Δε θα μπορούσαν να μου είναι περισσότερο αδιάφορα ως θέματα : η δημοσιογράφος Σοφία Γιαννακά, η ΕΣΗΕΑ που την διώκει (της οποίας μέλος ουδέποτε υπήρξα, από επιλογή μου) και ο “δημοσιογραφικός κόσμος που τη στηρίζει”. Ούτε καν διάβασα το άρθρο της – αποκλείω την πιθανότητα να έχει παραβιάσει το όριο της ευπρέπειας.
Από κει και πέρα, το γεγονός και μόνο ότι κάποιος παραπέμπεται σε απολογία γιατί τόλμησε να διατυπώσει άποψη …αγνοώντας την “κοινωνική απαίτηση για δικαιοσύνη”, πέρα απ’ την επιβεβαίωση της αθλιότητας της ίδιας της ΕΣΗΕΑ, δίνει το μέτρο της νοσηρότητας της υπόθεσης “Τέμπη” και τον ρόλο που η κυρία Καρυστιανού, συνειδητά ή μη παίζει σ’ αυτήν.
ΥΓ. “Παρεμπιπτόντως”, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποια …τοποθέτηση της κυρίας Κ. επί του θέματος. Προφανώς δεν αισθάνεται ότι την αφορά.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η συγκεκριμένη πάντως είναι το νούμερα ένα κυβερνητικό φερέφωνο.. παγκοσμίως. Παίζει να είναι παράφορα ερωτευμένη με τον “Κυριάκο Μητσοτάκη” – κάθε φορά που το προφέρει της τρέχουν τα σάλια. Δεν ξέρω αν αυτό σχετίζεται κάπως με την υπόθεση.
Μου είναι ιδιαίτερα αντιπαθής ούτως ή άλλως, ξεκινώντας από τη φυσιογνωμία και τον τρόπο ομιλίας της. Και υποθέτει κανείς μετά βεβαιότητος ότι βρίσκεται σε …επικοινωνία με κυβερνητικά κλιμάκια. Αλλά, WTF, OMG etc
… Απολογία στα κνώδαλα της ΕΣΗΕΑ γιατί έγραψες ότι το έχει παρακάνει η Καρυστιανού; Οι πάντες παραβιάζουν ανά πάσα στιγμή όλους τους κανόνες, και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το επισημαίνεις προς όλες τις κατευθύνσεις, με κίνδυνο φυσικά να στραφούν όλοι εναντίον σου.
Δε νομίζω να υπάρχει άτομο στον πλανήτη αυτή τη στιγμή που να πιστεύει στην ελευθερία του λόγου με την.. φωτοβολταιρική έννοια. Μιλάμε για extremely old fashioned έως totally obsolete stuff. Όλοι συναγωνίζονται για το ποιος θα προλάβει να φιμώσει τον άλλον. Και το κάνουν όλο και πιο απροκάλυπτα.
Συμφωνώ απολύτως. Και το απορίας άξιον, ως προς τους αναγνώστες δηλ., είναι ότι δεν κάθονται μια στιγμή να σκεφτούν το στοιχειώδες :
“Πώς είναι δυνατόν να μην ακούγεται ποτέ μια λέξη κριτικής προς τους ‘δικούς μας’;”
“Πώς γίνεται οι ‘άλλοι’ να κάνουν πάντα λάθος;”
Αλλά τι λέω, οι αναγνώστες είναι οι πρώτοι που αναπαράγουν το φαινόμενο, ως …citizen journalists / όχλος μαλακίων των σόσιαλ μίντια.