Συγκινητική ήταν η εμφάνιση εκατοντάδων Ελλήνων φαν του Τραμπ στα σόσιαλ μίντια. Και η μέσω αυτών αναβάθμιση του μίσους για τα ΜΜΕ, για τον εμετικό τρόπο παρουσίασης της είδησης. *
Το μίσος έδειχνε υπερβολικό ή …περίεργο, όταν αιτία του ήταν η μιντιακή κάλυψη “αμφιλεγόμενων” θεμάτων (κορωνοϊός, climate change). Με τη συγκεκριμένη υπόθεση το πράγμα γίνεται ηλίου φαεινότερο – για ανθρώπους φυσιολογικούς τουλαχιστον.
Ως προς το “συνωμοσιολογικό” σκέλος : το ότι το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ελεγχθεί εξονυχιστικά και απομονωθεί (φρούρηση-απαγόρευση πρόσβασης) αποτελεί ήδη σκάνδαλο. Ο συνδυασμός αυτού με το ότι άνθρωποι απ’ το πλήθος υποδείκνυαν στους φρουρούς την ύπαρξη του πυροβολητή στη στέγη, και το ότι αυτοί τον άφησαν να χτυπήσει …κάποια λεπτά αργότερα προτού τον εξοντώσουν, δεν οδηγεί παρά σε μια λογική υποψία. Και η απορία μου είναι γιατί ο τίτλος εδώ είναι “θεμελιώδης αποτυχία των υπηρεσιών ασφαλείας” και όχι αυτός που θα έδινε ένας λογικός άνθρωπος : σκόπιμη παραμέληση καθήκοντος. Η απορία προεκτείνεται στο πώς είναι δυνατό να μην έχει ακουστεί, ευρέως τουλάχιστον, ένα σενάριο σαν αυτό, ενώ ταυτόχρονα οργιάζουν οι ασυναρτησίες περί “στημένου επεισοδίου”.
Η επιχείρηση καταστολής της λογικής είναι σε εξέλιξη. Ή μάλλον, έχει ολοκληρωθεί δεκαετίες τώρα. Αυτό που δρέπουν κάποιοι σήμερα, είναι οι καρποί της.
Εικόνες, κάτω : δυο διαφορετικές προσεγγίσεις της αστοχίας του shooter. Η δεύτερη από τις κυρίες είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου.
* Ενδεικτικά : “Trump escorted away after loud noises at rally” – Washington Post, “Donald Trump safe after popping sounds heard at rally” – MSNBC, “Donald Trump was escorted off stage after an incident in Pensylvania left him bleeding” – Forbes, “Πυροβολισμοί σε ομιλία του Τραμπ” – enikos.gr, “Ο Τραμπ φυγαδεύτηκε επειγόντως από το βήμα μετά από άκουσμα πυρολισμών” – Lifo, “Ντόναλντ Τραμπ : Ήχος από πυρά σε ομιλία του, αποχώρησε εσπευσμένα” – Καθημερινή κοκ.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Να σου πω, προσωπικά δεν διαπίστωσα κάποιο ιδιαίτερο έλλειμα των ελληνικών ΜΜΕ στο συγκεκριμένο περιστατικό. Και γενικότερα όμως έχω την αίσθηση ότι εδώ και κάμποσο καιρό έχει αλλάξει τόσο η στάση των ΜΜΕ όσο και των ευρωπαίων πολιτικών απέναντί του.. Προφανώς το έχουν πάρει απόφαση ότι θα είναι το αφεντικό τους για τα επόμενα χρόνια.
Παρατηρείται όντως μια μετακίνηση προς κάτι σαν ανοχή, ή μάλλον αποδοχή του αναπόφευκτου. Δεν παύουν να “τιμούν” τη δημοσιογραφία πάντως : Ο μέσος αναγνώστης εστιάζει στους τίτλους “εξερευνώντας” αποκλειστικά ό,τι ενδιαφέρον προκύπτει εξ αυτών. Ένας υποτονικός τίτλος, along with various distractions, υποβαθμίζει την εμβέλεια του κειμένου.
Εξακολουθώ να μην είμαι αισιόδοξος για επάνοδο Trump στο Λευκό Οίκο. Να το θέσω …μεταφυσικά, “δεν καταφέρνω να το δω σαν εικόνα”. Ελπίζω να κάνω λάθος, δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε.
Εν τω μεταξύ το τι γινεται με την ιστορία του sniper δεν περιγράφεται, συμπεριλαμβανομένης της φήμης ότι αυτός που τον σκότωσε τελικά ισχυρίζεται ότι έλαβε σαφή εντολή να μην πυροβολήσει. Εδώ το πράγμα περιπλέκεται σουρεαλιστικώ τω τρόπω : στους κανόνες εμπλοκής που ισχύουν για τέτοιες περιστάσεις, όντως δεν πρέπει να γίνει κάποια κίνηση αν ο “ύποπτος” δεν αρχίσει να πυροβολεί (!) Το ερώτημα που προκύπτει φυσικά μ’ αυτό ως δεδομένο είναι : ΟΚ. Τότε, από που κι ως που δεν διακόπτεις το event προς προστασία του στόχου;
Κι εγώ έχω ένα περίεργο αίσθημα σχετικά με την “επιστροφή του Προέδρου” αλλά τέλος πάντων εμείς λέμε τι προκύπτει με βάση τη λογική. Όσον αφορά τώρα το ζήτημα της πρόληψης, πράγματι δεν μπορείς να πυροβολείς τον πρώτο ύποπτο που θα πάρει το μάτι σου, υπάρχουν όμως άπειροι τρόποι να τον αποτρέψεις προτού χρειαστεί να τον καθαρίσεις. Εδώ μιλάμε για πλήρη αδιαφορία. Από την άλλη βέβαια φαντάσου τι θα γινόταν σε περίπτωση που σκοτωνόταν προληπτικά κάποιος άσχετος για να προστατευθεί ο literally Hitler!
Fuck it and leave it! Έχουμε μπλέξει σε μια εντελώς πρωτόγνωρη κατάσταση (αυτή, αντίθετα με τις θερμοκρασίες, όντως είναι!) όπου όλες οι φυσιολογικές κινήσεις ενός ανθρώπου είναι εξ αρχής μπλοκαρισμένες.
Γιαυτό και ο ίδιος Τραμπ δεν το έκανε θέμα κατά τη γνώμη μου. Είδε βέβαια και το Χάρο με τα μάτια του (με το αυτί του για την ακρίβεια) ο άνθρωπος και το λιγότερο που θα μπορούσε να πει για την απίστευτη τύχη του – μιλάμε τώρα για χιλιοστά του μέτρου και δέκατα του δευτερολέπτου – είναι φυσικά ένα “ευχαριστώ”.
Μια άλλη “woke” παράμετρος αφορά σε κάποιες γυναίκες του security που αποδείχθηκαν, υποτίθεται, ανεπαρκείς (βρήκαν ευκαιρία οι …”sexists” να βγάλουν το άχτι τους) με τα βέλη να στρέφονται στο περίφημο diversity, όπου εν ονόματι της επαρκούς εκπροσώπησης προσλαμβάνονται non qualified άτομα με κριτήριο το φύλο, το χρώμα κοκ.
Αυτό είναι εννοείται σωστό, κυρίως με τη λογική ότι …η ίδια η σκέψη “θα γίνω μέλος του Secret Service” δεν είναι αναμενόμενο να περάσει απ’ το μυαλό πολλών γυναικών κοκ. Πρόκειται για απλό θέμα στατιστικής – παραμέτρου την οποία σκαιά εκμεταλλεύεται η woke κουλτούρα …αγνοώντας την.
Από την άλλη, έχοντας περάσει από σχολή πολεμικών τεχνών και “παλαίψει” με γυναίκες, ξέρω ότι με σοβαρή εκπαίδευση μπορούν να είναι άριστα αποτελεσματικές, και λίαν επίφοβες.
