Χαρακτηριστικό της φερεγγυότητας των identity politics είναι το εξής : η περί συστημικού ρατσισμού ρητορική [μέρος του ίδιου τελετουργικού με τα περί γυναικοκτονίας εμέσματα] ενισχύεται όσο ποτέ, την εποχή που η Αμερική αποκτά τον πρώτο στην ιστορία της …μαύρο πρόεδρο.
Σε όλη τη διάρκεια της θητείας του πιο fake, διχαστικού και …unamerican αμερικανού προέδρου, των τελευταίων δεκαετιών, η όποια κριτική για τις πολιτικές του θα αποδίδεται όχι σε ιδεολογική διαφωνία / διαφορετικές “αναγνώσεις”, αλλά σε …ρατσιστικά κίνητρα. Ο Μπάρακ Ομπάμα δεν κριτικάρεται γιατι είναι κακός πολιτικός, αλλά γιατί είναι …μαύρος.
Με το σύνθημα ριγμένο από την κορυφή, η τάση που εμφιλοχωρούσε δεκαετίες στην αμερικανική κοινωνία θα έπαιρνε καταβροχθιστικές των πάντων διαστάσεις.
Κόβοντας δρόμο, φτάνουμε στο “επίμαχο” ζήτημα της γυναικοκτονίας [έχουμε ασχοληθεί ξανά μ’ αυτό, βλ. post μ’ αυτή την λέξη] και στον ορισμό της : “γυναικοκτονία είναι ένα έγκλημα μίσους το οποίο βασίζεται στο φύλο, και περιγράφεται ως φόνος εκ προθέσεως γυναικών και κοριτσιών …λόγω του ότι είναι γένους θηλυκού”.
Αντί αναλύσεως του ορισμού, προτιμώ να παραθέσω ένα απόσπασμα από το …εκτυφλωτικής ηλιθιότητας άρθρο του “δημοσιογράφου” Ηλία Κανέλη στο in.gr [δημοσιεύθηκε χτες με αφορμή τι άλλο, τη δολοφονία της Κάρολάιν που έχει “συγκλονίσει το Πανελλήνιο”] Πιστεύω ότι παρέχει το ιδεολογικό υπόβαθρο της περί γυναικοκτονίας θεωρίας, και των σκοπών που κρύβονται πίσω της.
Παρατηρεί κανείς ότι ο συγκλονισμός δεν εμποδίζει τους Morlocks του διαδικτύου να θεωρητικολογούν και να αφορίζουν, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα, όχι της παρούσης.

……Είναι έγκλημα πάθους μια ακόμη γυναικοκτονία;
Ξεκάθαρα και χωρίς κανένα δισταγμό. Η δολοφονία οποιασδήποτε γυναίκας δεν γίνεται από πάθος.
Όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να μειωθεί η ένταση των εγκλημάτων.
Όταν μπαίνει μπροστά το πάθος, ο έρωτας ή η ζήλια για να αιτιολογηθεί μια δολοφονία γυναίκας, τότε δολοφονούμε για δεύτερη φορά το θύμα.
Ξεκάθαρα λοιπόν να σταματήσουμε να μιλάμε για εγκλήματα πάθους και να δούμε την πραγματική αιτία. Και αυτή δεν είναι άλλη από τον εξουσιαστικό χαρακτήρα με τον οποίο πλάθουμε τους άνδρες σ’ αυτή τη χώρα, κι όχι μόνο.
Είναι ότι τα πάντα οδηγούν σε μια ηθελημένη ή ακούσια διάθεση που έχει μια μεγάλη μερίδα του ανδρικού πληθυσμού να θεωρεί τις γυναίκες «κτήματα».
Ακόμη κι αν δεν το θέλει ένας άνδρας, ακόμη κι αν ομνύει στην ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών, έχει «εκπαιδευτεί» δυστυχώς σε μια πατριαρχική αντίληψη.
Που δυστυχώς μπορεί να βγει στην επιφάνεια σε στιγμές που κανείς δεν το περιμένει.
Ο τρυφερός, πετυχημένος, αγαπητός σε όλους, οικογενειάρχης μπορεί σε μια στιγμή να μετατραπεί σε τέρας, επειδή ενδόμυχα έχει την αίσθηση του «κυρίαρχου», του αφεντικού, του «μάτσο» που μπορεί και να απλώνει χέρι, και να στέλνει στο νοσοκομείο, και να δολοφονεί ενίοτε την γυναίκα.
Γιατί «του ανήκει», γιατί έτσι ανατράφηκε. Από το σχολείο, από τις παρέες, από την κοινωνία, από τον εργασιακό χώρο μαθαίνουμε να είμαστε «ανώτεροι». Όχι απαραίτητα μαθαίνουμε με ξεκάθαρο τρόπο. Αλλά με διάφορα μικροπράγματα που ποτίζουν την σκέψη των ανδρών.……

We get the picture. Πίσω απ’ τον καθένα από μας, όσο τρυφεροί, αγαπητοί σε όλους, οικογενειάρχες κλπ. κι αν είμαστε, κρύβεται ένα τέρας, δυνάμει δολοφόνος της γυναίκας – φίλης – κόρης – συναδέλφου του, γιατί …έτσι απλά είναι γυναίκα.
Το ανατομικό νυστέρι του κυρίου Κανέλη δεν χαρίζεται σε κανένα πλην, ίσως, του εαυτού του, ως διά μαγείας έχοντος υπερβεί τον “εξουσιαστικό χαρακτήρα με τον οποίο πλάθονται οι άνδρες σ’ αυτή τη χώρα κι όχι μόνο” .
Το αδυσώπητο κυνήγι του ανδρικού στοιχείου δεν γίνεται τυχαία ή αυθόρμητα. Το σύνθημα που απευθύνουν οι κυρίαρχοι των trends είναι αυτό : “υμνείτε τη θηλυκότητα καταστρέφοντας κάθε τι ανδρικό”. Σε ελεύθερη μετάφραση : “καταστρέψτε μέσα σας κάθε δυναμισμό, κάθε διάθεση για αντίσταση”. Η εντολή αφορά τους πάντες, ανεξαρτήτως φύλου : ακόμα και η πάλαι ποτέ τάση της macho λεσβίας δίνει τη θέση της σε ακραιφνείς επιδείξεις “θηλυκότητας” από τις ΛΟΑΤΚΙ γυναίκες. Τα εισαγωγικά στην θηλυκότητα αφορούν στο ότι αυτή συρρικνούται με σύστημα και μέθοδο [βλ. social media] σε δήθεν γυναικείες ιδιότητες όπως …το κουτσομπολιό και η ωραιοπάθεια.
Σε μήνυμά του ο καλός φίλος του blog Emmanouel κάνει μια ευφυέστατη διαπίστωση : μήπως ο υστερικός φεμινισμός δεν είναι μια μορφή γυναικοκτονίας;
Αποκαλύπτει έτσι την μόνη οπτική γωνία υπό την οποία μια, γελοία κατά τ’ άλλα λέξη, αποκτά υπόσταση και νόημα.