Δυο μέρες μετά το κείμενό μου [βλ. post με τίτλο “ΠΑΓΙΔΑ;”] ένας από τους εγκυρότερους αναλυτές θεμάτων της περιοχής φαίνεται να “επιβεβαιώνει” κάτι που για μένα ήταν απλώς η αίσθηση των πραγμάτων…
https://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/10/blog-post_824.html?spref=tw
…Κι αυτό, αφού επί μέρες κατηγόρησε, όπως όλοι, τον Τραμπ για “προδοσία” των Κούρδων – χρειάστηκε να μεσολαβήσει το γεγονός της επιστροφής τους στην [όχι ακριβώς στοργική] αγκαλιά του Άσαντ για τη μεταστροφή.
1(Visited 155 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Σωκράτη θα ήθελα να επισημάνω το επιστημολογικά ενδιαφέρον γεγονός ότι μια καθαρά γεωκεντρική για παράδειγμα θεωρία θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να αποδειχθεί λογικο-μαθηματικά σωστή, μόνο που η απόδειξή της θα ήταν τόσο δυσνόητη και περίπλοκη που τελικά θα στερείται οποιασδήποτε πρακτικής χρησιμότητας. Παρομοίως οι επιπόλαιες και αντιφατικές ενέργειες του Τραμπ στο συγκεκριμένο και όχι μόνο ζήτημα και το επακόλουθο μπάχαλο σε παγκόσμιο επίπεδο θα μπορούσαν ίσως να εξηγηθούν εκ των υστέρων με κάποια περίτεχνη θεωρία περί βαθύτερων κινήτρων του «Προέδρου» με απώτερο στόχο μια πιθανή παρενέργεια όπως η καθαίρεση του Ερτογάν. Στην πραγματικότητα ο Τραμπ δεν είναι ικανός να φέρει σε πέρας επιτυχώς ούτε μια μηχανορραφία προσωπικού χαρακτήρα στο εσωτερικό της χώρας του, όπου όλες μέχρι στιγμής έχουν αποκαλυφθεί από τους αντιπάλους του and then some. Το γεγονός ότι βγαίνει μέχρι στιγμής αλώβητος από αυτές τις επιθέσεις και μάλιστα με σοβαρές πιθανότητες να ξαναεκλεγεί, οφείλεται πέραν της έλλειψης πραγματικού ανταγωνισμού στο απλούστατο γεγονός ότι ο άνθρωπος τα έχει όλα γραμμένα *χ:2.
Mπορεί κάλλιστα να είναι έτσι.
Είναι χρήσιμο να μιλάει κανείς συνδυάζοντας δεδομένα / γεγονότα που πέφτουν στην αντίληψή του, και αυτό κάνω όσο το επιτρέπει η δική μου. Όσον αφορά τα “πάγια” δεδομένα περί πλέγματος σχέσεων Πούτιν – Τραμπ – Ισραήλ – Κούρδων, δεν αποτελούν επινοήσεις μου. Και η εξ αυτών υπόθεση / αίσθηση που έχω των πραγμάτων, δεν είναι εκ των υστέρων.
Δεν είμαι, ούτε και θα ειχε νόημα να είμαι, “φαν” του κυρ-Τράμπιου. Αλλά και το να προσχωρήσω στην οικουμενική χορωδία που του τα ψάλλει αδιαλλείπτως, με leaders τα τσογλάνια του CNN και τα παραρτήματα της “αριστεράς”, απάδει του γούστου μου.
Thanks!
Ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για την απάντησή σου αιτούμενος επιπλέον μια μικρή δευτερολογία. Σε τέτοιες καταστάσεις δεν αποκλείεται φυσικά οτιδήποτε, ακόμα κι αν γίνει όμως αυτό που υπαινίσσεσαι, θα οφείλεται στην τύχη και όχι σε κάποιον μακροπρόθεσμο υπολογισμό του Τραμπ, δεδομένου ότι, πέραν του απείρως αστάθμητου της κατάστασης, αν οι αμερικανοί πραγματικά επιθυμούσαν και μπορούσαν να ρίξουν τον Ερτογάν, είχαν πολύ καλύτερες ευκαιρίες και αφορμές στο παρελθόν, χωρίς μάλιστα τις χαοτικές επιπτώσεις που θα έχει για όλους μια γενικότερη σύρραξη. Κατά τάλλα η αποστροφή μου για τους κατ’ επάγγελμα κατήγορους του Τραμπ συναγωνίζεται, όπως γνωρίζεις, τη δική σου – όμως enough is enough και σε παρόμοιες περιπτώσεις θυμάμαι αντίστοιχα τη μνημειώδη αποστροφή του Ηλία Πετρόπουλου από τα Πτώματα: «Τόσα χρόνια η δεξιά μας έπρηξε με διάφορα “οι σφάχτες του ΕΛΑΣ” κλπ. Έφτασε η ώρα να παραδεχτούμε ότι τελικά η δεξιά είχε δίκιο». Από καθαρά αισθητικής εξάλλου απόψεως και χωρίς ίχνος υπεροψίας περισσότερο με απασχολεί το γνωστό ενδεχόμενο του να βλέπουμε αύριο τον εαυτό μας από απόσταση και να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς πήραμε το μέρος κάποιων ανθρώπων που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν άξιοι να λύσουν ούτε τα ιμάτια των υποδημάτων μας.