Προσωπικά γνωρίζω αρκετές γυναίκες που είχαν θέσει ως επαγγελματικό στόχο να γίνουν από στελέχη μυστικών υπηρεσιών έως και μισθοφόροι, ασχέτως αν το πέτυχαν τελικά ή όχι. Προφανώς το ανδρικό στοιχείο θα κυριαρχεί σε τέτοιου είδους επαγγέλματα για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν έχουν μόνο να κάνουν με τη σωματική δύναμη, από την άλλη όμως μια γυναικεία μειοψηφία – και στην περίπτωση του Τραμπ ήταν όντως μειοψηφία – είναι κατά τη γνώμη μου απαραίτητη σε αυτές τις δουλειές, δεδομένου ότι κατά τεκμήριο οι γυναίκες έχουν οξύτερες αισθήσεις, είναι αρρωστημένα καχύποπτες και.. δεν περιφρονούν τα κουτσομπολιά.
Περα απ το ξεφτιλικι των media κατι για το ατομακι που εκανε την αποπειρα ξερουμε ? Απο μελος Aντιφα μεχρι σχεσεις με .. PKK ( το κουρδικο ) εως κι οτι εχει εμφανιστει σε βιντεο της .. Βlack Rock εχω διαβασει ! Οτι να ναι ..
Επ’ αυτού το όργιο είναι αναμενόμενο, γι’ αυτό και δεν πολυασχολούμαι. Κάποια στιγμή κάπου θα καταλήξουν κι άμα θέλουμε τους πιστεύουμε. Το να αποφάσισε πάντως μόνος του να “γράψει ιστορία” σκοτώνοντας τον literally Hitler είναι, αυταπόδεικτα απίθανο.
Για το ότι κάποιοι θέλουν να φάνε τον T. δεν υπάρχει αμφιβολία. Και υπάρχουν τεχνικές ανεπτυγμένες από δεκαετίες, μέσω των οποίων κάποιος μπορεί να είναι στρατευμένος (on a mission) όντας σε ύπνωση, χωρίς δηλ. καν να το ξέρει.
Για μένα το ερώτημα αφορά στο πώς είναι δυνατόν να αφέθηκε το συγκεκριμένο κτίριο (ένα απ’ τα …τρία σε επικίνδυνη απόσταση) χωρίς να εκκενωθεί, να φρουρηθεί κοκ.
Κατά τη γνώμη μου πάντως είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει 100% ασφάλεια σε μια συγκεκριμένη κατάσταση πραγμάτων ακόμα και με τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα. Σε μεγάλο βαθμό η όποια ευρυθμία των σύγχρονων κοινωνιών επαφίεται στην καλή θέληση των πολιτών, στην έλλειψη αξιόλογου κινήτρου και στο φόβο τους να συλληφθούν ή να πεθάνουν. Είναι τρομακτικά δύσκολο έως αδύνατο να προλάβεις αποτελεσματικά κάποιον που έχει αφιερώσει όλη τη ζωή του στο να κάνει κακό.
…Εν τω μεταξύ, επειδή ώρες – ώρες μου έρχεται να πετάξω στα σκουπίδια κομπιούτερ, κινητά κτλ. και να γίνω “μικροκαλλιεργητής στον κήπο μου”, μήπως μπορείς να μου λύσεις μια απορία : προκειμένου να μπω στο δικό μου (πληρωμένο από εμένα) μπλογκ, το μηχάνημα με υποβάλλει, όποτε το πιάνει το γλυκό του, σε τεστ αναγνώρισης διαφόρων γελοιοτήτων (αυτοκινήτων, γεφυρών, μοτοσικλετών κοκ), μέσω της ικανότητας αναγνώρισης των οποίων “αποδεικνύω” ότι …δεν είμαι ένα ρομπότ. Την οποία ικανότητά μου “αξιολογεί” το ίδιο το μηχάνημα, το οποίο είναι ένα ρομπότ και το οποίο, ως προκύπτει, έχει αυτή την ικανότητα. Μου διαφεύγει κάτι, ή είμαστε στο κλουβί με τις τρελές κανονικά και με το νόμο ας πούμε;
Καλά όταν λέμε μηχάνημα, εννοούμε φυσικά του φωστήρες που έγραψαν τα συγκεκριμένα προγράμματα και τους έδωσαν έτοιμες τις απαντήσεις των ερωτήσεων. Το σκεπτικό τους είναι ότι τα bots – μινιατούρες δηλαδή τεχνητής νοημοσύνης – δεν διαθέτουν ικανότητες “ρευστής λογικής”, δεν είναι δηλαδή σε θέση να βγάζουν ασφαλή συμπεράσματα βασιζόμενα σε ανεπαρκείς και αποσπασματικές πληροφορίες, να καταλάβουν για παράδειγμα ότι ο τάδε συνδυασμός χρωμάτων αποτελεί τη δεξιά γωνία ενός προφυλακτήρα λεωφορείου. Εν ολίγοις ότι δεν είναι σε θέση να μαντέψουν διαισθητικά το “είναι” των πραγμάτων. Τελευταία πάντως έχουν σταματήσει να ζαλίζουν τον έρωτα των ανθρώπων και απλά σε ρωτάνε αν είσαι ρομπότ.
