Για extreme εμπειρίες, μπορεί κανείς να στραφεί στην κάλυψη των γεγονότων του LA από την εγχώρια (και ου μόνον) ειδησεογραφία. Εκεί μπορεί να διαβάσει για την “αλλόκοτη απόφαση του Τραμπ να αναπτυχθεί ο αμερικανικός στρατός εναντίον πολιτών που συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις”, ότι “ο πρόεδρος ρίχνει λάδι στη φωτιά” και ότι “το μόνο που εκπλήρωσε η ανάπτυξη των πεζοναυτών είναι η διεστραμμένη φαντασίωση ενός πρόεδρου – δικτάτορα” (το τελευταίο δια στόματος Gavin Newsom, “κυβερνήτη της Καλιφόρνια” & dead on arrival υποψήφιου για το προεδρικό αξίωμα).
Όσοι ασχολούνται με την αμερικανική πολιτική θυμούνται τα χαοτικά επεισόδια που είχαν επακολουθήσει του φόνου του George Floyd. Τα οποία, με θράσος στα όρια του ανεξήγητου ενθαρρύνονταν ως “ειρηνικές διαδηλώσεις” από μεγαλοστελέχη του Δημοκρατικού κόμματος (Pelosi, Harris etc.) και από γελοιογραφίες δημοσιογράφων, πχ. του CNN. Ιστορικό έχει μείνει το στιγμιότυπο του ρεπόρτερ που παρουσίαζε τα επεισόδια στην Κανόσα του Ουισκόνσιν, με την επιγραφή Fiery but mostly peaceful protests στο κάτω μέρος της εικόνας, και φόντο τη …φλεγόμενη πόλη (βλ. βίντεο, κάτω, στο 00:36).
Για την ιστορία, οι ταραχές είχαν ξεκινήσει με την υποκίνηση οργανώσεων στο payroll της Open Society (Antifa, Black Lives Matter) σε πόλεις όπως η Μινεάπολη, η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Σικάγο, η Ατλάντα και η Ουάσινγκτον. Εκατοντάδες κτίρια, κυρίως καταστήματα και επιχειρήσεις υπέστησαν λεηλασίες, βανδαλισμούς και πυρπολήσεις. Οι ζημιές ξεπέρασαν τα 500 εκατομμύρια δολ, ενώ στο Πόρτλαντ και το Σιάτλ, οι “peaceful demonstrators” εξακολούθησαν τη δράση τους για μήνες. Οι ταραχές συνδέθηκαν με τουλάχιστον 25 θανάτους – αποτέλεσμα βίας όχι αστυνομικών, αλλά βανδάλων, με θύματα υπερασπιστές των σπιτιών/περιουσιών τους.
Το κίνημα Black Lives Matter απέκτησε εξ αυτού τεράστια ακτινοβολία – θυμόμαστε την παγκόσμια επιδημία …προσκυνήματος που επακολούθησε.
Για όσους είχαν ευρύτερη ενημέρωση, η παρακολούθηση της “καταγραφής” των παραπάνω γεγονότων απ’ τα mainstream media απαιτούσε γερό στομάχι. Πολύ πιο γερό από αυτό που απαιτείται σήμερα μετά από χρόνων εμπειρία / εξάσκηση. Η περίπτωση είναι ουσιαστικά ίδια …μείον την εγκληματική συμπεριφορά “οργάνου της τάξεως” προς μια λυπηρή περίπτωση μικροκακοποιού – drug addict που πυροδότησε την προηγούμενη. Με άλλα λόγια, χωρίς καν “ηθικό άλλοθι”.