Το ότι ο εν λόγω τερματισμένος ηλίθιος έχει δημόσιο λόγο (εκτός από ευρωβουλευτικό αξίωμα) και τον εκφέρει με από καθέδρας ύφος, είναι κάτι που σταθερά με ξεπερνάει.
Με δεδομένο (;) ένα στοιχειώδες επίπεδο επαφής του κυρίου Κούλογλου με τη λογοτεχνία (κοτζάμ μυθιστόρημα – προϊόν λογοκλοπής – έχει κυκλοφορήσει ο άνθρωπος, check εδώ) δεν φαίνεται πιθανό να αγνοεί ότι η εν λόγω φράση δεν είναι του Trump, αλλά του Oscar Wilde (με την εξαίρεση των περί “βιαστή, δολοφόνου, κλέφτη κτλ.” τα οποία φυσικά δεν έχει πει ούτε ο Trump). Άρα, λέει απλώς ψέματα.
Τώρα πλέον, μετά την καταδίκη του υποψήφιου, άντε να μαζέψεις τα μαλάκια των …”σόσιαλ” και των μίντια.
(Visited 102 times, 1 visits today)
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ έχω την εντύπωση ότι, ενώ στον υπόλοιπο “δυτικό κόσμο” το μεταναστευτικό αποτελεί τη σημαία του “ακροδεξιάς”, εδώ έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το δημόσιο διάλογο.
Όντως. Το ίδιο έχει εξαφανιστεί απ’ το κανάλι του Θρύλολέ-ω-λέω τουλάχιστον, το θέμα της Ουκρανίας. Εντελώς μιλάμε.
Για να πω την αλήθεια, προσωπικά δεν κατάλαβα σε τι συνίσταται η συγκεκριμένη “κλιμάκωση” στο ουκρανικό. Λες και μέχρι τώρα δεν χρησιμοποιούσαν οι Ουκρανοί δυτικά όπλα για να πλήξουν στόχους εντός κι εκτός του εδάφους των. Εκτός κι αν οι Ρώσοι έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους. Από την άλλη τώρα η καταχώρηση του μεταναστευτικού στο.. χρονοντούλαπο του ρατσισμού ενισχύει τη μετεκλογική μου εκτίμηση ότι το “πείραμα Μητσοτάκη” για τη δημιουργία ενός λαού που είναι διατεθειμένος να δεχθεί οτιδήποτε, στέφθηκε οριστικά με απόλυτη επιτυχία.
Υπάρχει κλιμάκωση. Άλλο να τα χρησιμοποιούν οι Ουκρανοί ούτως ειπείν “αυθαίρετα”, και άλλο ένα-ένα τα ευρω-ηγετάκια να αναγνωρίζουν επίσημα το δικαίωμά τους να το κάνουν, “πείθοντας” εν τέλει επ’ αυτού και τον κωλόγερο, με υπονοούμενα ότι μπορούν να χτυπήσουν ακόμα και τη Μόσχα ας πούμε.
Αυτό, μαζί με τα F-16 που παίρνουν τελικά οι Ουκ, τα οποία μπορούν να φέρουν πυρηνικά + η επικείμενη ανακοίνωση του αρχιδιού των Ρότσιλντ (Μακρόν) ότι θα στείλει κανονικό στρατό στην Ουκρανία, αποτελούν όσο να’ ναι …κλιμάκωση. Μακάρι να κάνω λάθος αλλά έχω θορυβηθεί.
Για το πιλοτικόν του πειράματος Μητσοτάκη, δεν το συζητάμε. Η απόλυτη επιτυχία απ’ την οποία έχει ήδη στεφθεί, είναι το βιογραφικό με το οποίο ο protege του Schwab θα σταδιοδρομήσει στην Ευρώπη. Να μην κάνω την “υπέρβαση” και πω ότι αυτό τελικά θα είναι, ελάχιστα έστω, θετικό για τη χώρα του (τι διάολο δηλ!…)
Ο λόγος πάντως που το θέμα έχει εξαφανιστεί εδώ, είναι ότι τα “τρία κόμματα” αποτελούν βερσιόν του ίδιου κόμματος, με διακύβευμα το ποιός θα λάβει το thumbs up από τους Euro-gangsters.
Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι “όπως Αμερική” έτσι και στο Ευρώπη, υπάρχει σχέδιο για ανωμαλία προ των εκλογών (βλ. περίεργη εμπλοκή με Ρώσους). Ο ίδιος ο Κρεατοζελές κυβερνάει ενώ έχει λήξει πλέον η θητεία του.
Συμφωνώ. Μετά τη διαρροή αριστερών ψήφων λόγω του ισραηλινού τί τους απομένει για να συσπειρώσουν τους απανταχού “δημοκράτες”? Το ουκρανικό. Αφού το καταλαβαίνουμε όμως εμείς, προφανώς το καταλαβαίνουν και οι Ρώσοι. Υποψιάζομαι μάλιστα ότι μετά το αρχικό σοκ της επαφής με την απόλυτη βλακεία του δυτικού στρατοπέδου κάπου έχουν βολευτεί με τον κωλόγερο και τους ακολούθους του στην Ευρώπη. Σου λέει με αυτόν τουλάχιστον έχουμε φτάσει σε μια ρουτίνα ηλιθιότητας και ξέρουμε λίγο πολύ τι να περιμένουμε. Με τον άλλον.. είμαστε σίγουροι?
