Μπορεί ο καύσωνας να αποδείχθηκε τζίφος, ως συνήθως : τις περισσότερες απ’ τις ημέρες που “διήρκεσε”, οι υψηλές θερμοκρασίες συνοδεύονταν από μέτριους έως ισχυρούς ανέμους (στοιχείο απαραίτητο για το χαρακτηρισμό ενός φαινομένου ως “καύσωνα” είναι η άπνοια). Σαν να μην έφτανε αυτό, τίποτα αξιοποιήσιμο δεν διακρίνεται στον μετεωρολογικό ορίζοντα. Περνάμε λοιπόν σε κάτι άλλο. Το τρομολαγνικό στοκ των μίντια είναι ανεξάντλητο, το ίδιο και η ροή των “ειδήσεων” – πάντα δυσάρεστων και ανησυχητικών – που προμηθεύει :

Ο καθηγητής Γεωλογίας και Φυσικών Καταστροφών Ευθύμιος Λέκκας μιλώντας στο OPEN έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και υπογράμμισε την ανάγκη σωστής διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
Στο ερώτημα για το πως η Ελλάδα έφτασε να υποφέρει από λειψυδρία υπογράμμισε: «Υπάρχουν δυο παράγοντες. Είναι οι υδρομετεωρολογικοί παράγοντες, δηλαδή η ανομβρία που υπήρχε τον προηγούμενο χειμώνα αλλά και τα προηγούμενα χρόνια η οποία δεν τροφοδοτεί ούτε τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, ούτε τους επίγειους ταμιευτήρες. Υπάρχει έτσι το πρωτογενές έλλειμα σε νερό.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η αύξηση της κατανάλωσης. Λόγω της ξηρασίας και της αύξησης των θερμοκρασιών η κατανάλωση έχει φτάσει στα ύψη. Ειδικά στα νησιά η κατανάλωση αυξάνεται από τον τουρισμό και τον υπερτουρισμό. Δημιουργούνται συνεπώς πολλά προβλήματα στο τουριστικό τομέα αλλά και στον αγροτικό τομέα, όπου εκεί δεν μπορούν να παραχθούν πια τα αγροτικά προϊόντα. Επίσης, σταδιακά προκύπτει η λεγόμενη ερημοποίηση».
Αναφορικά με το πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα, ο καθηγητής Γεωλογίας και Φυσικών Καταστροφών υπογράμμισε: «Ήδη έχουμε χάσει καλλιέργειες και προκύπτει η ερημοποίηση που αναφέραμε και παραπάνω. Είναι τεράστιο το πρόβλημα σε περιοχές που έχουμε να κάνουμε με περιορισμένους πόρους. Όπως στα νησιά αλλά και σε μεγαλύτερες περιοχές, όπως στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο και στη Θεσσαλία».
Ο κ. Λέκκας διευκρίνισε ότι «εκεί έχουμε έντονα καιρικά φαινόμενα αλλά δεν τροφοδοτούν τους υδροφόρους ορίζοντες. Είναι πολύ το νερό που πέφτει σε πολύ λίγο χρόνο, με αποτέλεσμα να φεύγει στη θάλασσα και να μην έχουμε αποθήκευση νερού. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό».
Χρειάζεται ένας στρατηγικός σχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα που θα περιλαμβάνει τον εμπλουτισμό των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων και αποθήκευση νερού για να έχουμε αυξημένη επάρκεια, προσθέτει ο καθηγητής υπογραμμίζοντας μάλιστα πως:
«Γίνονται πολλές σπατάλες οι οποίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν». Ο ίδιος προειδοποιεί ότι η χώρα μας δεν μπορεί να αντέξει άλλον άνυδρο χειμώνα και προειδοποίησε ότι τα προβλήματα θα αυξηθούν:
«Δεν αντέχουμε άλλον άνυδρο χειμώνα. Και η αγωνία είναι οι βροχοπτώσεις που θα υπάρξουν. Πρέπει να δούμε τι θα υπάρξει στη χειμερινή περίοδο και να διαμορφώσουμε έγκαιρα τις πολιτικές μας για την σωστή χρήση του νερού και τον περιορισμό του. Δεν είναι λύση η αφαλάτωση. Χρειάζεται μεγάλο κόστος και δεν είναι περιβαλλοντολογικά σωστό. (in.gr)

Δεν νομίζω ότι υπάρχει αναγνώστης που χρειάζεται “βοήθεια” για να αντιληφθεί το επίπεδο των υπεροβολών, και των ανοησιών που διατυπώνονται εδώ.
Η κινδυνολογία των “ειδικών” των μίντια είναι καταδικασμένη να χάσει την επιρροή της : τα τελευταία χρόνια οι εν λόγω, ανεξαρτήτως ειδικότητας, πιάνονται κάθε τόσο “κλέπτοντες οπώρας”. Οι προβλέψεις που πραγματοποιούν μένουν ανεκπλήρωτες, αποκαλύπτοντας την απουσία επιστήμης πίσω από αυτές. Αποστολή των “ειδικών” των μίντια είναι ο υπνωτισμός και η συμμόρφωση της μάζας με μέτρα τα οποία εκπονούνται δήθεν για την προστασία της δημόσιας υγείας και για τη σωτηρία του πλανήτη. Το συστηματικά καλλιεργούμενο σασπένς, οι προθεσμίες και οι αντίστροφες μετρήσεις, η οικουμενικότητα των κινδύνων και ο μεγαλόπνοος χαρακτήρας των στόχων, θα έπρεπε να αρκούν για να μας βάλουν σε σκέψεις. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Εδώ και εδώ, δυο μελέτες για τα πλεονεκτήματα της αφαλάτωσης. Όχι του Elon Musk (φανατικού υποστηρικτή αυτής της λύσης, η οποία έχει καταστεί κατά τον ίδιο ”absurdly cheap”) αλλά του NIH – National Institutes Of Health. Με αυτές προφανώς και άλλες του είδους, ο κύριος Λέκκας δεν βρήκε χρόνο να ασχοληθεί, χαμένος στις κωδωνοκρουσίες του. Η “επιστημονικότητα” της δικής του προσέγγισης είναι χαρακτηριστική : “Η αφαλάτωση δεν είναι λύση” (period…). Στη θέση της προτείνεται, και οσονούπω επιβάλλεται, ο …περιορισμός της σπατάλης.
Όπως προκύπτει απ’ τη δεύτερη μελέτη, ένας από τους ανασταλτικούς παράγοντες για την καθιέρωση των τεχνικών αφαλάτωσης είναι η αρνητική προκατάληψη κάποιων πληθυσμών, αγροτικών κυρίως. Επιστήμονες όπως ο καθηγητής γεωλογίας και φυσικών καταστροφών δείχνουν να εργάζονται προς την εντατικοποίηση της άρνησης.