Μετά λόγου γνώσεως και χωρίς δισταγμό ενώπιον “τίτλων” και “ειδικοτήτων” : έχουμε να κάνουμε με περίπτωση καθαρόαιμης αλητείας – συμπαιγνίας ειδικών, κυβέρνησης και μίντια. Μέσω του τρόμου που διοχετεύουν σταθερά τα τελευταία, και μέσω της προπαγάνδας τους για την αύξηση των [αφερέγγυων] τεστ, τα νοσοκομεία είναι συνεχώς γεμάτα κόσμο.
Ακούω τον κύριο Γώγο προχτές να λέει ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ΜΕΘ αλλά κανονικών κρεβατιών για …“covid περιστατικά” *. Αυτό σημαίνει δυο τινά : πρώτον, ότι πολύ περισσότερος κόσμος απ’ ότι πρέπει τρέχει στα νοσοκομεία. Δεύτερον, ότι [surprise!] η τηλεόραση ψεύδεται μιλώντας περί ελλείψεων στις ΜΕΘ, επιλέγοντας αυτές σαν πιο τρομακτική, βλ. αποτελεσματική, εικόνα.
Όσο περισσότερος κόσμος συνωστίζεται στα νοσοκομεία, τόσο περισσότεροι οι νέοι ανάμεσά τους, εξυπηρετώντας το αφήγημα του ιού που …χτυπάει πλέον τις μικρότερες ηλικίες, αλλά και ανθρώπους χωρίς υποκείμενα νοσήματα. Λες και το ότι τους …χτυπάει, επηρεάζει το μέσο όρο “νεκρών από covid” που εξακολουθεί να κυμαίνεται στα 80.
Αλλά η έκρηξη των τεστ μας φέρνει και περισσότερα …παιδιά με covid. Ο “διακεκριμένος παιδίατρος κύριος Μαζάνης” συνεντευξιαζόμενος με τον κύριο Παναγιωτόπουλο, επαναφέροντα με λύσσα το θέμα της …υπερμετάδοσης του ιού απ’ τα παιδιά, έχει να πει τα εξής: “κοιτάξτε, τα περισσότερα παιδιά είναι ασυμπτωματικά. Υπάρχουν απλώς και κάποια που έχουν, κατά κανόνα ήπια, συμπτώματα. Ακόμα και πνευμονία που είχε εκδηλωθεί σε μια περίπτωση, ήταν πολύ πιο ελαφριά απ’ αυτή ενός ενήλικα. ΟΜΩΣ …εμείς, δεν μπορούμε τα παιδιά που μας φέρνουν οι γονείς που αγωνιούν, να τα διώξουμε. Τα κρατάμε κατά μέσο όρο 3-4 μέρες και τα αφήνουμε να πάνε σπίτια τους”.
Η φωνή της λογικής έχει επιλέξει τις τελευταίες μέρες να ακούγεται απ’ τα χείλη της κυρίας Παγώνη. Στις ερωτήσεις των ξελιγωμένων για περισσότερα lockdown “δημοσιογράφων” η πρόεδρος απαντάει ότι διαφωνεί, ότι πρέπει να ανοίξουν, πρώτα τα σχολεία και η αγορά και σιγά σιγά απ’ τον Απρίλιο και η εστίαση “γιατί η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο”.
Στα μη περαιτέρω συμπεριλαμβάνει θέματα από την αγωνία των μανάδων για τα παιδιά τους που δεν μπορούν πλέον να τα συγκρατήσουν, μέχρι τα χειρουργεία που ακυρώνονται σε ποσοστό 80%.
Παρεμπιπτόντως, ως προς το τελευταίο, μιλάμε για πρωτοφανές, απίστευτο αίσχος, το οποίο έχει περάσει αβρόχοις ποσί σε επίπεδο εντυπώσεων. Ο άνθρωπος που έδωσε αυτή την εντολή δεν πρέπει, κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο, να πληρώσει;
* Η γλώσσα έχει ηττηθεί πρώτη κατά κράτος …από αμνημονεύτων.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εντωμεταξύ με όλες αυτές τις γλωσσικές ανοησίες (“πέθανε από κορωνοϊό”, “79 ετών ο μέσος όρος των θυμάτων”) έχουμε ξεχάσει αυτονόητα πράγματα όπως:
1. Ο κορωνοϊός δεν είναι ασθένεια, είναι μικρόβιο. Ένα μικρόβιο συνιστά κίνδυνο μόνον όταν αποτελεί αιτία εκδήλωσης ορισμένων ασθενειών, οι οποίες όμως στην περίπτωση του “covid 19” δεν αναφέρονται ποτέ, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν. Τη θέση τους έχουν καταλάβει τα “υποκείμενα νοσήματα” που επίσης δεν αναφέρονται ρητά, γιατί έτσι και αναφερθούν με τόνομά τους, θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν πέθανε “από κορωνοϊό”.
2. Είναι η μοναδική “ασθένεια” με μέσο όρο ηλικίας των υποτιθέμενων θυμάτων τα ..80 και ο λόγος είναι ότι δεν αποτελεί ασθένεια. Οι άνθρωποι αυτοί simply killed by death.
3. Ένα πρόβλημα που εξαφανίζεται απλώς και μόνο με τη δύναμη της γλωσσικής ανάλυσης και της ταυτολογίας, όπως καλή ώρα στις περιπτώσεις 1 και 2, δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα.
Ακριβέστατα. Ως προς το 2, αρκεί να επαναλάβουμε ότι τα “80” αποτελούν το προσδόκιμο ζωής του σύγχρονου πολίτη. Καθείς έχει δικαίωα να προσδοκά να φτάσει τα 100 +, και να κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό, και αν προσέχει τον εαυτό του και είναι τυχερός, μπορεί και να το καταφέρει.
Αλλά η “Επιστήμη” που επικαλείται το προσδόκιμο των 80 χρόνων, δημιουργεί ταυτόχρονα συνθήκες αποκάλυψης, για έναν ιό που κόβει το νήμα της ζωής του ανθρώπου τη στιγμή ακριβώς που …η ίδια το αναμένει.
Στην πραγματικότητα δεν είναι καν τα 80, τα οποία είναι απλά ένας μέσος όρος που βγαίνει από μεγαλύτερα νούμερα που δεν πάνε άλλο με τίποτα και μικρότερα που πεθαίνουν από άσχετες ασθένειες. Ένας 80χρονος χωρίς κάποιο δυνητικά θανατηφόρο πρόβλημα υγείας κινδυνεύει από τον “κορωνοϊό” λίγο πολύ όσο και οποιοσδήποτε άλλος.
Ο παππούς μου που ήτανε θηρίο ανήμερο, και στα 80 και στα 90 θα τον μάσαγε τον κορωνοϊό και θα έφτυνε τα κουκούτσια [πέθανε στα 103 από …πέσιμο].