Κλιματική αλλαγή και η στεγαστική κρίση φαίνεται να κρατούν ξύπνιους τα βράδια τους κατοίκους της Ευρώπης οι οποίοι αγχώνονται τόσο για το μέλλον του πλανήτη όσο και την αύξηση στις τιμές των κατοικιών.
Το γεγονός αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι που πρέπει να σοκάρει, με την θερμοκρασία του πλανήτη να αυξάνεται συνεχώς ενώ παράλληλα, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, πάνω από 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν σε ανεπαρκή στέγαση.
Σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις βλέπουμε άλλωστε διαδηλώσεις με πολίτες να ζητούν να ληφθούν επαρκή μέτρα για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, τη μείωση της χρήσης αυτοκινήτων και τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευμα του Politico από έρευνα που διεξήχθη από την Eurocities Pulse Mayors Survey, Περισσότεροι από το ένα τέταρτο των δημάρχων των ευρωπαϊκών πόλεων δήλωσαν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη ήταν η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η πόλη τους.
Το ζήτημα μιας προσιτής στέγασης φαίνεται να έχει γίνει το νούμερο ένα πρόβλημα στην Ευρώπη. Πάνω από το ένα τρίτο ανέφεραν στην έρευνα πως η στέγαση είναι μια από τις βασικές ανησυχίες, ποσοστό που το 2023 ήταν μόλις στο 15%.
Και ενώ το πρόβλημα συνήθως εντοπίζονταν σε εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος, τώρα παρατηρείται και στην μεσαία τάξη, σύμφωνα με το Politico…
...Όπως ήταν φυσικό, οι δήμαρχοι δήλωσαν ότι ήθελαν περισσότερη οικονομική στήριξη από την ΕΕ. Σχεδόν οι μισοί είπαν ότι χρειάζονταν το μπλοκ για να διαθέσει περισσότερα μετρητά για υποδομές βιώσιμης αστικής κινητικότητας, από τραμ μέχρι ποδηλατόδρομους. Και εδώ, το κλίμα καταγράφηκε ως κύρια ανησυχία: Το 105% των δημάρχων θέλουν η ΕΕ να δημιουργήσει ένα «πραγματικό» ταμείο για το κοινωνικό κλίμα που διανέμει πόρους σε τοπικό επίπεδο. (in.gr)
Υποθέτω δεν χρειάζεται να σχολιάσω την κουτοπονηριά “Θύμιου απ’ το χωριό” με την οποία ένα ζήτημα ανύπαρκτο (κλιματική κρίση), συμφυρόμενο με ένα υπαρκτό (στεγαστικό) “αποκτά” υπόσταση και status κυρίαρχου στη συνείδηση του Ευρωπαίου πολίτη.
Το in.gr και τα υπόλοιπα μέσα του είδους του αποτελούν εργαστήρια κατασκευής συναίνεσης …σε πραγματικότητες που κατασκευάζουν τα ίδια.
Η διαδικασία αποτελεί ιδιότυπο “μασάζ” – προετοιμασία του αναγνώστη για εξελίξεις ερήμην του αποφασισμένες, εμφανιζόμενες σαν λύσεις για την ικανοποίηση δικών του υποτίθεται αναγκών. Με άλλα λόγια, οι διαφημιστικές μέθοδοι προώθησης προϊόντων διαχέονται ορίζοντας το πολιτικοκοινωνικό τοπίο στο σύνολό του.
Στην περίπτωση του ρεπορτάζ, κάτω (απ’ το ίδιο μέσο), μπορεί κανείς να διακρίνει μέτρα της “πανδημικής περιόδου”, μεταπλασμένα σε αιτήματα της γενιάς Ζ, η οποία …δεν ενδιαφέρεται πλέον να ακολουθήσει μια κλασική καριέρα, γιατί οι παραδοσιακές θέσεις εργασίας …σου ρουφάνε την ψυχή.
Πας συσχετισμός με προβλέψεις όπως η του Elon Musk που επακολουθεί, είναι αυθαίρετος και παραπλανητικός.
