Αξιοσημείωτο ποσοστό δημοσιογραφικής δραστηριότητας παγκόσμια αναλώνεται σε κείμενα που εμφανίζουν ως “επικίνδυνη” τη χρήση της χλωροκίνης για τον Coronavirus [στο screenshot μπορεί να δει κανείς την, αναμενόμενη, συμμετοχή σ’ αυτό της εμετικής Lifo]. Το θέμα παρουσιάζεται ως …κλασικό δείγμα αποκλίνουσας συμπεριφοράς του Αμερικανού Προέδρου [εξυπηρετώντας, εκτός από οτιδήποτε άλλο*, την εναντίον του προπαγάνδα] στο πλαίσιο μιας εν γένει “επικίνδυνης ρητορικής” του DT η οποία περιλαμβάνει την κλιματική αλλαγή, τους μετανάστες και γενικώς την ατζέντα της “αριστερής” βιτρίνας του globalization, οι άνθρωποι της οποίας ελέγχουν την πλειονότητα των παγκόσμια δικτυωμένων media.
Όμως υπάρχει ένα σημείο στο οποίο μπορεί κάθε φορά κανείς να εστιάζει, αποκαλυπτικό της εξαπάτησης: η απουσία αναφοράς στην μελέτη με την οποία εξακριβώθηκε η χρησιμότητα του φαρμάκου. Στην καλύτερη περίπτωση [πχ. μιας σοβαρής και νηφάλιας αρνητικής προσέγγισης, όπως αυτή εδώ: https://www.statnews.com/2020/03/22/why-trump-at-odds-with-medical-experts-over-malaria-drugs-against-covid-19/]
έχουμε την αναναφορά, μεταξύ τυρού και αχλαδίου, σε “μια έρευνα που έγινε στη Γαλλία” και η οποία πήρε διαστάσεις ανακυκλούμενη στα social media, πρωτοστατούντος του Προέδρου […a small and preliminary clinical trial of hydroxychloroquine in France circulated widely and stirred excitement on social media (including from the president)] . Για το τι σχέση έχει αυτό με την πραγματικότητα βλ. προηγούμενα posts εδώ περί το επιστημονικό status, διαχρονικά, του γιατρού που έκανε την κλινική μελέτη, και του ιδρύματος στο οποίο πραγματοποιήθηκε: αμφότερα Νο 1 παγκοσμίως.
Η απορία ενός φυσιολογικού ανθρώπου είναι, πώς γίνεται συγκεκριμένα κέντρα [διεκδίκησης] εξουσίας να κωλυσιεργούν στην αντιμετώπιση μιας κατάστασης που οσονούπω γίνεται, αν αφεθεί λίγο ακόμα ανεξέλεγκτη, πρωτοφανής. Το πρόβλημα για τον φυσιολογικό άνθρωπο είναι ότι αδυνατεί να αντιληφθεί πόσο …αφύσικοι και διεστραμμένοι είναι κάποιοι άλλοι, πόσο λίγο θα δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν για τα σχέδιά τους την όποια κατάσταση, όποιες κι αν ήταν οι συνέπειες για τους “συνάνθρωπούς τους”. Φοβάμαι λοιπόν ότι η απάντηση στην παραπάνω απορία μπορεί να αναζητηθεί μόνο σε ένα “συνωμοσιολογικό σενάριο”: ανατροπή αμερικανικής κυβέρνησης μέσω διάλυσης της οικονομίας, κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλο τον Πλανήτη, ξεγύμνωμα των κατά τόπους κυβερνήσεων ένεκα “ανικανότητας” να συντονιστούν / διαχειριστούν παγκόσμιες κρίσεις, και τέλος, δημιουργία των προϋποθέσεων για την εγκαθίδρυση …Παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Η δημοσιογραφική προπαγάνδα δουλεύει φιλότιμα και ως προς αυτό. Μια γεύση μπορεί να πάρει κανείς από το, εύγλωττα τιτλοφορημένο άρθρο “Η ακέφαλη παγκόσμια μάχη κατά του κορωνοϊού” του Protagon.gr της 15/3 https://www.protagon.gr/themata/i-akefali-pagkosmia-maxi-kata-tou-koronoiou-44342015465
το οποίο αποτελεί …αντιγραφή/μετάφραση [φωτό κάτω], χωρίς αυτό να αναφέρεται, άρθρου των New York Times της 11/3: A Fumbled Global Response to the Virus in a Leadership Void https://www.nytimes.com/2020/03/11/world/europe/coronavirus-leadership-trump.html

* Δεν έχει πρόβλημα να δεχτεί κανείς ότι κάποιοι εννοούν τους καλούς σκοπούς που δηλώνουν: την προστασία από παρενέργειες που θα πήγαζαν από αυθαίρετη χρήση του φαρμάκου, τη προστασία της αγοράς από την εξαφάνιση του προϊόντος για ασθενείς που το έχουν ανάγκη. Εκείνο που δεν καταπίνεται είναι τα ψέματα και οι μισές αλήθεις [=χειρότερες από ψέματα] που εκτοξεύονται προς εξυπηρέτηση οποιουδήποτε σκοπού.