Ξέρω το σκεπτικό τους, όμως το “σκεπτικό” με βάση το οποίο το μηχάνημα επιλέγει τις σωστές απαντήσεις δεν είναι σαφώς καθορισμένο, με άλλα λόγια, από περίπτωση σε περίπτωση, περιπίπτει σε αντιφάσεις με τον “εαυτό του”.
Π.χ. Τη μια “αξιώνει” (ή έτσι φαίνεται) στα τετραγωνίδια που περιλαμβάνουν μια μοτοσικλέτα να συμπεριληφθεί και ο μοτοσικλετιστής, την άλλη η συμπερίληψή του προκύπτει ως λάθος. Και άλλες τέτοιου είδους γελοιότητες.
…Εν ολίγοις η αίσθησή μου είναι ότι έχουν ξαμολυμένο το δικό τους bot να αξιολογεί ανθρώπους ως bots / μη bots, με τις δεδομένα ανεπαρκείς ικανότητές του.
Καταλαβαίνω τι λες, αλλά δεν το νομίζω, χωρίς φυσικά να παίρνω και όρκο. Ένα botάκι θα έδινε πολύ πιο κατανοητές και μονοσήμαντες απαντήσεις με τη χοντροκομμένη και μονοκόμματη λογική του. Το πιθανότερο είναι ότι τις ασκήσεις αυτές τις έφτιαξε κάποιος “ψυχολόγος” που ήθελε να κάνει τον έξυπνο. Είναι το ίδιο κατά βάση φαινόμενο που συναντάμε σε κάποια “δύσκολα” και “προχωρημένα” υποτίθεται IQ test που καταλήγουν τυπικά στο ερώτημα “και γιατί ρε φίλε να είναι η δική σου απάντηση σωστή και να μην είναι η δική μου?”. Εξ ου και δεν υπάρχουν υποτυπωδώς έγκυρα “τεστ για μεγαλοφυίες” αφού η λογική εξ ορισμού είναι πάντοτε κοινή λογική. Ένα “έγκυρο” IQ test πρέπει να είναι σε θέση να το απαντήσει και ο μεγαλύτερος βλάκας, με την προϋπόθεση ότι του δίνεται όσος χρόνος χρειαστεί και στην ανάγκη κάποιες επεξηγήσεις. Ταχύτητα μετράνε και όχι “ποιότητα” σκέψης. Ένα τεστ που το καταλαβαίνει μόνο αυτός που το έφτιαξε και δυο τρεις ακόμα νοματαίοι, αποτελεί αντικείμενο ψυχολογικής μελέτης και όχι δοκιμασία ψυχολογικής αξιολόγησης.
…Ως προς τα IQ tests, αυτό που μετράνε είναι, κυρίως, ταχύτητα και κωλοπέτσωμα, με άλλα λόγια δυνατότητα λήψης αποφάσεων under pressure. Τώρα, το τι μπορεί να κάνει μια αληθινή μεγαλοφυία (by definition a delicate flower) απερίσπαστη και σε οικείο περιβάλλον, είναι εκ των πραγμάτων μη επιδεκτικό μετρήσεως. Εξ ου και οι οργανισμοί που προσλαμβάνουν “μεγαλοφυείς” τύπους, φροντίζουν για την εξασφάλιση των ιδανικότερων δυνατών συνθηκών προς βελτιστοποίηση της απόδοσης.
