που τους φέρνουν στο προσκήνιο ως απολογητές των πολιτικών τους.
Γιατί δεν κυβερνάνε οι ειδικοί, οι πολιτικοί κυβερνάνε.