Πριν λίγο καιρό είχε γίνει viral ένα βίντεο στο TikTok με μια νεαρή γυναίκα να κλαίει για το «τρελό» της πρόγραμμα από τις 9:00 έως τις 5:00 που έγινε γνωστό ως «Η Γενιά Ζ ανακαλύπτει τη δουλεια».
«Δεν έχω χρόνο να κάνω τίποτα. Θέλω να κάνω ντους, να φάω το δείπνο μου και να πάω για ύπνο. Δεν έχω χρόνο ή ενέργεια ούτε για να μαγειρέψω το δείπνο μου. Δεν έχω ενέργεια για να γυμναστώ», έλεγε.
Η ανάρτηση συγκέντρωσε εκατομμύρια προβολές με πολλούς να κοροϊδεύουν την κοπέλα – αλλά όπως αποδεικνύεται, δεν είναι καθόλου μόνη. Νέα έρευνα αποκάλυψε ότι η συντριπτική πλειονότητα των Gen Zers συμφωνεί ότι οι παραδοσιακές θέσεις εργασίας εννέα έως πέντε «σου ρουφάνε την ψυχή».
Γι’ αυτό, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Credit Karma, το 43% των Gen Zers δεν ενδιαφέρεται πλέον να ακολουθήσει την κλασική καριέρα, σύμφωνα με το Fortune.
Για αρχή, οι νέοι εργαζόμενοι δεν εντυπωσιάζονται από τους μισθούς τους. Έχοντας δοκιμάσει την εξ αποστάσεως εργασία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πάνω από το 65% των 2.063 Gen Zers που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι δεν ήταν ικανοποιημένοι που ο ίδιος μισθός αναμένεται τώρα να αυξηθεί για να καλύψει τα γεύματα, τις μετακινήσεις και τα ρούχα που ταιριάζουν στην εργασία τους.
Επιπλέον, το 13% των γυναικών της Γενιάς Ζ θεωρεί ότι οι μισθοί τους δεν συμβαδίζουν με τον ρυθμό ζωής.
Άλλοι είναι απογοητευμένοι με την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής—ή την έλλειψή τους. Σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες ηλικίας μεταξύ 18 και 27 ετών παραπονέθηκαν ότι οι παραδοσιακές ώρες εργασίας βλάπτουν την ψυχική τους υγεία και ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο για άλλες δραστηριότητες.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα το Fortune μίλησε με τη Lohanny Santos, μια νεαρή δημιουργό με διπλό πτυχίο κολεγίου και τρεις γλώσσες στο μανίκι της, η οποία εγκατέλειψε την αναζήτηση εργασίας πλήρους απασχόλησης για να γίνει influencer.
Βλέποντας την Addison Rae να κάνει μια ζηλευτή καριέρα στο Χόλιγουντ μετά από ανάρτησή του στο TikTok, η Santos σκέφτεται: «Είμαι ένα κανονικό κορίτσι και αν το TikTok μπορεί να δώσει τέτοιες ευκαιρίες σε ανθρώπους, τότε γιατί δεν μπορεί να συμβεί σε μένα;»
Αυτό το συναίσθημα αντηχεί σε πολλούς από τους νεαρούς ενήλικες.
Πάνω από το ένα τρίτο των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι θα δούλευαν ακόμη και σε περίεργες δουλειές για να τα βγάλουν πέρα – αλλιώς γνωστή ως πολυεργασία.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Σοβαρα τωρα ?.. Το 9-5 τους φαινεται βαρυ ? Προσευχομαι να ειχα αυτα τα ωραρια .. Ξερω παρα πολλους ανθρωπους , συμπεριλαμβανω και τον εαυτο μου , που δουλευουν απο 10 εως 12 και παραπανω ωρες την μερα για να τα βγαλουν περα σε δυο δουλειες . Και παλι ζοριζονται γιατι οντως η ζωη ειναι πανακριβη . Το στεγαστικο ειναι πολυ σοβαρο ζητημα κι αναρωτιεμαι που θα ζουσανε ολοι αυτοι οι νεοι ,ειδικα μετα τα μνημονια ,αν δεν ειχαν προλαβει οι μπαμπαδες μας να φτιαξουν ενα τουλαχιστον σπιτι . Γι αυτο προβλεπω στο μελλον εργασια απ το σπιτι , χωρις ομως το σπιτι ! Μαλλον θα δουλευουνε στα παγκακια οι “απομακρυσμενοι” εργατες ..
