Ο οχετός των καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση κλπ. δε είναι μόνο σύμπτωμα βαρύτατης κοινωνικής νόσου. Είναι και, μικροπρόθεσμα, ταχυδακτυλουργικό τρικ απόσπασης της προσοχής από γεγονότα μείζονος σημασίας, όπως αυτό :
Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης, μετά από ερώτημα του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας (Διεύθυνση Αλλοδαπών) σχετικά με το τι γίνεται με τις εκκρεμείς δικαστικές αποφάσεις που διατάσσουν την απέλαση αλλοδαπών μετά την εφαρμογή του άρθρου 74 του νέου Ποινικού Κώδικα που δεν επιτρέπει τις απελάσεις, εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 2/2021 γνωμοδότηση, στην οποία αναφέρει ότι οι υποθέσεις αυτές πρέπει άμεσα να τεθούν στο αρχείο. Το άρθρο 74 του νέου Ποινικού Κώδικα που ισχύει από 1.7.2019 καταργεί την απέλαση αλλοδαπών, η οποία διατάσσεται με δικαστική απόφαση και παράλληλα καταργεί το μέτρο που επιβάλλεται ταυτόχρονα με την ίδια δικαστική απόφαση ως παρεπόμενη ποινή και απαγορεύει την επανείσοδο του αλλοδαπού στην Ελλάδα.
Είναι ελεύθερος κανείς να εικάσει τους λόγους της με απόσταση 1.5 χρόνου “επισημοποίησης” μιας ειλημμένης απόφασης. Από τις διερευνητικές συνομιλίες με την “φίλη και γείτονα” μέχρι το σύνθημα “εμπάτε σκύλοι αλέστε” που στέλνει η Biden administration.
Ως γνωστόν, μια από τις πρώτες αποφάσεις του υπό προθεσμία προέδρου αφορούσε στην παύση των απελάσεων όλων των παράνομων μεταναστών για εκατό μέρες [για το ίδιο χρονικό διάστημα που επιβλήθηκε η υποχρεωτική μασκοφορία] .
Τι κρύβεται πίσω απ’ την σπουδή με την οποία ο “πρόεδρος Biden” διέταξε το σταμάτημα του χτισίματος του τοίχου και την απαγόρευση των απελάσεων; ΟΚ, η ατζέντα της ανάμιξης των λαών, ως προϋπόθεση για την ευδοκίμηση της Παγκοσμιοποίησης. Πριν από αυτήν όμως, ένας στόχος / σταθμός, ενδιάμεσος :
Η Καλιφόρνια δεν ήταν πάντα το προπύργιο του χαοτικού λιμπεραλισμού που είναι σήμερα [με ολόκληρα section πολυδιαφημισμένων για την ευμάρειά τους αστικών κέντρων να θυμίζουν σκηνικό των Hunger Games]. Υπήρχε μια εποχή όπου κυβερνήτης της Καλιφόρνια ήταν ο …Ronald Reagan. Στις εκλογές του ’88 o George Bush πατήρ είχε κερδίσει την πολιτεία για το ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Χάρη σε “ακραίες” πολιτικές για το μεταναστευτικό, ο ισπανόφωνος πληθυσμός της πολιτείας έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο έλεγχός της από τους δημοκρατικούς έχει γίνει σταθερός και, πλέον, απόλυτος.
Κάτι αντίστοιχο επιχειρεί σήμερα η διακυβέρνηση Biden με την απελευθέρωση των μεταναστευτικών ροών, για το …Τέξας: μετατροπή του σε μια ακόμα “μπλε” πολιτεία, πράγμα που θα σημάνει την οριστική επικράτησή τους στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αρωγός σ’ αυτό, το μεξικανικό cartel ναρκωτικών. Αρωγός του τελευταίου, πάντα “με τους δικούς της σχεδιασμούς”, η …Κίνα. Όχι τυχαία, η διαφορά με την οποία κερδίζουν τη πολιτεία οι ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι βαίνει θεαματικά μειούμενη.
Σημειωτέον ότι, το Τέξας έχει μηνύσει τον JB – ενώ οι συζητήσεις για απόσχισή του, όπως και άλλων πολιτειών, αρχίζουν να περνούν από το επίπεδο του ψιθύρου σ’ εκείνο της δημόσιας διαβουλεύσης.
Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με μας; μα, ό,τι σχέση έχει οποιαδήποτε μείζονος σημασίας απόφαση λαμβάνεται εδώ, με τα τεκταινόμενα στην πέραν του Ατλαντικού φίλη, σύμμαχο και εσαεί [;] πρότυπο, με την επιρροή να διαμορφώνεται σταθερά με όρους καρικατούρας.