Ο παρουσιαστής θα [μας] συστήσει την πρωταγωνίστρια της βραδιάς, Nita Farahany, “futurist, and legal ethicist at Duke” [“είναι τόσο έξυπνη…” δεν κρατιέται να μην προσθέσει], αναγγέλοντας το animated video που παρακολουθούμε μαζί με τους young global leaders. Μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας εκτυλίσσονται εικόνες από “ένα θαυμάσιο μέλλον, στο οποίο θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα εγκεφαλικά μας κύματα, για να πολεμήσουμε το έγκλημα, να γίνουμε πιο παραγωγικοί, να βρούμε αγάπη…”
Μου είναι αδύνατο να σχολιάσω το animated video, αλλά και την αγόρευση της κυρίας Farahany που επακολουθεί. Αυτό γιατί δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι, όσα λέγονται εδώ, λέγονται στα σοβαρά. Όπως και ότι κάποιοι τα προβάλλουν ως θετική προοπτική για το μέλλον.
Σε δεύτερη σκέψη, η ανεπάρκειά μου, είναι λογική : ο άνθρωπος που χρειάζεται ανάλυση / εξήγηση του τι παίζεται εδώ, δεν πρόκειται να την δεχτεί όσο διεξοδική κι αν είναι.
Πρέπει απλώς, πιστεύω, να δουν αυτό το βίντεο, όσοι θέλουν να έχουν επαφή με τα τεκταινόμενα και τα σχεδιαζόμενα.
Στο πλαίσιο “αυτού που έρχεται”, η ταξική διαστρωμάτωση απλοποιείται με χονδροειδώς συνοπτικές διαδικασίες : “πολύ πλούσιοι” απ’ τη μια …“πολύ φτωχοί” απ’ την άλλη.
Αυτό που παρακολουθούμε εδώ, είναι ένα έμμεσο πλην σαφές μήνυμα. Κάθε αποδέκτης το αποκωδικοποιεί διαφορετικά …ανάλογα με το σε ποια απ’ τις δυο κατηγορίες ανήκει.
Discover more from OANNES
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο σαφές τι εννοούσε ο Χάιντεγκερ με τη “λήθη του είναι”. Τίποτα πιο επικίνδυνο από έναν ηλίθιο που δεν έχει συναίσθηση της βλακείας του.
Ποια “λήθη” και ποιο “είναι”… Το μέλλον ΕΙΝΑΙ εδώ!
Όσο περίεργο κι αν ακουστεί, προσωπικά έχω στοιχηματίσει το μέλλον στην υπόθεση Πισπιρίγκου που κατά τη γνώμη μου συμπυκνώνει όλο τον παραλογισμό, την κακοήθεια και τη βλακεία των τελευταίων ετών σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν αθωωθεί, τότε υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα. Στην αντίθετη περίπτωση επιταχύνεται η πορεία κατά διαόλου.
Εξ ενστίκτου τελείως, θεωρώ απίθανο να αθωωθεί. Εξακολουθώ να είμαι ο λιγότερο ενημερωμένος επί του θέματος, τουλάχιστον επί ελληνικού εδάφους. Απλώς 1. εμπιστεύομαι την κρίση σου, συμπεριλαμβανομένης της “αντιπροσωπευτικότητας” και 2. Δεν βλέπω πώς οι δικαστές θα παρακάμψουν to “λαϊκό αίσθημα”. Η “ελληνική δικαιοσύνη” δεν έχει δώσει δείγματα της ευθυκρισίας της.
Την ίδια αίσθηση έχω κι εγώ δυστυχώς. Όσο εύκολα δέχτηκε ο κόσμος την μυθιστορηματική ενοχή της, τόσο δύσκολα θα δεχτεί μια καταφανή αθωότητα. Είναι σα να παραδέχεται ότι τον έπιασαν κορόιδο. Έχω παρατηρήσει εξάλλου ότι, αν πεις κάτι εξόφθαλμα σωστό στους περισσότερους, είτε δε σε πιστεύουν καθόλου είτε το ξεχνάνε αμέσως. Έτσι και τους πεις καμιά εξωπραγματική χοντρομαλακία, σε κοιτάζουν με θαυμασμό και τη θυμούνται για πάντα.
Ως προς το βίντεο του WEF πάντως, νομίζω ότι είναι από τα πλέον διδακτικά που έχω δει.
Κάποια στιγμή, το ignorant twisted creature [σημειωτέον, νομικός και όχι θετική επιστήμων] λέει το εξής : “Though we can’t literally decode complex thought just yet, there’s a lot that we can already decode that are quite relevant for the workplace environment – αυτό ενώ στην οθόνη σχηματίζεται η επιγραφή : A “Safer” Workplace.
Με άλλα λόγια, δεν ξέρουμε το περιεχόμενο των …περίπλοκων σκέψεών σου, ξέρουμε πάντως ότι δεν είναι αυτές που θα ‘πρεπε.
Μιλώντας εντωμεταξύ για “χώρο εργασίας” το ον δεν μπορεί να αγνοεί ότι στις μέρες μας κάθε χώρος, εσωτερικός ή εξωτερικός, 24/7, είναι …χώρος εργασίας.
Και το κορυφαίο : “we may soon even use this technology to help people wake back up, to give a person a little buzz!” – remote control solutions για το σωφρονισμό υπαλλήλων.
Καλά το επιστημονικό μέρος του θέματος είναι για γέλια και για κλάματα, όπως ήταν και με τον κορωνοϊό. Ας φτιάξουν πρώτα εκείνο το εμβόλιο για το κρυολόγημα που μας υποσχέθηκαν και συζητάμε αργότερα για τηλεπαθητικούς υπολογιστές. Προφάσεις για να μας κουτουπώσουν ψάχνουν απλώς οι άνθρωποι και η “επιστήμη” τούς τις παρέχει αφειδώς.