Και μια και το φερε η κουβεντα το concept αστεγος influencer θα ηταν μια αποδοτικη ιδεα , ετσι και για να προετοιμαζομαστε .. Ασε που οποιος το πραγματοποιουσε μπορει καποτε να καταφερνε να μεινει και σε σπιτι !!
Είναι σαφές ότι πρόκειται για “ειδήσεις” με σκοπό την εκ του μηδενός δημιουργία αυτού που δήθεν περιγράφουν.
Ακομα κι αν δεχτούμε αντί του “εκ του μηδενός” ότι, πράγματι, κάποιοι ηλίθιοι της “γενιάς Ζ” λένε τέτοια πράγματα,* αποκλείεται να αποτελούν σοβαρό ποσοστό. Στην ελαφρότερη περίπτωση τα μίντια πέρνουν μια τάση και κάνουν την τρίχα τριχιά.
Εξακολουθώ να πιστεύω απ’ την αρχή της “πανδημίας” (ιδίως από τότε που διάβασα το Great Reset του κωλόγερα – τρεις μήνες απ’ την κήρυξή της!) ότι στόχος είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας “άπραγων πολιτών” με ό,τι συνεπάγεται για την δημιουργικότητα, την ανεξαρτησία σκέψης, τη δυνατότητα αντίστασής τους στη βία της εξουσίας. Και ότι λίγο πριν απ’ την επίτευξη αυτού του στόχου, η οικονομική & ψυχολογική εξαθλίωση θα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που μια Παγκόσμια “Σοσιαλιστική” Διακυβέρνηση επιδομάτων θα αποτελεί, για πολλούς, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ σωτήρια λύση.
* Ακούγοντάς τους να μιλάνε στο δρόμο δεν θα εκπλησσόμουν καθόλου.
Θα πει κάποιος, “δεν φταίνε, έτσι έχουν μεγαλώσει”. ΟΚ. Από την άλλη, μ’ αυτή τη λογική, δεν φταίνε ούτε αυτοί που τους μεγάλωσαν, γιατί κι εκείνους τους έχουν μεγαλώσει κάποιοι άλλοι. Αν υιοθετήσουμε αυτό το σκεπτικό, φτάνουμε νομοτελειακά στο Big Bang, και ο μόνος που φταίει για όλα είναι ο καλός Θεούλης.
Δεν ξέρω κατά πόσον αληθεύουν τα παραπάνω για τις νεότερες γενιές εργαζομένων. Το σίγουρο είναι ότι γιαυτές η “δουλειά” δεν αποτελεί πλέον ιδεολογία – γιατί για τους παλιότερους αποτελούσε – με την έννοια ότι δεν τη θεωρούν καθοριστικό στοιχείο της ατομικής και κοινωνικής τους υπόστασης. Αυτό ισχύει περισσότερο για τους άντρες και λιγότερο για τις γυναίκες, οι οποίες διακατέχονται από τη νοοτροπία του “νεοσύλλεκτου”, σε αντίθεση με τις “παλιοσειρές” που έχουν απομυθοποιήσει το “καθήκον προς την πατρίδα” και κοιτάζουν πρωτίστως πώς θα λουφάρουν.
Η “δουλειά” καλά κάνει και έχει πάψει να αποτελεί ιδεολογία, εννοείται. Αλλά αυτό που συμβαίνει είναι κάτι αντίστοιχο με άλλες πτυχές της περίφημης …απομάγευσης : παραδοσιακές αυταπάτες αντικαθίστανται από άλλες, λίαν τοξικότερες.
