“Τούτων δοθέντων”, δύο πράγματα είναι αξιοσημείωτα τις πρώτες αυτές μέρες της Trump administration.
Tο πρώτο αφορά στην, όχι εκδικητική * αλλά αποκαταστατική μιας αίσθησης δικαίου χροιά των πρώτων του κινήσεων. Δεν μιλάω μόνο για την ακύρωση εν μια νυκτί του συνόλου των “woke” και “κλιματικά ευαίσθητων” πολιτικών του απελθόντος “προέδρου” (είναι λίαν συζητήσιμο, ποιες ήταν δικές του αποφάσεις, και πόσων ήταν καν ενήμερος). Αλλά και για τη διαφαινόμενη διάθεση τιμωρίας των υπεύθυνων για την παραπληροφόρηση σε κρίσιμα ζητήματα – της πανδημίας πρώτης και καλύτερης. Περισσότερα επ’ αυτού σύντομα. Χαίρομαι απλώς διαπιστώνοντας ότι το κόλλημά μου με τους εγκληματικά επίορκους γιατρούς (και κατά δεύτερο λόγο, πολιτικούς – δημοσιογράφους) δεν αποτελεί προσωπική παραξενιά. Και ανυπομονώ να δω τι ακριβώς περιλαμβάνει το μενού για τους Έλληνες αντίστοιχους των Fauci, Hotez etc. (Η απάντηση είναι ευκόλως εννοούμενη, αλλά …τέλος πάντων)
Το δεύτερο αφορά στην απουσία προσκλήσεων για την τελετή ορκωμοσίας προς την “ελληνική κυβέρνηση” – ούτε ένα μέλος της δεν παρίστατο σ’ αυτήν. Ο DT είναι ασφαλώς ενήμερος για την υποστήριξή της στη woke ατζέντα και την εν γένει τοποθέτηση “στη σωστή πλευρά της ιστορίας”. Θα έχει επίσης πληροφορηθεί, τις πολλαπλά απίστευτες αναφορές στο όνομά του, εκ μέρους της γελοιογραφίας που φέρει τον τίτλο του πρωθυπουργού της χώρας.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το πράγμα δεν παύει να είναι άκομψο. Και είναι ακατανόητη η, χαιρέκακη απλώς, αντίδραση διαφόρων “υπερπατριωτών”, που θεωρούν φυσιολογική την παράλειψη του κυρίου Τραμπάκουλα, χρεώνοντας τον εξευτελισμό αποκλειστικά στην παράνοια της ελληνικής κυβέρνησης (ακόμα και …Σκοπιανοί ήταν προσκεκλημένοι).
Αν είναι φάουλ συνολικά η τελευταία, φάουλ είναι και η αντιμετώπιση της χώρας από τη “φίλη και σύμμαχο”.
Γιατί, μη καλώντας τον κύριο Κούλη, ο κύριος Τραμπάκουλας, δεν προσβάλλει εκείνον, αλλά …εμένα προσωπικά, τον οποίο ως Έλληνα πολίτη, σύμφωνα με τη δική του (του DT, όχι τη δική μου) λογική, o κύριος Κούλης αντιπροσωπεύει.
Ως εκ τούτου, ένα μικρό και ασήμαντο, ανταποδοτικό μεσαίο δάχτυλο από …εμένα ξανά, εν μέσω πανηγυρισμών και διθυράμβων, προς τη μεριά της νέας διακυβέρνησης.

** …που λέει ο λόγος δηλαδή. Αλλά ποιος θα κατηγορήσει τον πανηγυρικά δικαιωμένο Trump 47 για εκδικητική διάθεση, μετά από όσα αντιμετώπισε απ’ τους πολιτικούς του αντιπάλους;