Από ότι κατάλαβα η διαφορά μας συνίσταται στο ότι εγώ, αντίθετα από σένα, θεωρώ ότι υπάρχει σχέδιο πίσω από τις, προσυνεννοημένες μεταξύ των δυο “υπερδυνάμεων”, κινήσεις [αυτός που έδωσε το φως πρώτος στον Τούρκο ήταν ο VP, ώστε να δημιουργήσει αντιπαράθεση DT και Ε. Kαι ακολούθησε (“άτσαλα”, κατά την ανάλυση των Ελλήνων γεωπολιτικολόγων) το thumbs up του DT].
Το ότι η “τρικυμία εν κρανίω” παράμετρος δεν μπορεί να αποκλειστεί, υπάρχει και στο δικό μου κείμενο [“ΠΑΓΙΔΑ”]. Αλλά το ότι οι παράγοντες είναι πολλοί και αστάθμητοι, και το ότι ένα σχέδιο μπορεί να πάει κατά διαόλου, δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν να κάνει σχέδια.
Ως προς το κατά πόσον ήθελαν / μπορούσαν να ρίξουν τον Ε. οι Αμερικανοί, το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι ότι έχουν, κατά τεκμήριο, προσπαθήσει και απέτυχαν [πραξικόπημα προ τριετίας].
Thanks again!
Καταρχήν ο Πρόεδρος θα έπρεπε να δένει τους ιμάντες και όχι “να λύνει τα ιμάτια” (sic) των υποδημάτων όπως έγραψα και είμαι και φιλόλογος υποτίθεται τρομάρα μου. Πάντως το μόνο σχέδιο του Τραμπ κατά τη γνώμη μου είναι ότι έψαχνε αφορμή να φύγει από τη Συρία, που θα είχε λογική από αμερικανική οπτική αν το έκανε λίγο πιο διακριτικά. Ο φιλοτουρκισμός του επίσης είναι αναμενόμενος δεδομένης της τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας σε σχέση με τη μηδαμινή ελληνική μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, όπως και το θέατρο των κυρώσεων σε περίπτωση που το έκανε φυσικά με τακτ. Το ζήτημα τώρα είναι ότι, αφού για μας το αποτέλεσμα είναι μετανάστες και πάλι μετανάστες, τι ακριβώς έχουμε να περιμένουμε από τον Τραμπ σε σχέση με τους προηγούμενους προέδρους; Στην πραγματικότητα το συμφέρον κάθε “αντιμεταναστευτικού” καθεστώτος είναι να φορτώνει το πρόβλημα στο γείτονα με πρώτο και τελικό ευρωπαϊκό αποδέκτη ..την Ελλάδα. Αν ενδιαφερόμασταν πραγματικά για το συμφέρον μας, θα έπρεπε να υποστηρίζουμε την άνοδο ..αριστερών κυβερνήσεων στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική, μπας και δεχτούν λιγάκι από το δικό μας βάρος. Τώρα μας έχουν αφήσει όλοι στη μοίρα μας και μας κατηγορούν κι από πάνω για δήθεν απάνθρωπη μεταχείριση και ακροδεξιές παρεκκλίσεις..
Άλλο φιλοτουρκισμός, άλλο …φιλοερντογανισμός. Αλλά δια να εξηγούμεθα: εγώ δεν περιμένω τίποτα απο τον DT, το αντίθετο μάλιστα, μικροπρόθεσμα τουλάχιστον. Θεωρώ ότι η στάση του μονο να χειροτερέψει μπορεί τα προβλήματα σε Ευρώπη και [κυρίως] Ελλάδα. Απλώς δεν αξιολογώ τον άνδρα με βάση το συμφέρον μου.
Μιλώτας γι’ αυτό, η λύση είναι πιστεύω ακριβώς η αντίθετη, δεξιού τύπου, με ότι συνεπάγεται – ό,τι και αν είναι, το προτιμώ απ’ το να ξυπνάω με τη φωνή του μουεζίνη στ’ αυτιά μου.