Όσο για τις γυναίκες, να πω την κακία μου, έρχονται – και καλά – στην κορυφή της πυραμίδας, τη στιγμή ακριβώς που η “ανθρωπότητα” παραδίδει τα ηνία στην A.I..
Αυτός είναι ο λόγος που οι φωνασκίες τους όχι απλώς επιτρέπονται, αλλά ενθαρρύνονται.
Για να μην παραγίνω κακός, επεκτεινόμενος στη …συμβολή στην επιστήμη της A.I. των γυναικών, των μαύρων, και των υπόλοιπων προστατευόμενων (επίδοξων διάδοχων του τοξικού λευκού άνδρα) κοινωνικών ομάδων = Fuckin’ Zero.
(…Μεταξύ μας, το περί A.I. θα έπρεπε να είναι το βασικό επιχείρημα εναντίον του λευκού άνδρα. Κάτι για τη μη συμμετοχή στο οποίο, γυναίκες, μαύροι κτλ. θα έπρεπε να υπερηφανεύονται).
Και η αρχική εξάλλου “χειραφέτηση” των γυναικών τα γνωστά συμφέροντα εξυπηρετούσε. Σιγά μη συγκινήθηκαν ή ακόμα περισσότερο να φοβήθηκαν οι άρχοντες του σκότους από τους ανύπαρκτους γυναικείους αγώνες για ελευθερία και συμμετοχή στα κοινά.
Τώρα μάλιστα. Το δικαίωμά τους να ψηφίζουν (late ’20s – early ’30s) ήρθε ταυτόχρονα με την προϊούσα εξοδό τους στην αγορά εργασίας και τη σταδιακή εγκατάλειψη των “οικιακών”, ανελλιπώς δυσφημιζόμενων από στρατιές διαφημιστών / ψυχολόγων.
Αυτό που είναι φυσικά δυσκολο να γίνει κατανοητό σε μαζικό επίπεδο είναι ότι οι εν λόγω “άρχοντες του σκότους” διαφέρουν το ίδιο από άνδρες, γυναίκες, λευκούς, μαύρους κοκ. Γιατί απλώς δεν είναι άνθρωποι. Το τελευταίο στάδιο (περιγραφόμενο σαν στόχος – fact! – από τα late ’40s, σε ψυχολογικά εγχειρίδια mass manipulation) είναι αυτό στο οποίο μας έχουν σπρώξει τώρα : at each other’s throats, με βάση “αγεφύρωτες διαφορές” του τύπου γενιά, ράτσα, φύλο, θρησκεία…
Ακριβώς. Ίσως θα ταίριαζε μάλιστα προς αποφυγήν αθέμιτων πατριαρχικών συνυποδηλώσεων κλπ να τους αποκαλούμε.. “το” άρχοντας του σκότους😎😁
👌🤘👌🤘👌🤘
Για να κάνω τώρα λιγάκι και το δικηγόρο του διαβόλου: αναρωτιέμαι όλο και συχνότερα τελευταία μήπως οι πολιτικές των ελίτ (αντικατάσταση δυτικού πληθυσμού, υποβάθμιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και θεσμών, αφομοίωση των εθνικών κρατών κλπ) δεν αποτελούν απλώς προϊόν κακοήθειας αλλά πρωτίστως αναγκαιότητας. Μήπως ο βαθύτερος λόγος για την εξάλειψη κάθε “συστηματικής” αντιπολίτευσης είναι ότι δεν υπάρχει πραγματική εναλλακτική? Και μήπως η διαφαινόμενη διάσπαση του δυτικού κόσμου σε μικρά εσωστρεφή εθνικιστικά κράτη – σε περίπτωση πάντα που αυτά δεν εξυπηρετήσουν τελικά τα ίδια συμφέροντα – θα μας φέρει ένα βήμα κοντύτερα στην καταστροφή?