Η πρώτη ευρείας κλίμακας χρήση του IQ test αφορούσε στην αξιολόγηση αξιωματικών, στο πλαίσιο του Α’ΠΠ αν θυμάμαι.
Συμφωνώ, χωρίς φυσικά να υποτιμώ τη σημασία της ταχύτητας και της απόδοσης υπό συνθήκες άγχους και πίεσης, κάτι που φαίνεται καθαρότερα σε αυτό που θα ονομάζαμε συλλογικό IQ. Όσο περνάει ο καιρός για παράδειγμα, όλο και μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων αρχίζει να καταλαβαίνει την πραγματική σημασία – για τη ζωή του δηλαδή – της “πανδημίας”, της “πράσινης ενέργειας” και της “ηρωικής ουκρανικής αντίστασης”. Τι να το κάνεις όμως, το κακό έγινε ήδη. Το μόνο που μπορεί να ελπίζει κανείς από μια τόσο καθυστερημένη συνειδητοποίηση της κατάστασης, είναι να μη γίνει ακόμα χειρότερη. Μόνο που στο ενδιάμεσο τα ερπετά έχουν προχωρήσει στο επόμενο κόλπο.
Γιαυτὀ εξάλλου και συμφωνώ με την άποψη του Χάιντεγκερ ότι αυτό που ονομάζουμε δημοκρατία δεν είναι το πλέον κατάλληλο πολίτευμα για την εποχή της πλανητικής τεχνικής. Την έκανε βέβαια τη δουλειά του κατά την νεότερη περίοδο που τα υπάρχοντα ΜΜΕ ακόμα επέτρεπαν μια στοιχειώδη ενημέρωση του κοινού για ζητήματα που εξελίσσονταν ως επί το πλείστον με ανθρώπινους ρυθμούς, όμως ο καταιγιστικός ρυθμός των εξελίξεων και η αυξανόμενη ποσότητα της πληροφορίας είναι σήμερα (και ακόμα περισσότερο αύριο) τόσο υπεράνω των δυνατοτήτων επεξεργασίας του συλλογικού υποκειμένου “λαός” που η διαιώνιση της legacy – γιατί περί αυτού πρόκειται – κοινοβουλευτικής δημοκρατίας θα οδηγήσει νομοτελειακά σε καταστροφή. Δεν είναι σύμπτωση που τα “ενός ανδρός αρχή” καθεστώτα της Ρωσίας και της Κίνας αναδύθηκαν από το singularity της “πανδημίας” αλώβητα έως ενισχυμένα, ενώ οι δυτικές δημοκρατίες καταρρακώθηκαν εντελώς. Μόνο ένα πληρεξούσιο άτομο ή ομάδα – μικρή όμως – ατόμων μπορεί να κατανοήσει στο μέτρο του δυνατού και να πάρει εν ριπή οφθαλμού τις απαιτούμενες αποφάσεις, χωρίς να δεσμεύεται από επικείμενες εκλογές, λαϊκά δικαστήρια και twitter. Ακόμα κι αν δεν διαθέτει τις εξαιρετικές ικανότητες ενός Putin ή ενός Xi, και πάλι σε σχέση με την άμορφη δημοκρατική μάζα θα είναι πολύ περισσότερο up to the task.
Η άποψή μου είναι απλουστευτική : να πάει να γαμηθεί ο καταιγιστικός ρυθμός των εξελίξεων, και η ελίτ που τις κατανοεί και παίρνει εν ριπή οφθαλμού αποφάσεις. Και αυτό όχι επειδή “ζηλεύω” το βάθος και την ταχύτητα της αντίληψής της.
Για να μην πούμε ότι η ελίτ για την οποία συζητάμε απαρτίζεται από άτομα όπως ο Ίλον Μασκ και ο Γιουβάλ Χαράρι.
Kάθε άλλο παρά μιλάω για τη συγκεκριμένη “ελίτ”, αν και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος επικράτησης και τέτοιων υποκειμένων. Μιλάω για κανονικούς “δικτάτορες” που θα είναι ορατοί σε όλους και δεν θα λειτουργούν εν κρυπτώ. Anyway δεν έχει σημασία το τι λέω εγώ, αλλά ότι στον κόσμο που αναδύεται θα επικρατήσει εκ των πραγμάτων κάποια μορφή δικτατορίας είτε το καταλάβουμε είτε όχι. Βασικά έχει αρχίσει κιόλας να επικρατεί. Καλύτερα κατά τη γνώμη μου αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο straight, ώστε να λάβουμε κι εμείς αν χρειαστεί τα μέτρα μας.
Ο μόνος τρόπος για να επανέλθουμε σε κάποια μορφή κοινοτικής άμεσης δημοκρατίας, θα ήταν ίσως μια ολοκληρωτική παγκόσμια καταστροφή του στυλ πυρηνικού ολοκαυτώματος που θα ισωπέδωνε το υπάρχον τεχνοοικονομικό καθεστώς επαόριστον. Προσωπικά και προς το παρόν θα προέκρινα την εκδοχή της δικτατορίας..😇
Όχι ότι ο συνδυασμός τους δεν είναι και η πιθανότερη εκδοχή!
Με την επιφύλαξη ενός ξακαθαρίσματος που απαιτείται ως προς τη λέξη “ελίτ”, αίσθησή μου είναι ότι στο πλαίσιο πολλών δικτατοριών έχει υπάρξει πολύ στενότερη επαφή της εξουσίας με το λαïκό αίσθημα, απ’ ότι σε δημοκρατίες, του τύπου ιδίως εκείνων που απολαμβάνουμε σήμερα. Και αν αυτό ακούγεται παρεξηγήσιμο… put the blame on “democracy”, not me.
Βασικά πουθενά δεν μίλησα για ελίτ. Αναφερόμουν απλά στην κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερη καταλληλότητα ενός απροκάλυπτα συγκεντρωτικού καθεστώτος για τις προκλήσεις της ανατέλλουσας (ή μάλλον δύουσας) εποχής. Η περιβόητη “ελίτ” αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Είμαι on-off όπως θα έχεις αντιληφθεί, και σε “μειωμένη εγρήγορση”. Έχει προκύψει θέμα υγείας με δυο οικεία μου πρόσωπα ταυτόχρονα, άσχετα μεταξύ τους, χώρια το overall κόνσεπτ και την επιβράδυνση ρυθμών που έλεγα για μέχρι τέλος μήνα. Έχω έτοιμα διάφορα τραγούδια / κομμάτια, και δεν βρίσκω χρόνο ούτε αυτά να ανεβάσω – no appetite, to tell the truth.
Εν προκειμένω η εντύπωσή μου είναι ότι, επειδή με τον καιρό η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται όλο και πιο ικανή σε θέματα “ρευστής λογικής”, τα συγκεκριμένα τεστάκια γίνονται αντιστοίχως όλο και ρευστότερα για να τη δυσκολέψουν, με αποτέλεσμα να καταλήγουν στο τέλος άνευ πρακτικής χρησιμότητας και να οδεύουν σταδιακά προς εξαφάνιση.
Εντωμεταξύ μιας και λέγαμε παραπάνω περί γυναικείας βίας:
https://www.govastileto.gr/lifestyle/celebrities/faii-zafeirakou-i-gnosti-ithopoios-epitethike-viaia-ston-syzygo-tis-kai-prokalese-fthores-se-xenodocheio/
Εννοείται ότι για όσους δεν μεγάλωσαν σε γυάλα ή δεν έπεσαν από συννεφάκι πρόκειται περί ασήμαντου περιστατικού ρουτίνας.
Ακριβώς. Μλάμε για τελείως άρρωστη κατάσταση. Το pattern άλλωστε “περιστατικό ρουτίνας παρουσιασμένο σαν ‘κάτι τρέχει στα γύφτικα'” διέπει μονότονα τον “ορίζοντα γεγονότων” του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου,* η συγχώνευση των οποίων (χώρων) γίνεται ταυτόχρονα με εκείνην της virtual και της physical reality.
