“Περπατάει από χώρα σε χώρα, γνωρίζει παιδιά και ανθρώπους, πάντα με την ελπίδα πως κάπου θα υπάρχει γι’ αυτήν το σπίτι που θα μείνει, θα μεγαλώσει, θα μορφωθεί και θα φτιάξει τον δικό της κόσμο”.
Το ίδιο το σενάριο των δημιουργών του “Φεστιβάλ πολιτισμού σε κίνηση, αφιερωμένου στα παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους” είναι αντιπροσωπευτικό του είδους πρόσφυγα που γέννησε η προηγούμενη δεκαετία : εκείνου που δεν αρκείται σε ένα καταφύγιο στην πρώτη ασφαλή χώρα, αλλά εννοεί να επιλέξει ο ίδιος τη χώρα εγκατάστασής του. Εκεί όπου θα φτιάξει [προσοχή :] τον δικό του κόσμο.
Ο οποίος, ως εκ τούτου δεν μπορεί κατ’ αρχήν να λέγεται πρόσφυγας. Κι απ’ τη στιγμή που το σχέδιό του περιλαμβάνει λαθραία είσοδο στη χώρα & εκμετάλλευση “ηθικού πλεονεκτήματος” για το οποίο φροντίζουν οι “ανθρωπιστές του Σόρος”, δεν μπορεί να ονομάζεται ούτε μετανάστης. Δεν νοείται να μπουκάρει κάποιος σε χώρα “ευνομούμενη” [ = χώρα που οι πολίτες της στενάζουν κάτω απ’ τη μπότα του “νόμου”] παρανομώντας με το καλημέρα και μένοντας στο απυρόβλητο.
Το ότι κάποιοι υποδέχονται με κινητά στα χέρια το περιοδεύον τερατούργημα, απαθανατίζοντας τον ερχομό του ως ιστορία εν τη γενέσει, δείχνει το βάθος του προβλήματος. Είναι πολύ λιγότεροι από όσους προσπαθούν να παρουσιάσουν τα μέσα ενημέρωσης, αυτό εννοείται. Αλλά και μόνο το ότι δεν προκαλεί λαϊκό ξεσηκωμό, πάει πολύ.
Ο λόγος που δεν τον προκαλεί ; να είναι ότι στο πλαίσιο της μαζικής ύπνωσης που λαμβάνει χώρα, το επίβουλο εξάμβλωμα λανσάρεται με το έτσι θέλω ως παιδούλα;
Eνδιαφέρον βεβαίως και το timing με το οποίο συμβαίνει αυτό, αρχές Αυγούστου, λίγο πριν απ’ την “απροσδόκητη” έλευση των Ταλιμπάν στην εξουσία.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
It never seems to end.
I chose this photo because it’s taken from the island of Chios, my late mother’s birthplace, the place of my summer holidays since childhood, and the one I love the most.
If I was there at the moment, I don’t know how I could hold back.
It’s sad when memories are overrun, and trampled by the unappreciative hordes. Especially, when it’s a place you hold very dear. The loss of one’s mother is most unbearable. To vitiate her birthplace insults the core of one’s humanity.
Exactly my point…
To θλιβερο ειναι οτι το event με το υπερμεγεθες ξοανο αυτο ( μου θυμιζε την υποδοχη που ειχαν οι Τρωες στον Δουρειο Ιππο ) χρηματοδοτηθηκε εν μερει κι απο τον Δημο κι απο την Περιφερεια Βορ,Αιγαιου ,,, Βεβαιως τους ειχαν φερει προ αδιεξοδου , αν αρνιοταν οι τοπικες αρχες θ αρχιζε το βιολι περι ρατσισμου κλπ κλπ ,, Τωρα απο που ξεκινησε αυτη η ιδεα , αν εχει καποια αναμειξη κι η Τουρκια (περιοδευσε κι εκει ) δεν ξερω ..
Η ιδέα ανήκει σε ένα θλιβερό καλλιτεχνικο-ακτιβιστικό οργανισμό με το όνομα GOOD CHANCE THEATRE. Η αυτοπεριγραφή τους στην είσοδο του site :
“Through theatre and art, Good Chance creates new kinds of communities, collaborating with artists from across the world and connecting people, stories and cultures”.
Ξερνάτε ελεύθερα…
Ε καλα δεν περιμενα κατι αλλο.. Αυτοι ομως πρεπει να ειναι η βιτρινα.. Απο καπου πρεπει να βρισκουν λεφτα για να στηνουν τετοια καραγκιοζιλικια Εκτος κι αν ειναι απλα λαμογακια που ειπαν να κονομησουν το κατι τις τους απο εισφορες των ηλιθιων αλληλεγγυων ανα την επικρατεια…