Η ενεργοποίηση του Δικηγορικού Συλλόγου ως προς τις τηλε-δίκες είναι ενδιαφέρουσα εξέλιξη, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησής του απ’ τα κανάλια για αποστολή υλικού από εμφανίσεις τηλε-δικηγόρων σε αυτά, τα τελευταία χρόνια. Αξιοσημείωτη είναι η στάση δημοσιογράφων όπως ο Γιώργος Παπαδάκης *, απεκδυόμενων κάθε ευθύνης, με το επιχείρημα ότι “οι πληροφορίες δίνονται στα κανάλια μέσω διαύλων του [αστυ-]νομικού συστήματος”. Εννοώντας προφανώς ότι …οι ίδιοι δεν [θα έπρεπε να] γνωρίζουν ποιες πληροφορίες δίνονται παράνομα και ως εκ τούτου είναι ανεπίδεκτες “αξιοποίησης”.
Από κει και πέρα, υπάρχει άραγε κάποιο παρόμοιο σκεπτικό εκ μέρους του …Ψυχιατρικού Συλλόγου για τα “ψυχολογικά προφίλ” τα οποία δικοί του “experts” φιλοτεχνούν επί καθημερινής βάσεως ; γιατί εδώ μιλάμε για ψευδοεπιστημονικό-του-αισχίστου-είδους άλλοθι στις διαθέσεις του τηλεδιαδικτυακού όχλου που ξεσαλώνει στο Twitter. Και, όπως θα έχει προσέξει όποιος κυκλοφορεί στοιχειωδώς στην κοινωνία …όχι μόνο σ’ αυτό.

* Συζητώντας με ένα από τους αναλυτές του πάνελ του τις προάλλες, ο Νέστορας της πρωινής ζώνης, και ακούγοντάς τον να αναφέρεται στο όνομα που οι Τούρκοι δίνουν στο καινούργιο τους γεωτρύπανο, “Αμπντουλχαμίτ”, αναφώνησε : “τι είναι πάλι αυτό το …χαμπουλαμί;
Η δαφνοστεφανωμένη καριέρα του κυρίου Παπαδάκη οφείλει πολύ λιγότερα στη δημοσιογραφική του ικανότητα, απ’ ότι στο ταλέντο να περνάει στον κόσμο την εικόνα του “δικού του ανθρώπου”, εκείνου απ’ τον οποίο ο μέσος άνθρωπος δεν διαφέρει ουσιαστικά σε τίποτα. Της άγνοιας γύρω από στοιχειώδη ζητήματα μη εξαιρουμένης.