Mεταξύ μας τώρα, η υποκατάσταση των πρωταγωνιστών του Μυστικού Δείπνου από γυναίκες, τραβεστί κλπ (sorry αν μου διέφυγε κάτι από την πληκτικά γελοία υπόθεση) θα αποτελούσε προσβολή αν ο “δημιουργός” της παρωδίας είχε σκοπό κατ΄ αρχήν να γελοιοποιήσει το έργο, δηλ. το μήνυμά του. Με άλλα λόγια, αν οι συγκεκριμένες “καινοφανείς” φιγούρες ήταν γελοίες γι’ αυτόν, πράγμα το οποίο βεβαίως δεν ισχύει. Το ότι οι Ολυμπιακοί μετατρέπονται επίσημα σε ένα είδος Eurovision, προπύργιο δηλ. της (ανύπαρκτης, συνθετικά κατασκευασμένης) gay κουλτούρας δεν σημαίνει και ότι πρέπει να τους χτυπάει κανείς για τους λάθος λόγους : ο Μυστικός Δείπνος δεν είναι ιερό κειμήλιο, ούτε αγιογραφία. Για έργο τέχνης πρόκειται, και μάλιστα από τα πιο συχνά παρωδούμενα. Ο ρόλος της παρωδίας σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι να γελοιοποιήσει το αυθεντικό “μήνυμα” αλλά, χρησιμοποιώντας το κύρος του έργου να περάσει το δικό της.
(Visited 116 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Γνωμη μου ειναι παντως οτι αλλο να παρωδεις κατι σε ατομικο επιπεδο η’ σε μια εκθεση σε μια ταδε γκαλερι κι αλλο σε θεσμικο οπως ειναι μια Ολυμπιαδα .. Εδω γινανε ρεζιλι και των μουλαδων που τρολλαρουν κανονικα..
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/gallia-katafere-na-eksorgisei-mexri-kai-to-iran-itan-prosvoli-sto-prosopo-tou-iisou-xristou/
Οι Γάλλοι έχουν παράδοση στις “ασεβείς” (με την καλή έννοια) εκδηλώσεις, από εποχής Επαναστάσεως και εντεύθεν. Η ίδια η ιδέα της συμπεριληπτικότητας (το μήνυμα πισω από την παρωδία του Μυστικού Δείπνου) έχει ως χώρα καταγωγής της τη Γαλλία. H οποία φιλοξενούσε και δόξαζε αλλοδαπούς καλλιτέχνες εδώ και αιώνες – το φαινόμενο δεν ξεκίνησε φυσικά στα ’20s με την jazz, ούτε στα ’80s και το έθνικ.
Παρεμπιπτόντως ουδείς απ’ τους “αναλυτές” / “σχολιαστές” της τελετής φάνηκε να διακρίνει την αρχαιοαιγυπτιακή παράμετρο πίσω από την παραφθορά του Μυστικού δείπνου (το ον που εκάθητο στην κεφαλή του τραπεζιού παρέπεμπε στην Ίσιδα) …αλλά και πίσω από την ίδια την ιδέα της ποταμίσιας τελετής – Ίσις Πελαγία, προστάτιδα της ναυσιπλοΐας. Παρεμπιπτόντως οι σχέσεις του Παρισιού με τη αιγυπτιακή θεότητα φτάνουν στην αρχαιότητα – κάποιοι θεωρούν ότι ακόμα και το όνoμα της πόλης προέρχεται από αυτήν. Στα early …1790s, η αναβίωση των μυστηρίων της Ίσιδας είχε βρεθεί στην αιχμή του δόρατος της αντιπαράθεσης των Επαναστατών με την Χριστιανική Εκκλησία.
…Εκεί που θέλω να καταλήξω δηλ. είναι ότι μια τέτοιου τύπου “ασέβεια” δεν αποτελεί ακριβώς αυθαιρεσία μιας ευνοούμενης μειονότητας, αλλά μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς των Γάλλων.