Δεν αποκλείω στο μυαλό τους, πολλοί να πιστεύουν πως ό,τι κάνουν το κάνουν για το καλό της ανθρωπότητας. Έχω ακούσει από “κατά τεκμήριον” καλοπροαίρετα άτομα, γνωστούς και φίλους, να αμφισβητούν το δικαίωμα τεράστιου ποσοστού κατοίκων του Πλανήτη να εκφέρουν άποψη, ή και να ζουν ακόμα. Αυτό γιατί “δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στον κόσμο μας, δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το τρώνε και να χέζουν”.
Δεν κάθομαι φυσικά να συζητήσω μια τόσο προωθημένα γελοία άποψη. Μια φορά το έκανα με κάποιον και, σε τρεις κινήσεις, κοντέψαμε να έρθουμε στα χέρια (δήλωνε και …Κομμουνιστής άμα λάχει).
Το προσωπικό μου πρόβλημα με την “Παγκοσμιοποίηση” δεν πηγάζει από “πατριωτισμό”, αλλά από υπολογισμό, όσο γίνεται ψυχρότερο : αν η “κοινοβουλευτική δημοκρατία” αποτελεί αυτό που ξέρουμε (πιο Χούντα κι απ’ την Χούντα – fact!) μπορεί κανείς να φανταστεί τι κατά μείζονα λόγο θα ήταν ένα πράγμα οικουμενικής φύσεως – μια ιδέα παίρνουμε από το “Ευρωπαϊκό πείραμα”.
Δεν θα το πήγαινα τόσο μακριά ώστε να υποστηρίξω πως το κάνουν για το καλό της ανθρωπότητας – κατά τη γνώμη μου αυτό δεν ισχύει ακόμα κι αν μερικοί το πιστεύουν. Περισσότερο έχω στο μυαλό μου ότι κάνουν αυτά που κάνουν ωθούμενοι από την ίδια τη λογική των πραγμάτων σε συνδυασμό με μια γενναία δόση βλακείας. Με άλλα λόγια ότι τα ίδια πάνω κάτω θα έκανε στη θέση τους ο καθένας όντας ουσιαστικά ενεργούμενο των καταστάσεων, άλλος με μεγαλύτερη και άλλος με μικρότερη επιτυχία. Για το σκοπό αυτό δεν είναι απαραίτητο να έχουν μια γενικότερη αντίληψη της “μεγάλης εικόνας” (αν και πολλοί αναμφισβήτητα έχουν) αλλά να υπηρετούν πρωτίστως το προσωπικό ή κομματικό συμφέρον που ως άλλο “αόρατο χέρι” τους οδηγεί τώρα όχι προς την κατεύθυνση του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού, αλλά προς την κατεύθυνση της πλήρους υποταγής των μαζών.
Νομίζω ότι αυτή είναι μια ακριβής παρουσίαση. Ιδίως αν συνδυάσουμε την κινητήριο δύναμη της “λογικής των πραγμάτων” με εκείνη της “αοράτου χειρός”, όχι του …Smith αλλά του επιμελητή του Σχεδίου να εκτελεί επανορθωτικές κινήσεις. Είναι όντως ένα είδος βιντεοπαιχνιδιού που παίζει ο εν λόγω, και η ελπίδα μας είναι να του έχουν διαφύγει κάποια πράγματα που θα συλλάβουμε εμείς. Fat chance, που λένε.
Αν καταλαβα καλα αυτο που λετε με Stcigar ειναι οτι η “παραγωγη” κρατιδιων μετα την πτωση του Ανατολικου Μπλοκ ειναι προυποθεση για να οδηγηθουμε στο next step που ειναι μια τυπου παγκοσμια διακυβερνηση.. Η δημιουργια δηλαδη δηθεν ανεξαρτητων κρατιδιων τα οποια εξ ορισμου ειναι δυσκολο να σταθουν απο μονα τους .. Διοτι μοιαζει παραδοξο ενω οδευομε προς μια πιο γενικη διοικηση ταυτοχρονα να δημιουργουνται νεα ακρατη ! Αντιθετως η Γιουγκοσλαβια πχ ηταν πολυ μεγαλη για να την ελεγξουν οποτε την κανανε οικοπεδα .. Τσεχοσλοβακια στα δυο κι αυτη .. Ρουμανια-Μολδαβια το ιδιο.. Ενω καποια μεγαλα κρατη που εχουν απομεινει (βλεπε Τουρκια ας πουμε ) κανουν τα ναζια τους ακομα οσο μπορουνε .. Πιο ευκολα βαζεις στο μαντρι τ αμνοεριφια παρα τα ..βουβαλια . Αλλα κι εντος Ευρωπης βλεπουμε οτι μεγαλες χωρες οπως Ισπανια , Ιταλια δεν ειχαν την ιδια αντιμετωπιση οπως εμεις επι κρισης .. Προσωπικες εκτιμησεις , ελεγχονται παντα ..
