Η “ιδέα” πίσω από τον μακιγιαρισμένο Ιησού, χριστουγεννιάτικα, είναι τόσο ξεδιάντροπα χρησιμοθηρική και χυδαία [μιλάμε τώρα για αφίσα σε μπαρ του Ναυπλίου, διαφημιστική ενός …”πάρτι βλασφημίας”], που δεν αξίζει να χαραμίσει κανείς δυο λέξεις.
Το ερώτημα που θα είχε κάποιο νόημα αφορά παρουσίες όπως ο “δημοσιογράφος” – βουλευτής Γιαννούλης, που διερρήγνυε τα ιμάτια του για την κατανάλωση χοιρινού δίπλα σε καταυλισμό μεταναστών, ή οι “ακτιβιστές” του ΚΕΕΡΦΑ που συνδιαδήλωναν με αλαλάζοντες Πακιστανούς, για ένα ανεξακρίβωτης φερεγγυότητας, μεμονωμένο περιστατικό προσβολής του Προφήτη…
Αυτούς αφορά, και την σημερινή συν-ένοχη σιωπή τους.
Κατά τ’ άλλα, δεν χρειάζεται να επαναλάβω τα του post ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑΣ, γραμμένα για παρεμφερώς γελοία υπόθεση. Προσθέτω μόνο ότι: το σκεπτικό πίσω από τέτοια περιστατικά, που ολοένα θα πυκνώνουν, είναι ευρύτερο από την προσβολή των θείων συμβόλων. Στόχος είναι η εκμαίευση “ρατιστικών” αντιδράσεων που ενεργοποιούν με τη σειρά τους “αντιρατσιστικά” αντανακλαστικά. Αλλά και η “κατάδειξη” του γεγονότος ότι οι Χριστιανοί δεν υστερούν σε φανατισμό από τους Μουσουλμάνους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εξ ου απαιτείται ψυχραιμία. Γιατί πρόκειται εδώ όχι για τακτική, αλλά για στρατηγική, με ζητούμενο το “πόλεμος όλων εναντίον όλων”, μεταφρασμένο στην politically correct βερσιόν του “διαίρει και κυβέρνα”.
Θυμάμαι τον κύριο Βαλλιανάτο από τηλεοράσεως, στα middle ’90s, να αποκαλύπτει την “ομοφυλοφιλική ιδιότητα” επιφανούς πολιτικού πρόωρα εκλιπόντος. Και τον θυμάμαι να απαντά στις αντιδράσεις που ξεσήκωσε, για προσβολή μνήμης νεκρού: “δεν κατάλαβα, από που κι ως που είναι προσβολή για κάποιον το να λες ότι ήταν ομοφυλόφιλος…”.
Το ότι ο εκλιπών, αν ήταν όντως, είχε επιλέξει να το κρατήσει μυστικό, δεν ήταν κάτι άξιο σεβασμού για τον κύριο Βαλλιανάτο…
Εν πάση περιπτώσει, για να επιστρέψουμε στον μακιγιαρισμένο Υιό του Ανθρώπου, απορώ πώς δεν έχουμε ακόμα ανακοίνωση για τις αντιδράσεις του Χριστεπώνυμου πλήθους, από την πάντα ετοιμοπόλεμη ΛΟΑΤΚΙ + κοινότητα.