Πιστεύω ότι οι Ρώσοι, άσχετα τι λένε, είναι σίγουροι ότι ο T δεν θα άφηνε τα πράγματα να φτάσουν σε ανάφλεξη. O εν λόγω μόνο συμπάθεια δεν έχει για την Ουκρανία, και έχει τους λόγους του. Μ’ αυτά εδώ τα κνώδαλα, και ιδίως με τον Μακρόν, έχω αρχίσει να φοβάμαι. There’s something particularly evil about this Macron person. Και το ότι είναι ένας μαμάκος, παντρεμένος με γυναίκα 25 χρόνια μεγαλύτερή του (δικαίωμά του μεν αλλά…) δεν διευκολύνει τα πράγματα.
Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Πούτιν βλέπει τον Τραμπ με τον ίδιο τρόπο που τον βλέπουν οι οπαδοί του τελευταίου. Σε αντίθεση με τον Μπάιντεν (ή όποιον τέλος πάντων κρύβεται από πίσω) που διακρίνεται από μια σχετική – κακώς εννοούμενη έστω – συνέπεια στην πολιτική του, ο Τραμπ ως γνωστόν άλλα λέει και άλλα κάνει. Μπορεί σε προσωπικό επίπεδο να τον συμπαθεί ο Πούτιν, αλλά είμαι σίγουρος ότι “επαγγελματικά” δεν του έχει απολύτως καμία εμπιστοσύνη.
Προσωπικά θεωρώ ότι οι όποιες ανακολουθίες του Τrump είναι ανεκτές σε επίπεδο confusing the enemy, και ότι στα βασικά είναι reliable και trustworthy. Δεν τον έχω ακούσει να λέει και να ξελέει – ακόμα και την πατάτα που έκανε με τα εμβόλια εξακολουθεί να την υποστηρίζει, ενώ “στηλιτεύει” εξ αρχής τις υποχρεωτικότητες.
Όσο για τον Πούτιν, αποτελεί “ιδεολογικό σύμμαχο” του T. as in οπαδού της ιδέας του sovereign state.
…Ως προς την Ουκρανία, την οικονομική ενίσχυση της οποίας είχε προσπαθήσει να περικόψει επί θητείας του (το επίπεδο διαφθοράς της χώρας και οι σχέσεις της στο πλαίσιο αυτής της διαφθοράς με τους Biden, ήταν ο λόγος για το impeachment του DT – δεύτερη “νομική” περιπέτειά του μετά το …Russian collusion) ισχύει πιστεύω αυτό που λέει ο εξελισσόμενος σε ημίθεο Βίκτορ Όρμπαν : “έτσι και βγει ο Trump, θα σταματήσει αμέσως να πληρώνει, οπότε ο πόλεμος θα λάβει τέλος”.
Τι να πω, θα φανεί φαντάζομαι σε περίπτωση που ξαναβγεί. Προσωπικά πάντως τον Τραμπ τον έχω ξεγράψει από χρόνια. Δεν μπορώ να τον δω καν ως μη χείρον. Είναι άδικο βέβαια που τον τραβάνε στα δικαστήρια για βλακείες, αλλά τόσοι και τόσοι ταλαίπωροι έχουν καταδικαστεί αδίκως τελευταία χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας.
Εγώ με τα υπάρχοντα στοιχεία, και με δεδομένο το μικρό καλάθι που οφείλει να κρατά κανείς, τον εμπιστεύομαι, ως μη χείρον (ή και ΜΗ ΧΟΙΡΟΝ!) ακριβώς.
Και εννοείται ότι με όλα αυτά που έχει τραβήξει ο ανθρωπάκος, τον έχω συμπαθήσει και σε προσωπικό επίπεδο.
Είχε υπάρξει σ’ όλη τη διάρκεια της “δίκης” ένα είδος βιομηχανίας παραγωγής φωτογραφιών, σαφώς σκηνοθετημένων με σκοπό να παρουσιάζουν τον T σαν ένα είδος “tortured hero”. Αλλά με τη λήξη της είδα κάποια ενσταντανέ όπου εμφανίζεται πιο ανθρώπινος και όντως ταλαιπωρημένος.
Με συγκίνησε (λέμε τώρα αλλά, σ’ ένα βαθμό …όντως) ένα στιγμιότυπο από βίντεο όπου ο τύπος κατευθύνεται προς το χώρο της συνέντευξης με μια αξιολύπητη έκφραση. Αυτό κρατάει ακριβώς ένα δευτερόλεπτο, γιατί με το που αντιλαμβάνεται τις κάμερες κορδώνεται αυτόματα, με το γνωστό “αγέρωχο” ύφος.
I know what you mean και το έχω προσέξει από καιρό, χωρίς αυτό να επηρεάζει στο παραμικρό την καθαρά πολιτική μου εκτίμηση. Παρεμπιπτόντως οι μόνοι που διατηρούν στην Ελλάδα μια στοιχειωδώς ανθρώπινη έκφραση προσώπου.. είναι οι μαύροι.
Ε γενικά οι μαύροι είναι πιο ανθρώπινοι. Το πρόβλημα άλλωστε δεν είναι το …χρώμα αλλά ο αριθμός τους. Και όχι μόνο για μένα, υποθέτω, ούτε μόνο στις μέρες μας : ακόμα και στη Μικρασιατική Καταστροφή, η δυσαρέσκεια μέρους του “λαού” εναντίον των ομοεθνών προσφύγων ήταν ολοφάνερη (πώς τους έλεγαν …”-ογλούδες”, και άλλα παρόμοια)