Παρατηρώ εντωμεταξύ ότι το περιβόητο στυλ του Γερμανού τουρίστα (χοντρές κάλτσες με πέδιλα ή παντόφλες) θεωρείται φέτος το καλοκαίρι ως η τελευταία λέξη της μόδας – μιλάμε κυρίως για κορασίδες. Ίσως θα πρέπει να σταματήσω να φοράω στο δρόμο τα γυαλιά🥸
Γενικώς, πέδιλα και ιδίως παντόφλες στο δρόμο αποτελούν πρόβλημα. Απορώ με τις γυναίκες που έχουν καθιερώσει την παντοφλοαισθητική, χρόνια τώρα.
Οι κάλτσες, με όλη τη μιζέρια τους, μπορεί να λειτουργήσουν και ευεργετικά καλύπτοντας ένα ζευγάρι άκομψα πόδια, με φρικαλέα δάχτυλα et al. Γενικώς το μέρος του σώματος στο οποίο έχω μια δυσανεξία, είναι τα πέλματα – αφού έτσι και πέσω σε στιγμιότυπο έργου με πέλματα γκρο πλαν κλείνω τα μάτια και ρωτάω τη Μαρίνα αν “τα έβγαλε”. 😨
Εδώ θα τα χαλάσουμε τώρα😊γιατί εγώ εμπίπτω σχεδόν στην κατηγορία του ποδολάγνου🤪 Γενικότερα τη γυναίκα την κοιτάω από κάτω προς τα πάνω😇και ήμουνα έτσι.. από τα νήπια👶
Ένας από τους πρώτους λόγους για τους οποίους τσακωνόμουνα με τους γονείς μου από προσχολικής ηλικίας ήταν ότι δεν ήθελα επουδενί να φοράω πέδιλα. I was into sneakers from day one. Εννοείται ότι μια γυναίκα οφείλει να “πληροί τις προδιαγραφές” και σ’ αυτό το section, αλλά στην καθημερινότητα, όσο πιο μακρυά από το θέαμα των (οποιωνδήποτε) πελμάτων τόσο το καλύτερο. Για μένα σε μια γυναίκα το 90% πάντα ήταν το πρόσωπο. Από κει και πέρα, όχι τόσο οι προδιαγραφές όσο η εκφραστικότητα του σώματος, και η απουσία κάποιων “ασυγχώρητων” ελαττωμάτων, όπως …τα αποκρουστικά για το δικό μου γούστο πέλματα.
Πέδιλα δεν φορούσα ποτέ, αν και τα τελευταία χρόνια έχω βάλει νερό στο κρασί μου για κοντινές τουλάχιστον αποστάσεις. Τώρα στις γυναίκες το βλέπω διαφορετικά και ιδιαίτερα στις ξένες γυναίκες. Για τη δικιά μου θα προτιμούσα το κοντινότερο δυτικό αντίστοιχο της μπούργκας😁
Ως εστιάζων στο πρόσωπο είμαι μια χαρά με το Χιτζάμπ. Και όπως έχεις πει κι εσύ (δεν το είχα σκεφτεί σαν ηλίθιος που είμαι) έτσι ακριβώς ήταν και οι δικές μας “παλιές γυναίκες”, πχ. στο χωριό όπου έκανα πάντα τις διακοπές μου. Και κανένα πρόβλημα δεν είχαμε μ’ αυτό, ιδίως όταν κάτω απ’ τη μαντήλα ξεπρόβαλλε ένα ευχάριστο και καλοσυνάτο πρόσωπο.
Τώρα έχουμε φτάσει να ξιφουλκούμε για το δικαίωμα της γυναίκας να περιφέρεται σαν ξέκωλο. Το οποίο ξέκωλο απαιτεί ταυτόχρονα απεριόριστο σεβασμό, και είναι και στην τσίτα να δει “ποιος κοιτάει περίεργα”.
