Τον προβληματισμό της ως προς τα οφέλη από την αλλαγή στον τρόπο καταγραφής των θανάτων της πανδημίας εξέφρασε η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, Ματίνα Παγώνη. Όπως είπε η ίδια ήταν εξαρχής αντίθετη με το πρωτόκολλο του ΠΟΥ που χρησιμοποιούσε η χώρα μας, αλλά το να αλλάξει τώρα θα σημάνει ότι τα προηγούμενα στοιχεία των 2,5 ετών θα πρέπει να αναθεωρηθούν. Αναφέρθηκε ακόμα στη χαλάρωση των μέτρων και στην εικόνα της πανδημίας στη χώρα μας.
«Μετά από δύο χρόνια να θυμόμαστε τώρα να αλλάξουμε το πρωτόκολλο δεν έχει νόημα. Όλοι ξέραμε πώς γινόταν η καταγραφή μέχρι τώρα. Όποιος έμπαινε για οποιαδήποτε αιτία και είχε Covid-19, η τελική ετικέτα (στο πιστοποιητικό θανάτου) ήταν κοροναϊός. Ήταν λάθος από την αρχή», δήλωσε η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ.
Η ίδια μιλώντας στην ΕΡΤ τόνισε ότι πλέον δεν έχει νόημα η αλλαγή του τρόπου καταγραφής γιατί αυτή η καταγραφή είχε γίνει. «Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω», ανέφερε διευκρινίζοντας ότι σε περίπτωση που ισχύσει η νέα αλλαγή θα πρέπει να αναθεωρηθεί ο αριθμός των θανάτων», όπως έχει καταγραφεί τα δυόμισι χρόνια της πανδημίας του κοροναϊού.
Όπως είπε η κ. Παγώνη «η Όμικρον 5 είναι πάρα πολύ μεταδοτική. Πολλά νησιά έχουν αυξημένο ιικό φορτίο. Από τέλος Αυγούστου η Επιτροπή Εμβολιασμού θα πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου την καμπάνια των εμβολιασμών γιατί υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό που δεν έχει κάνει την τρίτη δόση γιατί έφυγε για διακοπές»
Αναφερόμενη στην αναγκαιότητα της τέταρτης δόσης του εμβολίου για τους άνω των 60 ετών η κ. Παγώνη υποστήριξε ότι πρέπει να την κάνουν γιατί συνήθως έχουν παραπάνω από ένα υποκείμενο νόσημα.
«Προσπαθούμε να αποφύγουμε τη σοβαρή νόσηση και τους θανάτους. Με αυτά τα εμβόλια θα πορευτούμε μέχρι το τέλος Οκτώβρη όταν αναμένουμε τα πιο εξελιγμένα εμβόλια», επισήμανε.

Ν’ αρχίσουμε το τροπάρι “από πότε τα λέγαμε εμείς και άλλοι περί ‘νεκρών από κόβιντ'”; έχει σημασία; καμία, κατά την άποψή μου. Κατά τ’ άλλα, τί έχουμε εδώ; το αξιοσημείωτο φαινόμενο ενός ανθρώπου που κυκλοφορεί στην κοινωνία (αυτο-)προσδιοριζόμενος ως επιστήμων, και ο οποίος : 1. Αναγνωρίζει ότι μια συγκεκριμένη επιστημονική [ας την πούμε έτσι] πρακτική ήταν εσφαλμένη. 2. Ισχυρίζεται ότι το είχε αναφέρει εξ αρχής, εννοώντας προφανώς “στους αρμοδίους” και ομολογώντας έμμεσα ότι το έκανε γαργάρα “προς τα έξω”, και 3. Προτείνει όχι την αντικατάσταση της λάθος πρακτικής, αλλά τη διατήρηση της. Αυτό γιατί, για κάποιο λόγο, την ενοχλεί [“δεν έχει νόημα”] η προοπτική αντικατάστασης του πλασματικού αριθμού νεκρών από κάποιον που, υποθέτει κανείς, θα ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα. Υποθέτει κανείς, επίσης, ότι το αληθινό σκεπτικό της κυρίας αφορά στην αποσόβηση μιας άλλης πιθανότητας, ή μάλλον βεβαιότητας : με το που θα διαδοθεί ο “αληθινός” αριθμός νεκρών και ως εκ τούτου η “αληθινή” θνητότητα του ιού, το ενδιαφέρον για τα εμετικά σκευάσματα που προωθούν αυτή και οι όμοιοι της [εμβόλια, τεστ, μάσκες κλπ.] θα μειωθεί στο ελάχιστο.