Διαβάζω ένα ακόμα συνοθύλευμα ασύνδετων φράσεων από αυτά που συνθέτουν τα “άρθρα” του αρχιστυντάκτη του in.gr Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. Στο ναυάγιο στη Μάγχη, έχει βρει μια ακόμα αφορμή για να ξιφουλκήσει υπέρ του “πιο απλού και αυτονόητου ανθρώπινου δικαιώματος, εκείνου των μεταναστών για άσυλο” : το μόνο που ήθελαν ήταν μια καινούργια πατρίδα και τη δυνατότητα να φτιάξουν τη ζωή τους.
Η αρχή του κειμένου είναι χαρακτηριστική, την παραθέτω όπως εμφανίζεται στην ιστοσελίδα :
Δώδεκα νεκροί ήδη. Έξι από αυτούς παιδιά. Μία έγκυος.
Αυτή τη φορά όχι κάπου στο Αιγαίο, ούτε κοντά στην Κρήτη ή την Πύλο.
Ούτε στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα.
Αλλά στη Μάγχη.
Για όποιον ενδιαφέρεται, το πλήρες κείμενο είναι εδώ :
Για όποιον ενδιαφέρεται επίσης, μια και το θέμα πάει προς αναθέρμανση, εδώ βρίσκεται η “απάντησή μου” σε ένα, μεγαλυτέρων αξιώσεων, άρθρο του …σοφού παιδιού (aka Χρήστος Χωμενίδης) προ τετραετίας, ξιφουλκούντος επίσης υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών, αλλά με ιστοριοδιφικούς όρους.
Όπως έχω ξανά σημειώσει, το μεταναστευτικό προβάλλεται ως πανάκεια δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν (ιδίως το δεύτερο) :
Φτώχεια / καταπίεση λαών του “αναπτυσσόμενου” κόσμου, υπογεννητικότητα / γήρανση της ευρωπαϊκής ηπείρου, μειωμένη ανάπτυξη έχουσα ανάγκη φτηνού εργατικού δυναμικού, …κλιματική αλλαγή κλπ… you name it.
Με το “συνωμοσιολογικό” σενάριο να μιλά για αντικατάσταση των γηγενών με αλλοδαπούς, εύκολα διαχειρίσιμους & χειραγωγήσιμους, συνειδητοποιείς ότι η μόνη εναλλακτική σ’ αυτό αφορά μια ανέλπιστη σύμπτωση στα όρια θεΪκής παρέμβασης : οι μετανάστες / πρόσφυγες εγκαταλείπουν “από ανάγκη” τις πατρίδες τους κι έρχονται προς τα δω, τη στιγμή ακριβώς που εμείς “τους χρειαζόμαστε”…
Αναλογικά, και ως προς το ναυάγιο της Μάγχης : με δεδομένο το τι άνθρωποι βρίσκονται στην εξουσία (η κυβέρνηση των εργατικών γουρουνιών της Μ. Βρετανίας *) μπορεί κανείς να αναφερθεί στο περίεργο τουλάχιστον αυτής της τελευταίας συμπτώσεως : το ναυάγιο έρχεται μετά τις πρόσφατες ταραχές – στην πιο κατάλληλη στγμή για τη μεταναστευτική τους προπαγάνδα.
* Ο τίτλος του “σερ” απουσιάζει επιμελώς απ’ τις αναφορές των μίντια στον “Ναπολέοντα” …sir Keir Starmer…
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι πάντως εξαιρετικά περίπλοκο. Στο βαθμό που οι δυτικές χώρες θα το αντιμετωπίσουν αποκλειστικά με αστυνομικές μεθόδους, θα κάνουν πιθανότατα μια τρύπα στο νερό – το ίδιο φυσικά και όσοι βλέπουν τους μετανάστες ως λύση στα δομικά προβλήματα των κοινωνιών τους. Η κακή αποικιοκρατία είναι από την άποψη που μας ενδιαφέρει σε μεγάλο βαθμό ένας μύθος. Οι “καθυστερημένες” χώρες θα ήταν χωρίς αυτή ακόμα πιο καθυστερημένες με τα σύγχρονα δυτικά κριτήρια. Το πρόβλημα της μετανάστευσης προς τον “παλαιό κόσμο” ξεκίνησε στην πραγματικότητα με την κατάργηση της αποικιοκρατίας και την αντικατάστασή της από πλάγιες μεθόδους εκμετάλλευσης και προπαγάνδας που εντάθηκαν κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και ακόμα περισσότερο με το τέλος του. Στα μάτια των “ιθαγενών” ο δυτικός πολιτισμός είναι ο κατεξοχήν πολιτισμός – που σημαίνει πολιτισμός καταναλωτικής ασυδοσίας. Δεν πηγαίνουν στην Ευρώπη και στην Αμερική απλώς για να εργαστούν, αλλά για να κάνουν τη ζωή που βλέπουν στην τηλεόραση και στο ίντερνετ. Δουλειά και ειρήνη προσφέρουν και άλλες χώρες, αλλά δεν ενδιαφέρεται κανένας. Το να παρουσιάζουν βέβαια τώρα οι ανανήψαντες δυτικοί τον εαυτό τους ως ένα μισαλλόδοξο και αφιλόξενο πολιτισμό, είναι κι αυτό μια καθυστερημένη μορφή επανόρθωσης, αλλά για να την πάρουν οι “ενδιαφερόμενοι” στα σοβαρά, θα πρέπει να συνδυαστεί με πραγματικό πολιτικό και οικονομικό απομονωτισμό καθώς και με αντίστοιχη πτώση του βιοτικού επιπέδου και κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών, κάτι που παρεμπιπτόντως που βρίσκεται ήδη καθοδόν. Anyway τα μεγαλόπνοα σχέδια της Κίνας πρωτίστως και της Ρωσίας δευτερευόντως δείχνουν ένα διαφορετικό δρόμο “ανάπτυξης” που τοποθετεί τις δυτικές παλινωδίες στο χώρο του επαρχιωτισμού.