Καλά μη με συνερίζεσαι σε τέτοια ζητήματα, γιατί εγώ παραείμαι μαύρη αντίδραση. Και η κάλυψη μού αρέσει στη γυναίκα και η συστολή και η παρθενία και όλα. Δεν πρόκειται για κάποια ιδεολογία, έτσι το αισθάνομαι. Αυτά που διαφημίζονται ως κατεξοχήν χαρακτηριστικά της μοντέρνας γυναίκας, για μένα είναι στην καλύτερη περίπτωση αντικείμενα πορνογραφίας.
Καθόλου “αντίδραση” δεν μου φαίνεται αυτό εμένα. Αντίθετα συμφωνώ 100%. Αυτοί που αποτελούν μαύρη αντίδραση είναι αυτοί που λένε το αντίθετο. Το οποίο φυσικά είναι ανίκανοι να υποστηρίξουν με επιχειρήματα – το μόνο που έχουν να πουν είναι αυτό που λένε σε όλες τις περιπτώσεις : “προχωράει ο κόσμος” και πράσινα άλογα.
Πολύ πιο φυσιολογική, εννοείται, μου φαίνεται η προτίμησή σου στην μπούργκα, από εκείνη διαφόρων που καμαρώνουν όταν οι άνδρες …κοιτάνε καλά-καλά τη γυναίκα τους. Μιλάμε για τοξική (pardon my French) αμερικανιά του χειρίστου είδους.
Η ίδια χώρα δεν είναι που έγινε συστράτευση όλων εναντίων της “άκρας” δεξιάς Λεπέν; Είμαστε ακόμη στην αρχή της περιπέτειας καθώς ήδη έχουν γίνει σαμποτάζ στους σιδηροδρόμους και σήμερα στις οπτικές ίνες!! Αν τύχει και συμβεί τίποτα στο TGV τότε θα μιλάμε για Τέμπη της Γαλλίας !
Υποθέτω ότι αν υπάρχει κάποιο σχέδιο (συνήθως υπάρχει) αυτό θα είναι να τα φορτώσουν στους “χάκερ του Πούτιν” ως άλλοθι για την “επιλογή” κάποιας κλιμάκωσης. Άλλωστε ο Μακρόν είναι ό,τι χειρότερο έχει προβάλλει στην ευρωπαϊκή σκηνή των τελευταίων δεκαετιών. Παρεμπιπτόντως, η φοβερή συμμαχία εναντίον της ακροδεξιάς δεν έχει καταλήξει ακόμα σε κάποια επιλογή κυβέρνησης. Αυτό βέβαια απουσιάζει υποδειγματικά από το μενού των ειδήσεων.
Προσωπικά είμαι παγερά αδιάφορος για το μέλλον των Ολυμπιακών Αγώνων. Μου είναι ιδιαίτερα πληκτικό, to say the least, το θέαμα κάποιων “υπεράνθρωπων” τίγκα στις ουσίες, οι οποίοι επί δυο εβδομάδες τρέχουν, πηδάνε, σηκώνουν και εκτοξεύουν αντικείμενα υπό τις ιαχές του πλήθους. Το ίδιο εννοείται ισχύει για το μπάσκετ και για το ποδόσφαιρο, το δεύτερο απ΄τα οποία μέχρι μια εποχή αγαπούσα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των αρχαίων ολυμπιακών αγωνισμάτων είχε καθαρά στρατιωτικό χαρακτήρα. Ο λόγος που σταματούσαν υποτίθεται οι πόλεμοι μεταξύ των Ελλήνων, ήταν γιατί μετατοπίζονταν από το πολεμικό πεδίο στον αγωνιστικό στίβο. Κοντινότερη στο πνεύμα του σύγχρονου ηλεκτρονικού πολέμου πυραύλων και drones θα ήταν ίσως μια ολυμπιάδα βιντεοπαιχνιδιών, στην οποία θα μπορούσαν άνετα να συμμετέχουν αδιακρίτως άντρες, γυναίκες, τρανς, κουίρ κλπ με τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας.
