Βλέπω στην τηλεόραση τον Νίκο Σβέρκο, διευθυντή του ραδιοσταθμού “Στο Κόκκινο” * σε αντιπαράθεση με κάποιον αστυνομικό παράγοντα. Εχω συνεργαστεί με τον άνθρωπο, ο οποίος και μου είναι συμπαθής. Δεν μπορώ ωστόσο να μην απορήσω ακούγοντάς τον: “Χάρη στα δεκάδες βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, είδαμε αστυνομικούς να ξεγυμνώνουν κόσμο, να κτυπούν ανθρώπους, να τους σέρνουν σε αστυνομικά τμήματα …μόνο επεισόδια δεν είδαμε…”
H κραυγαλέα καταστρατήγηση της λογικής, γίνεται σε τόνο μη επιδεκτικό αντίρρησης από την πλευρά του, απολογούμενου σχεδόν, “οργάνου”: ο ΝΣ επικαλείται στοιχεία προερχόμενα από βίντεο που οι συν αυτώ έχουν γυρίσει / επιλέξει, ενοχοποιώντας με αυτά τον αντίπαλο. Και επικαλείται …τα ίδια βίντεο για να αποδείξει την αθωότητα των κακοποιηθέντων. Τέτοια δημοσιογραφική αντικειμενικότητα. Λες και υπήρχε περίπτωση τα βίντεο που αναρτήθηκαν από “αντιεξουσιαστές”, ΣΥΡΙΖΑίους, ΑΝΤΑΡΣΥΑίους, κτλ. να περιείχαν εικόνες ενοχοποιητικές για δικούς τους ανθρώπους.

* Έκανα εκπομπές με κλασική μουσική τα πρώτα χρόνια του σταθμού, κατόπιν προσκλήσεως του τότε διευθυντή και φίλου μου Βαγγέλη Βέκιου, μέχρι που αντιλήφθηκα κάποια πράγματα για το πώς αντιμετωπίζουν τα “αριστερά media” τους εργαζόμενούς τους…

Επί τη ευκαιρία, ως προς το “επικό” ημερολόγιο της Αυγής για το 2009 που λέγαμε στο προηγούμενο post [Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΣΗΜΕΡΑ]. Ιδού οι φωτογραφίες: