Ολόσωστος ο δόκτωρ.
Παρεμπιπτόντως, διόλου απίθανο η περίπτωση των κινητοποιήσεων των αγροτών σε όλη την Ευρώπη να μετατραπεί σε μπούμεραγκ : να χρησιμοποιηθεί δηλ. επικοινωνιακά εναντίον τους, στα μάτια ενός κοινού “έτοιμου από καιρό” για να πεισθεί, με το επιχείρημα ότι …είναι επιβαρυντικές του διαμετακομιστικού και του επισιτιστικού τομέα, αλλά και της γεωργίας της ίδιας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία.
Θα πρέπει να κρατάμε κατά νου ότι, όπως προκύπτει από στοιχειώδη ανάλυση, και αποκλείοντας την περίπτωση κλινικής βλακείας εκ μέρους των “κρατούντων” … μια γενική υποβάθμιση είναι ο απώτερος σκοπός τους, ούτως ή άλλως.
(Visited 152 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ως κατά τεκμήριο πιο ειδικό περί τα συνωμοσιολογικά, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν οι σύγχρονες conspiracy theories περιορίζονται μόνο στην εποχή της παγκοσμιοποίησης ή επεκτείνονται και στο παρελθόν όπως ορισμένες παλιότερες. Γιατί στην περίπτωση αυτή το σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας είναι προκαθορισμένο από μια πανάρχαια κάστα υπεράνθρωπα διορατικών και αλάνθαστων θνητών.. θεών, των οποίων οι στόχοι στην πράξη δεν διαφέρουν από αυτό που εκάστοτε συμβαίνει.
[Μόλις γύρισα με σκύλο. Είδα το καθιερωμένο – ένα στα πέντε εν συνόλω – άτομο με μάσκα να περπατάει ολομόναχο νυχτικάτικα… Μου έρχεται να τους πλακώσω στις κλοτσιές κανονικά αυτούς τους τύπους μιλάμε…]
Σύμφωνα με τον David Icke και τους ομοίους του, το Σχέδιο πηγαίνει πίσω στους ….Ασσυροβαβυλωνίους, πράγμα που ακούγεται ακόμα πιο γκροτέσκο ακόμα και από τις περί ερπετών θεωρίες.
Απλώς, η Παγκοσμιοποίηση δεν είναι χτεσινή ιστορία : ξεκινάει, κατά την άποψή μου πάντα, από την περίφημη περίοδο του δεύτερου μισού του 18ου αι. με πράγματα και θάματα να τεκταίνονται στη διάρκειά της [βιομηχανική επανάσταση, γαλλική επανάσταση στον απόηχο της …αμερικανικής επανάστασης, Μασονία, Ιλουμινάτοι, άνοδος των Ρότσιλντ, Sturm Und Drang -> ρομαντισμός κοκ] και με την κοινωνία να μπαίνει σε φάση μπραουνκής κινητικότητας που κατά το μάλλον ή ήττον εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα κόσμο – καλολαδωμένη μηχανή σύμφωνα με ένα σχέδιο τύπου Χάρι Σέλντον [Foundation]. Σίγουρα όμως η τεχνολογικών προδιαγραφών διεύρυνση της μεγάλης εικόνας και η εξ αυτής ψευδαίσθηση εποπτείας δημιουργεί την παράνοια του μεγαλείου και την νευρωτική ανάγκη για ολοκληρωτικό έλεγχο. Και έχω την εντύπωση ότι η επιμονή, το σύστημα και η μέθοδος των “παγκοσμιοποιητών” τείνει σιγά σιγά να υποτάξει / αφομοιώσει όλες τις πάλαι ποτέ αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις.
Προσωπικά θα υπερθεμάτιζα λέγοντας ότι βασικά η παγκοσμιοποίηση ξεκινάει από την Αναγέννηση. Θεωρώ επίσης πως η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη παγκόσμια συνωμοσία υπήρξε η πολισχιδής μεταπολεμική αμερικανική προπαγάνδα. Κατά τη γνώμη μου τέλος οι μόνοι που καταστρώνουν σήμερα πραγματικά μακροπρόθεσμα σχέδια με σοβαρές αξιώσεις επιτυχίας είναι οι Κινέζοι και δευτερευόντως οι Ρώσοι. Τους δικούς μας τους θεωρώ απλώς ξεπεσμένους αριστοκράτες χωρίς επαφή με την πραγματικότητα και το κυριότερο. χωρίς λεφτά.
Και για να συνεχίσω λίγο αυτό το τελευταίο, η αγροτική παραγωγή στην Ευρώπη στηρίζεται τις τελευταίες δεκαετίες αποκλειστικά σε αντιπαραγωγικές επιδοτήσεις. Μόνο που τώρα τα λεφτά τελείωσαν, σε μεγάλο βαθμό λόγω της ανοησίας των κρατούντων. Είναι αδύνατο η ευρωπαϊκή παραγωγή να συναγωνιστεί εκείνη των αναπτυσσόμενων χωρών, ακόμα κι αν εγκαταλείψει τους οικολογικούς μεγαλοϊδεατισμούς των ανερμάτιστων γραφειοκρατών. Το μόνο που θα μπορούσαν – θεωρητικά πάντα – οι ευρωπαϊκές χώρες να επιδιώξουν στο άμεσο μέλλον, είναι μια σχετική αυτάρκεια στα πλαίσια ενός εθνικιστικού απομονωτισμού κατά τα πρότυπα του Μεσοπολέμου.
Απ’ όσα έχω καταλάβει, χωρίς να μπορώ να πω ότι έχω ασχοληθεί “διεξοδικά” με το ζήτημα, πιστεύω ότι έχεις δίκιο. Προσβλέπω άλλωστε σε μια διάλυση της EU all over, αν και ένας Θεός ξέρει πόσο βιώσιμο είναι ένα σχήμα από αυτάρκη έθνη-κράτη όταν λέξεις κλειδιά της εποχής είναι “engrossment”, “consolidation”, etc.
Και φυσικά δεν εμπιστεύομαι τις εξαγγελίες των Ρωσοκινέζων περί “σεβασμού των εταίρων” και “πολυπολικού κόσμου”.
The elephant in the room, για τον οποίο δεν μιλάει κανένας, είναι ότι σε σύγκριση με άλλες περιοχές η Ευρώπη δεν παράγει τίποτα. Ούτε αγροτική παραγωγή αξιόλογη έχει, ούτε βιομηχανική ούτε τεχνολογική. Και καλά όσο την τάιζαν μετά τον πόλεμο οι Αμερικάνοι για μπουν στο μάτι των Σοβιετικών. Τώρα έχουν τα δικά τους προβλήματα και το μόνο που κάνουν είναι να της ρουφάνε το αίμα γεμίζοντάς την μετανάστες και πουλώντας της φούμαρα πολιτικής ορθότητας. Φαντάζομαι τα γέλια που θα ρίχνει ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα διαπιστώνει ότι το κύριο μέλημα της ελληνικής κυβέρνησης κατά την περίοδο της κατάρρευσης ήταν η κατοχύρωση του δικαιώματος της μητρότητας στους άντρες.
Πράγματι. Η Ευρώπη επί της ουσίας για τον κόσμο είναι κάτι σαν την …Ελλάδα – “κοιτίδα του πολιτισμού” κοκ. “Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις”.
Ίσως η αντιστοίχηση της κατάστασης στην “αγροτική παραγωγή” με αυτήν της “μουσικής παραγωγής” να βοηθούσε κάπως τα πράγματα.Όσο για τον “μύθο” των επιδοτήσεων μια αντικειμενική δημοσιογραφική έρευνα😁 θα μπορούσε να τον “ερμηνεύσει στην ολότητά του”…
Η αντιστοίχηση του ο,τιδήποτε με τη “μουσική παραγωγή” δεν ξέρω πόσο βοηθάει, καθότι η συγκεκριμένη είναι υπό συστηματικό διωγμό δεκαετίες τώρα – κι αυτό κάτω απ΄ το επιφαινόμενο ενός ακμαίου star system που κουβάλαγε τον σπόρο της καταστροφής της.
Θα μπορούσε κάποιος,ως “ψέκι”,να πεί ότι και οι δύο “ευαίσθητοι τομείς” καταδυναστεύονται από τον “αόρατο εχθρό” της έμπνευσης,οπότε χρήζουν “εξειδικευμένης”-ανάλογης αυτής της “πανδημίας”-αντιμετώπισης.Το star system(“ολικής άλεσης”) θα παίξει,πάλι,τον “εκλαϊκευτικό” ρόλο του…