Η ίδια συγχώνευση αφορά και στο ζητούμενο σε όλες τις περιπτώσεις : την πάταξη από το κράτος-μαμαδίτσα, των όποιων αποκλίσεων. Όχι τυχαία, οι στυλοβάτες του colpo grosso, πολιτικοί, ακτιβιστές κτλ. εκστρατεύουν με λάβαρο την “προστασία της ιδιαιτερότητας”.
* από την “ενδοοικογενειακή βία” μέχρι τον κοροϊδοϊό και την κλιματική σαπουνόφουσκα.
Το κατάλαβα ότι κάτι δυσάρεστο συνέβαινε. Κακώς ασχολήθηκες με τη φλυαρία μου εξαρχής, αν και καμιά φορά ο περισπασμός βοηθάει. Anyway ελπίζω τα πράγματα να πάνε κατευχήν🍀
Εντωμεταξύ τις τελευταίες ημέρες αισθάνομαι κάτι σαν διάχυτο.. disturbance in the force – και όχι μόνο λόγω της απόπειρας εναντίον του Τραμπ. Ας ελπίσουμε να είναι κάτι περαστικό.
Tell me about it! Τα πράγματα που μου συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στοιχειοθετούν φιλιπντικικό σενάριο. Πέρα από άλλα θέματα, σοβαρά αλλά όχι της παρούσης, τα “υγείας οικείων ατόμων” για τα οποία έλεγα χτες δεν αφορούν σε δυο αλλά σε τέσσερα – αφού κάποια στιγμή, μιλώντας στο τηλ. και δια ζώσης με τα άτομα άρχισα να αισθάνομαι ότι μετασχηματίζομαι σε γιατρό ας πούμε.
Με τα δυο από αυτά εμφανίσθηκε αίφνης εχθές ένα είδος vast deterioration. Ως προς τη σοβαρότερη ειδικά, ολισθαίνουσα προς άνοια περίπτωση, στα 87 και με διάφορα προβλήματα, το προσωπικό που την παρακολουθεί είναι of the highest level possible – και εδώ είναι που τα έχω δει όλα με τους γιατρούς, με την πανσπερμία των αλληλοσυγκρουόμενων ασυναρτησιών εν είδει γνωματεύσεων. Κάποιες προτάσεις για βιταμίνες/συμπληρώματα που ξέρω ότι θα μπορούσαν να ωφελήσουν, όπως και αλλαγή στη διατροφή του ανθρώπου, έχουν προσκρούσει στο αδιαπέραστο τείχος γνώσης των ειδικών, για τους οποίους αυτά είναι ανάξια λόγου.
Παρόμοια, σε περίπτωση ατόμου νοσηλευόμενου για σοβαρή καρκινική νόσο, το μενού περιλαμβάνει πατάτες, φρουτοσαλάτες, φρυγανιές, μαρμελάδες & βούτυρα. Η ζάχαρη απαγορεύεται …τη μέρα που λαμβάνει τη θεραπεία. Talking about bedlam situation.
Είναι σαφές για μένα, και σε επίπεδο αίσθησης και σε επίπεδο γεγονότων, ότι “το κακό” πραγματοποιεί γενική έφοδο. Κι αυτό αφορά από το world level μέχρι την καθημερινότητα του καθενός μας. Λίγο “Λεφάκης” ακούγεται αυτό, αλλά δεν είναι.
Δεν το συζητάμε. Άσε που για τα ελληνικά δεδομένα μια χαρά είναι τελικά ο Λεφάκης. Μπορεί φυσικά να φταίει και το δίσεκτον του έτους, που στα μάτια μου τουλάχιστον φαντάζει extra ενισχυμένο κατά τους τρέχοντες θερινούς μήνες. Πολύ θα ήθελα να συμβάλλω με τη σοφία μου σε θέματα θεραπευτικής διατροφής, αλλά, όπως καταλαβαίνεις, είναι δύσκολο να έχει σοβαρή άποψη για το θέμα κάποιος που τρώει στα fifty something του δρακουλίνια. Anyway χρόνια πολλά to your lovely wife μέρα που είναι, καθώς και to all those dearest to you!
Thanks a lot man! και από τη Μαρίνα!