Αριστερά την σήμερον ημέρα = 1. περισσότεροι μετανάστες και 2. “πράσινη ενέργεια”, ήγουν, στο τέλος της ημέρας …ακόμα περισσότεροι μετανάστες.
Να σου πω την αμαρτία μου εγώ είχα μια μικρή ελπίδα με βάση τα προεκλογικά του ότι δε θα ήταν τουλάχιστον στο ίδιο χάλι με τον προκάτοχο, ίσως γιαυτό και η τωρινή μου απογοήτευση. Ακόμα και με αμερικανικά κριτήρια πάντως η πολιτική του είναι αδιέξοδη, let alone διεθνή κι ακόμα περισσότερο ..ελληνικά, χωρίς να είναι αποκλειστικά δικό του το φταίξιμο. Για το δικό μας μεταναστευτικό έχω σκεφτεί λίγο πολύ όλες τις εφικτές εκδοχές και κλίνω πλέον προς το “η Παναγιά μαζί μας”.
Ως προς τον DT ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.
Ως προς το μεταναστευτικό, φοβάμαι οτι πρέπει να γίνει αυτό που σκεφτόμουν στο ξεκίνημα αυτής της φάσης, και του οποίου ένεκα “κόψαμε καλημέρες” με άτομα απ’ το νησί της καταγωγής μου. Οι εν λόγω ήσαν κυριευμένοι από μια “ανθρωπιστική” νιρβάνα, κουβάλαγαν φαγιά στους “πρόσφυγες” κτλ. κτλ. Αυτό που πίστευα και πιστεύω ως μόνη λύση, είναι: φύλαξη των νησιών απ’ τους κατοίκους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, βοήθεια δεν μπορείς να περιμένεις από κανέναν, ιδίως από αυτό το κουραδο-κράτος. Πρέπει ο ίδιος ο κόσμος να κάνει αντιληπτό σε κάποιους ότι enough is enough. Κι ας έρθει ο στρατός κι οι μπάτσοι να χτυπήσουν τους αυτόχθονες, για να κάνουν παιχνίδι Μαροκινοί και Κογκολέζοι.
[Είμαι “φασίστας και ρατσιστής”, τι να κάνουμε…]
Ακόμα κι αν παραβλέψει κανείς τις ποικίλες πρακτικο-τεχνικές δυσκολίες του εν λόγω εγχειρήματος, θα σκοντάψει αναγκαστικά στις βαριές πολιτικές συνέπειες, τουτέστιν άμεση διακοπή της μηχανικής μας υποστήριξης εκ μέρους της “ανθρωπιστικής” Ευρώπης, η οποία μας συντηρεί πλέον αποκλειστικά και μόνο για τον ρόλο της αποχέτευσης, και συνακόλουθη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας με πρόσχημα γενοκτονία των αδελφών μουσουλμάνων. Απλά δεν είναι στο χέρι μας ή το ρίσκο είναι δυσανάλογο του προσδοκώμενου οφέλους.
Δεν εννοώ ο κόσμος να πηγαινοέρχεται στις παραλίες περιπολώντας…αν και αυτό δεν θα έβλαπτε. Ούτε φοβάμαι ότι οι “Βρυξέλλες” μπορούν, προς το παρόν τουλάχιστον, να αντιμετωπίζουν με σκαιότητα καταστάσεις “λαϊκού ξεσηκωμού”. Το τι θα μπορούσε να πυροδοτήσει κάτι τέτοιο σε όλη την Ευρώπη δεν μπορεί να μην το ξέρουν.
Όσο για τους βρωμότουρκους, αν είναι να επιτεθούν γι’ αυτό, θα επιτεθούν ούτως ή άλλως, όταν το πράγμα φτάσει [με μαθηματική ακρίβεια φτάνει] στο μη περαιτέρω. Γιατί το σχέδιό τους είναι ακριβώς να εκμεταλευτούν όλο αυτό το λεφούσι ως προστάτες τους. Επομένως, όσο πιο γρήγορα, όσο πιο λίγοι και πιο ελέγξιμοι [ακόμα] είναι, τόσο το καλύτερο. Γιατί και οι ίδιοι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια…
Τι να πω Σωκράτη, μακάρι πραγματικά να έχεις εσύ το δίκιο στην υπόθεση, γιατί εμένα μου φαίνεται κλασική lose-lose situation. Καλό είναι πάντως και που μπορούμε να συζητάμε τέτοια ζητήματα δημοσίως.. while we still can 😉
Αμήν…