Το ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι ευφυής πολιτικός, λέγεται κατά κόρον, ακόμα και από όσους δεν τον εκτιμούν. Αποτελεί ένα ακόμα από τα κλισέ που κρατούν τις πολιτικές συζητήσεις στην πεπατημένη και το ενδιαφέρον του ακροατή στο μηδέν… Γεγονός είναι ότι, αντίθετα με ότι συμβαίνει με άλλα κλισέ, ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι όντως έξυπνος.
Για την ηγέτιδα του κινήματος, από την άλλη, θα μπορούσε να το θέσει κανείς κομψά, λέγοντας ότι: ακόμα κι αν υποτεθεί ότι για κάποιο λόγο θα μείνει στην ιστορία, αυτός δεν θα είναι η ευφυία της. Το ότι μπορεί ένα άτομο να παγιδεύει και να ξεφορτώνεται κατά το δοκούν ένα άλλο, εξακριβωμένα πιο έξυπνο, λέει κάτι για τη σχέση της κουτοπονηριάς με την ευφυία …και της πολιτικής με την αληθινή ζωή.
Εν πάση περιπτώσει, Η ΦΓ ήταν ήταν υποχρεωμένη να ξεφορτωθεί τον ΒΒ, το συντομότερο δυνατόν, με δεδομένη την ορθότητα της ανάλυσής του περί προθέσεώς της να καταστήσει το …ΚΙΝΑΛ, ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Η “εξιλέωση” του Κινήματος Αλλαγής για την συνεργασία με την “δεξιά” δεν μπορούσε να γίνει χωρίς εξιλαστήριο θύμα, τον άνθρωπο που συμβόλισε αυτή τη συνεργασία.
Η “αποχώρηση” όμως του εν λόγω από το …ΚΙΝΑΛ είναι κίνηση προς αποκατάσταση μιας φυσιολογικότητας. Εκτός κι αν αποτελούσε φυσιολογικότητα η ύπαρξη ενός σοβαρού και ευφυούς ανθρώπου στους κόλπους ενός πολιτικού σχηματισμού που, στην ουσία, δεν είναι παρά το ΠΑΣΟΚ παρακμασμένο, ένα ΠΑΣΟΚ που ντρέπεται για το όνομα και για το παρελθόν του.