Ένας λόγος παρεμπιπτόντως που οι πόλεμοι γίνονταν όλο και πιο φονικοί μετά την ανακάλυψη της πυρίτιδας, ήταν ότι τα τεχνολογικά επιτεύγματα τον καθιστούσαν όλο και πιο απρόσωπο. Άλλο να σκοτώνεις τον αντίπαλο με τα χέρια σου, άλλο να τον τρυπάς με το ακόντιο και το σπαθί, άλλο να πυροβολάς αδιακρίτως από απόσταση, άλλο να βομβαρδίζεις πόλεις και χωριά με το αεροπλάνο και άλλο να πατάς ένα κουμπί από το γραφείο σου. Σταδιακά ο φόνος γίνεται απλά μια ιδέα, όπως και η διάκριση μεταξύ εμπολέμων και άμαχου πληθυσμού.
Αυτή κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να είναι και η μοναδική πρακτική χρησιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης μαζί φυσικά με την εξερεύνηση του διαστήματος: το να διεξάγεται δηλαδή ο πόλεμος από διάφορα είδη ρομπότ, κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται ήδη. Και καλά η περίπτωση κατά την οποία τα ρομπότ θα σκοτώνουν μόνο ρομπότ. Γιατί σε περίπτωση που δεν περιοριστούν σε αυτό, θα πραγματοποιηθεί ο εφιάλτης των ταινιών επιστημονικής φαντασίας με τις κακές μηχανές που έχουν βάλει στόχο τους να εξολοθρεύσουν την ανθρωπότητα..🤖🦾🦿☠️
Συμφωνώ με όλα, εννοείται, ιδίως με τον ηθικό εκφυλισμό που σηματοδοτεί το πέρασμα από τα αγκέμαχα στα εκηβόλα όπλα, και από κει στο σύγχρονο τρόπο διεξαγωγής του πολέμου. By the way, είναι δεδομένο ότι οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί μη στρατιωτικών στόχων (αμάχων πληθυσμών) ξεκίνησαν από τους Άγγλους, με εντολή του “πατέρα της Νίκης”, και όχι από τους θηριώδεις Ναζί ας πούμε.
Ως προς τη διεξαγωγή του πολέμου με ρομπότ, είναι εντελώς αδύνατο να περιοριστεί σε μεταξύ τους αντιπαράθεση. Άλλωστε ήδη το πράγμα έχει ξεφύγει προ πολλού στο next level, δεδομένου του ότι τα ίδια τα drones είναι ρομπότ.
Βομβαρδισμός της Δρέσδης αν δεν κάνω λάθος.
Καλά αυτό είναι η κορωνίδα, αλλά και, γενικότερα, έχω λόγους να εμπιστεύομαι περισσότερο το ιστορικό αφήγημα σύμφωνα με το οποίο το “total warfare”, η στοχοποίηση δηλ. του αστικού ιστού ήταν στρατηγική επιλογή των Βρετανών, με τους Γερμανούς να σύρονται σ’ αυτό κατ’ αρχήν ως αντίποινα. Διάφοροι δαφνοστεφανωμένοι ιστορικοί βεβαίως διαδίδουν το αντίθετο. Αλλά όποιος έχει στοιχειώδη εποπτεία της πολιτικής / στρατιωτικής καριέρας του Ουίνστον Τσόρτσιλ καταλαβαίνει πόσο μπορεί να εμπιστεύεται τους υμνωδούς του : ακόμα και η φωνή του στο περίφημο διάγγελμα (“…we shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, We shall never surrender”) ήταν ντουμπλαρισμένη από ηθοποιό – άλλo ένα “hoax” φυσικά κατά τους “fact checkers” της εποχής.
Πάντως έχει γίνει ο κακός χαμός με τους Ολυμπιακούς αγώνες καθώς η Toyota απεσειρε την χορηγία της με την αιτιολογία ότι δεν είναι αθλητικό ιδεώδες και ακούγεται και για άλλους χορηγούς. Να δεις τελικά που θα απαιτήσουν να γυρίσει στην Ελλάδα οι Ολυμπιακοί αγώνες και μη σου πω ότι θα θέλουν να γίνουν με τον κλασσικό και αρχαίο τρόπο