Ο μακαριώτατος Έλληνας ΥΠΕΞ, δεν αισθάνεται ότι οι ασχημίες των Λιβύων minions του κ. Ερντογάν χρήζουν απαντήσεως. Η “υπεράνω” προσέγγιση του ΓΓ αφορά σε αόριστες διαβεβαιώσεις αναφερόμενες σε ένα αόριστο μέλλον. “Η Ελλάδα θα ασκεί τα δικαιώματά της – όλα κρίνονται στο πεδίο”.
Η επίσημη προ τριημέρου ανακοίνωση της κυβέρνησης ήταν “το διεθνές δίκαιο δεν καθορίζεται από μονομερείς ρηματικές διακοινώσεις και ευσεβείς πόθους τρίτων”.
Πράγματι, οι ρηματικές διακοινώσεις και οι ευσεβείς πόθοι δεν καθορίζουν το διεθνές δίκαιο. Αυτό που το καθορίζει, με την έννοια του σεβασμού ή της παραβίασης – δημιουργίας de facto “δικαίου”, είναι η δύναμη και η απόφαση κάποιου να τη χρησιμοποιήσει.
Η ιστορία της αργά αλλά σταθερά επισημοποιούμενης τουρκικής κατοχής της Β. Κύπρου, εξόφθαλμα σε βάρος του διεθνούς δικαίου, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στο ΓΓ ως προς το από τι καθορίζεται αυτό το τελευταίο.
Παρεμπιπτόντως : η συνάντηση του εν λόγω με την αναγνωρισμένη λυβική διακυβέρνηση (αντίπαλη της “του Χαφτάρ”) έγινε σε …καλό κλίμα στις 15 Ιουλίου. Όμως ο σουρεαλιστικός χάρτης θαλασσίων ζωνών της τελευταίας, με τη “δυνητική υφαλοκρηπίδα της Λιβύης” περίπου εφαπτόμενη της Κρήτης, περιλαμβανόταν σε έγγραφο πρωτοκολλημένο στον ΟΗΕ από …1ης Ιουλίου, όπως αποκαλύπτεται (βλ. εδώ), δυο εβδομάδες δηλ. πριν από την επίσκεψη, άσχετα αν βγήκε στη δημοσιότητα πολύ αργότερα. Υποθέτει επομένως ο “καλόπιστος” παρατηρητής ότι το έγγραφο είχε περάσει απαρατήρητο από το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών. Ο “κακόπιστος” πάλι υποθέτει ότι η ελληνική κυβέρνηση τον κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα του. Γιατί στο πλαίσιο του πρωτοκολλημένου εγγράφου / χάρτη, το τουρκολιβυκό μνημόνιο επέχει θέση νόμου, το ελληνικό-αιγυπτιακό μνημόνιο θεωρείται άκυρο, και το αυτό ισχύει για την ελληνική ΑΟΖ στο Ιόνιο …με την Ελλάδα να καλείται από το μη κράτος “Λιβύη” σε διαπραγματεύσεις υπό καθεστώς αμφισβήτησης των πάντων.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Επειδή ως γνωστόν δεν παρακολουθώ την “επικαιρότητα” παρά μόνο σε τίτλους, τί ακριβώς υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κάνει ο εκάστοτε Γεραπετρίτης? Αν στείλει ο “άλλος” ερευνητικό πλοίο για παράδειγμα, στέλνεις κι εσύ 2-3 πολεμικά και του κόβεις την όρεξη. Εδώ πρόκειται απλά για ένα γελοίο κωλοχάρτη. Τι κάνεις δηλαδή σε αυτές τις περιπτώσεις?
Κατ αρχήν, πχ, να μην κάνει ότι δε γνώριζε την ύπαρξη του συγκεκριμένου κωλοχάρτη / εγγράφου που χαρακτηρίζει παράνομη και καταχρηστική την άσκηση των (ανύπαρκτων κατ’ αυτούς) δικαιωμάτων μας. Και να μην πάει σεινάμενος κουνάμενος και χαμογελαστός στη Λιβύη για συζητήσεις, φεύγοντας από εκεί με ένα ακόμα πιο πλατύ χαμόγελο χωρίς να έχει κάνει τίποτα. Απο κει και πέρα, είθισται, όταν προσβάλλονται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, ακόμα και από υβριδικές οντότητες τύπου Λιβύης, οι χώρες να αντιδρούν με κάποια επισημότητα και αποφασιστικότητα. Από τη στιγμή που ο γελοίος κωλοχάρτης κατατίθεται στον ΟΗΕ οφείλεις (αυτό εννοούσα χτες “διπλωματικές κινήσεις”) να καταθέσεις εσύ σωρεία χαρτών και εγγράφων …καταδεικνύοντας τη γελοιότητά του. Αλλιώς, προϊόντος του χρόνου τρέχεις και δεν προλαβαίνεις : υπάρχει πλέγμα συμφερόντων – εμφανών και μη – Τουρκίας, Συρίας, Λιβύης, Ιταλίας, και …Ισπανίας. Πιθανώς μετ’ ου πολύ και Αιγύπτου, όπερ και το φινάλε μας.
Αν όντως δεν έκαναν τίποτε από τα παραπάνω, τότε οι τύποι (όχι ότι δεν το ξέραμε) είναι για τον μπρούτζο. Αν πάλι εγώ – λέμε τώρα – ήμουνα πια τόσο σίγουρος για το δίκιο μου και τη δύναμή μου, δε θα έκανα τίποτε από τα παραπάνω. Ανταυτού θα έστελνα ερευνητικό πλοίο στη διαφιλονικούμενη περιοχή χωρίς να ρωτήσω κανένα.
Τα υπομνήματα στον ΟΗΕ και τα σχετικά είναι για τους αδύναμους. Πράγμα που ισχύει φυσικά και για τη Λιβύη. Στο βαθμό που έχω καταλάβει επομένως, οι αντιρρήσεις των επικριτών της κυβέρνησης αφορούν στο ύφος περισσότερο παρά στην ουσία.
Εννοείται ότι το ορθότερο όλων θα ήταν μια τέτοιου είδους επιδειξη πυγμής. Αυτό τουλάχιστον θα έκαναν ο Εβραίοι,τα Αμερικανά ή οι Τούρκοι.
Ως προς εμάς : Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι σε περίπτωση αντιπαράθεσης επί του πεδίου “μάλλον” θα κάνουμε τις κότες, ως πεδίο τιμής θα έπρεπε να επιλέξουμε κατ’ αρχήν το επικοινωνιακό, προσπαθώντας να ισοφαρίσουμε / ακυρώσουμε την έξαλλη προπαγάνδα των Τούρκων (-Λίβυων). Γιατί στο φινάλε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, όλα γίνονται για τα μάτια των “ενεργειακών κολοσσών”. Οι οποίοι βλέποντας τη δική σου διστακτικότητα αρχίζουν να λοξοκοιτάνε προς κωλοπετσωμένους μαφιόζους τύπου Ερντογάν, Μενφί (Δυτική Λιβύη), Χαφτάρ (Ανατολική Λιβύη).