Η παρατηρηση περι χρονικης συμπτωσης αναδυσης της γυναικας στην κορυφη με την περιοδο που οδευουμε στο Α.Ι . δεν την ειχα σκεφτει .. Τζαμπα ο κοπος δηλαδη , χα χα ..
Όπως το λες με τους αμνούς και τα βουβάλια.
Εδώ το ρομπότ “Σοφία” στο πλαίσιο πρόσφατης περιοδείας του (μιλάμε για κτηνοβασία τώρα, όχι παίξε-γέλασε *) δήλωσε στην Κρήτη ότι η “Μεγαλόνησος” έχει όλα τα φόντα για να αποτελέσει ανεξάρτητο κράτος.
* Στην Αθήνα την είχε δεξιωθεί (μια και είπαμε για βουβάλια) ο Σάκης Αρναούτογλου. Μου είχε έρθει να το ποστάρω, αλλά μετά παρα-αηδίασα. Στο YouTube υποθέτω ανευρίσκεται.
Μ’αρέσει η ατάκα του “άρθρου” ότι οι πολίτες ζουν με το άγχος της υπερθέρμανσης του πλανήτη και ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν. Μάλλον εννοεί για διανοητικό ύπνο και όχι τον οργανικό καθώς με όλες αυτές τις διαφημίσεις για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ανεμογεννήτριες και πράσινα άλογα, ο κόσμος έχει αντιληφθεί προς τα που πηγαίνει το παιχνίδι. Στην Ελλάδα πάντως όχι μόνο δεν υπάρχουν τέτοιες ανυσηχίες αλλά μια βόλτα στα πέριξ των πόλεων αρκεί για να δούμε το απέραντη χωματερή έχει καταντήσει η Ελλάδα με τις ευλογίες του νεοελληνικού κράτους ειδικά της μεταπολίτευσης και μετά.
Εν τω μεταξύ εκεί που λέει η κοπέλα ότι το 9-5 ωράριο είναι βάρβαρο και σου ρουφάει όλη την ενέργεια , θα προσέθετα και την μετακίνηση από σπίτι-δουλειά-σπίτι, ψώνια, υποχρεώσεις χωρίς να βάλω καν την οικογένεια! Εκεί οι περισσότεροι της γενιάς Z θα πάνε να αυτοκτονήσουν κυριολεκτικά.
Σε αυτούς τους ανθρώπους θα έπρεπε υποχρεωτικά από το σχολείο να περνάνε κάποια καλοκαίρια σε φάρμες και επιχειρήσεις που έχουν σχέση με την αγροτική οικονομία ώστε να προσγειωθούν στην πραγματικότητα εγκαταλήποντας μια και καλή την εικονική πραγματικότητα.
Συμφωνώ και επαυξάνω. Μεγάλη εύνοια της τύχης θεωρώ τα καλοκαίρια (όλα ανεξαιρέτως) που πέρασα ως παιδί και έφηβος στο χωριό, λαμβάνοντας μέρος στις αγροτικές δραστηριότητες. Ως αποτέλεσμα, πολλοί απ΄τους συνομηλίκους μου των ’70s και των ’80s μου φαίνονταν ήδη “εκτός τόπου”. Για τη σημερινή κατάσταση δεν το συζητάμε.